Jaja al 3 van de 4 gesprekken zitten erop ... nog maar 1 gesprek te gaan. Wat gaat het lekker snel momenteel seg. Al zal het nu even tandenbijtend afwachten worden op het verslag. Dat bewuste verslag zal vermoedelijk pas de eerste week na nieuwjaar in onze brievenbus belanden ... dus nog even geduld uitoefenen ...
Zoals reeds gezegd ga ik het voorlopig nog niet hebben over de inhoud en het verloop van de gesprekken. Ik krijg van veel mensen de vraag hoe het geweest is tot nu toe, maar het is echt enorm moeilijk om daar een idee van te geven. Het is een beetje gelijk als examens hé ... je kan wel ongeveer zeggen hoe je denkt dat het geweest is, maar zolang je je resultaat niet kent ... blijft het allemaal onzeker.
Volgende week dinsdag nog 1 gesprekje bij de psychologe en daarna zit het er echt op ... dan hebben we er niets meer aan te zeggen ... dan is het afwachten ... erop of eronder.
Maar we gaan ons proberen relax op te stellen hoor ... we gaan rustig de feestperiode ondergaan en voor we het goed en wel beseffen ligt er een grote bruine envelop in de brievenbus, die vast en zeker met bibberende vingertjes zal opengedaan worden.
Dus weer even plaats maken voor enkele leuke mededelingen ...
Ten eerste een hele dikke proficiat aan Marie-France en Frank ... zij hebben deze week hun verslag mogen ontvangen en uiteraard hebben ze een positief advies gekregen! Dus groen licht voor het eerste koppeltje uit onze cursusgroep!!! Hiep hiep hoera!!! Een vreugdedansje is hier wel op z'n plaats.
En dan vandaag nog een leuk berichtje van m'n vriendinnetje Naiky... ze is zwanger!!! En dat na vele jaren van onzekerheid en talloze keren te horen te krijgen dat ze nooit meer zwanger mocht/kon worden. Naiky meid, dit kindje zal K. nooit vervangen, maar het krijgt alvast de beste engelbewaarder ooit! K. zal waken over dit babytje, daar ben ik zeker van. Ik duim met je mee voor een zorgeloze zwangerschap. En weet vooral dit ... als je bang of onzeker bent, kom dan gerust tot bij ons hé ... Ik versta je angsten momenteel heeeeeeel goed, het wordt emotioneel gezien geen makkie ... maar jij kan dit aan! Je doet het super! Dikke knuffel en een supergeweldige proficiat (ook aan Bart hé).
Verder nog even laten weten dat mn duimpjes volgende week gespannen staan voor mn zusje, want zij krijgt volgende week haar 2e echo ... we willen 2 flikkerende stipjes zien (en horen) hé!
Mn duimen gaan vast verkrampen maar ze blijven ook dan nog duimen voor mn schoonzusje, want voor haar wordt het ook weer spannend volgende week ... laat het resultaat van ivf nr 3 nu ook eens eindelijk positief zijn seg, dan mogen we allemaal het jaar 2009 in schoonheid afsluiten!
Er is een positieve trend gezet ... ik voel het gewoon ... alles komt goed! :-)
Nighty night lieve schatten!
xxx
woensdag 2 december 2009
dinsdag 24 november 2009
Maatschappelijk onderzoek ...
Sja er is ondertussen al 1 gesprek gepasseerd en morgen hebben we ons huisbezoek ... en omdat velen nieuwsgierig werden, kom ik toch maar even snel een berichtje posten op onze blog. We hebben wel beslist om de inhoud en het gevoel bij het M.O. nog even voor onszelf te houden ... Eigenlijk vooral omdat we geen problemen willen veroorzaken. Je weet tenslotte maar nooit wie je blog allemaal leest hé. Tot nu toe valt het ons wel goed mee ... dat kan ik wel zeggen zonder al te veel prijs te geven ;-)
Morgen is dus het grote huisbezoek ... sja daar hebben we al talloze keren wakker van gelegen. Ons huisje ... tja dat is nog lang niet af ... er is nog gigantisch veel werk ... en het is allemaal blijven liggen. Ik had het graag anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Vandaag heb ik uiteraard wel alles uit de kast gehaald om elk hoekje op te kuisen. Proper zal hier dus in elk geval wel zijn, afgewerkt ... tja daar hebben we uiteraard nog tijd genoeg voor hé.
