Lang geleden ... shame on me :-)

Het is idd weer heel lang geleden dat ik nog eens iets op mn blogje schreef hé. Nu ja, de vakantieperiode is doorgevlogen alsof het niets was. Er was ook bijzonder weinig te vertellen, en het leek me dus even beter om niets te schrijven, want net daardoor zou ik er misschien wel te hard aan blijven denken hé. Het wachten lukt nog steeds goed. Al hebben mijn kersverse echtgenoot en ik soms al wel eens een dipje omdat we de tijd anders willen indelen. Ik wilde namelijk even alles losgooien en genieten van het leven, vooral omdat we de afgelopen jaren feitelijk alleen maar leefden in functie van de IVF. Maar Kenny zag dat anders ... die wilde vooral alles heel rustig houden, spaarzaam zijn. Nu ja, mezelf kennende keert de rust bij mij ook wel weer terug als de herfst in het land komt. Ik ben nu éénmaal een zomertype en wil dan ook het maximum uit de zomer halen (vakantie, zon, zee strand, lekker drankje, BBQ met vrienden, feestje, pretpark, ...) Kortom ... een echte levensgenieter ;-) Gelukkig geraken we ook hier weer samen uit hoor. Binnenkort starten we eindelijk verder met de verbouwingswerken en dat zal me zeker deugd doen ... eindelijk weer iets om handen dat toekomstgericht is. Hoewel ik toch steeds meer denk aan een ski-vakantie in het prille voorjaar ... ;-)

Verder verloopt alles rustig hé ... onze rechtbankdatum komt stillaan dichterbij. Volgende week is het zover! Nu ja eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want we weten toch al wat de rechter gaat zeggen ... 'Ik beveel een maatschappelijk onderzoek tot het bekomen van een geschiktheidsvonnis' ... Maar het is 'the official way' dus ja ... we go along. :-)

Ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek moesten Kenny en ik een levensverhaal schrijven. Het mijne is uiteraard al een tijdje klaar ... maar eer mannen in actie schieten ... dat is een ander verhaal hé. Nu ja, morgen gaan onze verhalen op de bus zodat ze toch nog net voor onze rechtbankdatum aankomen.

Ondertussen merken we weer veranderingen bij onszelf op ... Kenny krijgt toch meer interesse in een kindje van donkere oorsprong. Maw ... onze voorkeur voor Kazachstan is niet helemaal zeker meer, hoewel Kazachstan toch wel onze eerste keuze blijft hoor. Maar we bekijken het allemaal wel, misschien valt er na ons maatschappelijk onderzoek toch nog een andere keuze ... wie weet ... Ethiopië staat dus momenteel zeker bij op ons lijstje van mogelijke landen. :-)

Ik hoop uiteraard dat we niet te lang moeten wachten op de datums voor ons M.O. want zolang er data bekend zijn, weten we waarop we wachten hé. Het moeilijkste stuk lijkt me de periode waarin je goedgekeurd en aangemeld bent, nadat al je papieren in orde zijn en je dossier vertrokken is naar het land van keuze ... want vanaf dan is je zaak echt hangende ... je hebt geen datum meer om naar uit te kijken ... enkel de wetenschap dat je nu binnen enkele maanden (jaren) kan opgebeld (of gemaild) worden met het bericht 'Er is een kindje voor u' Maar soit, zover zijn we nog niet. We hebben nu eerst een periode vol geloop en papierwerk voor de boeg.

Ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar onze andere cursusgenootjes, maar helaas heb ik van hen nog niet veel gehoord. Misschien wordt het nog eens tijd om hen een mailtje te sturen en te vragen hoe ver zij ondertussen staan. Misschien kunnen we allemaal nog een keertje afspreken om eens bij te praten hé.

Anyway ... lezertjes, ik ga vanaf nu weer trouw proberen te blijven posten en jullie op de hoogte houden hé. Als er nieuws is, dan lezen jullie het wel ... ;-)

Dikke kus,
Eef