Anyway ... even hier een stukje wijden aan m'n zusje ;-)
Ik heb schitterend nieuws ...want m'n zusje is zwanger, van een tweeling dan nog wel!!! En ik mag meter worden van één van haar kindjes! Natuurlijk heb ik ja gezegd, die kleintjes zullen niks te kort komen zenne ;-)
Het nieuws kwam niet helemaal onverwacht. M'n zusje had nog niets gezegd over stoppen met de pil ofzo, maar dat ze één van de komende jaren aan kindjes wilde beginnen was geen geheim. Toen ze onlangs onverwacht naar de dokter moest voor een bloedtest, kregen Kenny en ik al een stil vermoeden. Toen ik haar belde, deed ze een beetje verdacht ... ze vertelde anders altijd alles en nu deed ze een beetje geheimzinnig :-)) Hehehe, maar een koppeltje dat zelf zoveel jaren bezig geweest is met zwanger worden doe je niet zomaar in de doeken ... dus toen ze enkele dagen na elkaar aandrong om eens langs te mogen komen, viel onze euro al gauw. We haalden dus snel een proficiat kaartje in huis en gelijk kregen we ... Dat het er twee zouden zijn, ja dat hadden we uiteraard niet verwacht. Het was die avond dus wel een beetje feest hier thuis. Op zich komt het schitterend uit hé ... Tegen dat hun kindjes ongeveer een jaartje oud zijn, komt er hier ook vast een adoptie-kindje aan van ongeveer die leeftijd ... dus dat kon niet beter gemikt zijn hé. Dus bij deze nog eens een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dikke proficiat aan m'n zusje en schoonbroer hé! Wij duimen hier alvast mee voor een zorgeloze tweelingzwangerschap!
Bon, snipverkouden ga ik hier afsluiten, want er staat morgenvoormiddag nog heel wat op het programma, dus ik kan m'n slaap wel goed gebruiken ...
Dada
xxx
Morgen is dus het grote huisbezoek ... sja daar hebben we al talloze keren wakker van gelegen. Ons huisje ... tja dat is nog lang niet af ... er is nog gigantisch veel werk ... en het is allemaal blijven liggen. Ik had het graag anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Vandaag heb ik uiteraard wel alles uit de kast gehaald om elk hoekje op te kuisen. Proper zal hier dus in elk geval wel zijn, afgewerkt ... tja daar hebben we uiteraard nog tijd genoeg voor hé.
Anyway ... even hier een stukje wijden aan m'n zusje ;-)
Ik heb schitterend nieuws ...want m'n zusje is zwanger, van een tweeling dan nog wel!!! En ik mag meter worden van één van haar kindjes! Natuurlijk heb ik ja gezegd, die kleintjes zullen niks te kort komen zenne ;-)
Het nieuws kwam niet helemaal onverwacht. M'n zusje had nog niets gezegd over stoppen met de pil ofzo, maar dat ze één van de komende jaren aan kindjes wilde beginnen was geen geheim. Toen ze onlangs onverwacht naar de dokter moest voor een bloedtest, kregen Kenny en ik al een stil vermoeden. Toen ik haar belde, deed ze een beetje verdacht ... ze vertelde anders altijd alles en nu deed ze een beetje geheimzinnig :-)) Hehehe, maar een koppeltje dat zelf zoveel jaren bezig geweest is met zwanger worden doe je niet zomaar in de doeken ... dus toen ze enkele dagen na elkaar aandrong om eens langs te mogen komen, viel onze euro al gauw. We haalden dus snel een proficiat kaartje in huis en gelijk kregen we ... Dat het er twee zouden zijn, ja dat hadden we uiteraard niet verwacht. Het was die avond dus wel een beetje feest hier thuis. Op zich komt het schitterend uit hé ... Tegen dat hun kindjes ongeveer een jaartje oud zijn, komt er hier ook vast een adoptie-kindje aan van ongeveer die leeftijd ... dus dat kon niet beter gemikt zijn hé. Dus bij deze nog eens een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dikke proficiat aan m'n zusje en schoonbroer hé! Wij duimen hier alvast mee voor een zorgeloze tweelingzwangerschap!
Bon, snipverkouden ga ik hier afsluiten, want er staat morgenvoormiddag nog heel wat op het programma, dus ik kan m'n slaap wel goed gebruiken ...
Dada
xxx
maandag 9 november 2009
De datums van het maatschappelijk onderzoek zijn er!!!
Ja hoor, jullie lezen het goed ... ons maatschappelijk onderzoek komt er nu echt aan. Vrijdag kreeg ik tijdens mijn pauze op het werk telefoon ... een beetje verward nam ik op (ik kende de nummer niet en verwachtte ook helemaal geen telefoontje). De mannenstem aan de andere kant van de lijn stelde zich voor, maar het duurde toch tot ik de woorden 'maatschappelijk onderzoek' hoorde eer ik doorhad wie ik aan de lijn had. :-) Even een spurtje naar de bureau gedaan, aangemeld op het pc'tje om dan nog niet aan mijn uurrrooster te geraken ... Ach ja ... wat maakte het ook uit, om het even welke datums deze man voor mij voorzien had ... ik zou wel zien dat het lukte!
En de eerste datum is voor ... *tromgeroffel* ... maandag 16 november! Jeej, volgende week maandag al. En jaja, de datums volgen elkaar supersnel op. Er wordt geen tijd verspild, we gaan gewoon door nu.
De datums even op een rijtje:
Maandag 16 november
Woensdag 25 november ... het huisbezoek ... spannend!
Maandag 30 november
Dinsdag 8 december
Zodus ... all I want for Christmas is ... een goedgekeurd rapport uiteraard hé! Hopelijk vieren we dit jaar de feestdagen gevuld met een mooi verslag en krijgen we het dan na nieuwjaar ook nog eens bevestigd op de rechtbank. Fingers crossed alweer hé.
Vandaag is het verder een heeeeel spannende dag ... schoonzusje krijgt haar bloedresultaat van haar afgelopen cryo, ze vreesde er wel voor het voorbije weekend, maar ik blijf toch duimen tot het resultaat bekend is hoor ... you never know!
Ook Bientje, krijgt vandaag eindelijk haar zoontje te zien. 2 weken zitten ze nu al in Kazachjesland en ze schrijft prachtige verhalen (mss een reisgids beginnen voor toekomstige adoptie ouders?) Maar vandaag is het eindelijk DE dag dat ze haar zoontje mag gaan ontmoeten! Bientje ook voor jou en Jan ... fingers crossed en geniet ervan!
Zo, nu eventjes hier in het huishouden vliegen, want afgelopen weekend was het hier uiteraard een beetje feest ... en dat laat helaas wel z'n sporen na ... ;-)
Groetjes,
Eef
En de eerste datum is voor ... *tromgeroffel* ... maandag 16 november! Jeej, volgende week maandag al. En jaja, de datums volgen elkaar supersnel op. Er wordt geen tijd verspild, we gaan gewoon door nu.
De datums even op een rijtje:
Maandag 16 november
Woensdag 25 november ... het huisbezoek ... spannend!
Maandag 30 november
Dinsdag 8 december
Zodus ... all I want for Christmas is ... een goedgekeurd rapport uiteraard hé! Hopelijk vieren we dit jaar de feestdagen gevuld met een mooi verslag en krijgen we het dan na nieuwjaar ook nog eens bevestigd op de rechtbank. Fingers crossed alweer hé.
Vandaag is het verder een heeeeel spannende dag ... schoonzusje krijgt haar bloedresultaat van haar afgelopen cryo, ze vreesde er wel voor het voorbije weekend, maar ik blijf toch duimen tot het resultaat bekend is hoor ... you never know!
Ook Bientje, krijgt vandaag eindelijk haar zoontje te zien. 2 weken zitten ze nu al in Kazachjesland en ze schrijft prachtige verhalen (mss een reisgids beginnen voor toekomstige adoptie ouders?) Maar vandaag is het eindelijk DE dag dat ze haar zoontje mag gaan ontmoeten! Bientje ook voor jou en Jan ... fingers crossed en geniet ervan!
Zo, nu eventjes hier in het huishouden vliegen, want afgelopen weekend was het hier uiteraard een beetje feest ... en dat laat helaas wel z'n sporen na ... ;-)
Groetjes,
Eef
dinsdag 27 oktober 2009
Even updaten ...
Vanmorgen stak er al een brief van Kind en Gezin in de brievenbus ... maar nog geen datums hoor ... Wel om te melden dat het toch het CAW van Hasselt (Sonar) zal worden voor ons. Tja zoals ik al zei kijken zij ook naar welk CAW het makkelijkst bereikbaar ligt hé. Verder verwacht ik dus eerder begin volgende week van hen de eerste 2 datums.
Terwijl nog snel even duimen voor mn schoonzusje, die vandaag normaal gezien terugplaatsing heeft! En voor Jan en Sabine die sinds gisteren in Almaty (Kazachstan) zitten en dus hopelijk al kennis gemaakt hebben met hun toekomstige kindje.
Bye bye, off to work now ... ;-)
Terwijl nog snel even duimen voor mn schoonzusje, die vandaag normaal gezien terugplaatsing heeft! En voor Jan en Sabine die sinds gisteren in Almaty (Kazachstan) zitten en dus hopelijk al kennis gemaakt hebben met hun toekomstige kindje.
Bye bye, off to work now ... ;-)
maandag 26 oktober 2009
Jeeej brief 1 is er ...
Jup de eerste brief is er, nu nog wachten op de datums ... want ja brief 1 is enkel de bevestiging van de rechtbank dat ons dossier nu echt doorgestuurd is. Zodoende weten we wel dat het dus het CAW van Brussel zal worden dat ons maatschappelijk onderzoek zal uitvoeren.
Als ik op de uitspraak van de rechtbank mag vertrouwen moet dit CAW hun definitief eindverslag op de rechtbank neerleggen maximum 2 maanden na de datum van het tussenvonnis. Dat zou dus willen zeggen dat het verslag ter beschikking van de rechtbank moet zijn uiterlijk tegen 20 december. Goh, ik hoop echt dat dit echt lukt! Uiteraard zal er pas uitspraak vallen ergens in januari of februari dan, want rond de feestdagen is er weer gerechterlijk verlof hé. Maar soit ... het MO afgewerkt hebben voor Nieuwjaar zou al schitterend zijn. Hopelijk mogen we het jaar 2009 in schoonheid eindigen met een positief advies.
Verder loopt alles hier z'n gewone gangetje. De dressing is af en alle kleding is weer netjes geordend. Jassen, schoenen en werkkleding in de gewone kleerkast en de deftige spulletjes netjes in de dressing. Ik ben fier op dat kleine kamertje ... ooit was het een vies mini (extra) badkamertje, dat wij vrijwel onmiddellijk afgebroken hadden, maar nog nooit een echt nieuw doel gekregen had ... nu dus wel. De verdere verbouwingen mogen nu ook stillaan verder gebeuren. De zolder staat nu op het programma ... alles is netjes opgemeten en het materiaal wordt deze week besteld. Op die zolder komt het oooh zo belangrijkste kamertje van het huis ... :-))) Daar mogen we eindelijk stilletjes alles in gereedheid beginnen brengen om er een mooie grote kinderkamer van te maken. Want ook al hebben we nog geen goedkeuring in handen, we willen er op z'n minst een neutrale ruimte klaar hebben, die we dan achteraf hopelijk mogen beginnen inrichten! Daarnaast is er plaats genoeg voor een tweede kamertje, dat zal dienst doen als computer- en speelkamer, en wie weet ... misschien ooit wel als tweede kinderkamer.
Met het MO voor de deur begin ik stilletjes aan wel te denken aan al die kleine prulletjes die nog moeten gebeuren in het huis ... ja het is hier nog lang niet af en er dienen nog heel wat verbouwingen te gebeuren, maar we kunnen moeilijk alles tegelijk opbreken, dus alles gaat stap voor stap.
Vorige week kreeg ik ook een schitterend berichtje van een vriendin die ook met adoptie bezig is ... zij mogen deze week afreizen voor de eerste maal ... Hun afreis was gepland voor nu komende donderdag, maar het werd nog beter ... zij zitten vandaag op het vliegtuig en krijgen dus vandaag of morgen hun kindje voorgesteld! Wat moet dat een prachtig moment zijn! Na zoveel jaren afwachten krijg je eindelijk dat telefoontje om te zeggen dat je je koffers mag pakken omdat je binnen enkele dagen daar in dat verre land verwacht wordt. Kriebels, emoties, tranen van geluk ... Dan kom je in een kindertehuis terecht en plots gaat die deur open ... een verzorgster heeft een kindje bij ... ja hoor, dat kindje wordt het jouwe! Als er liefde op het eerste zicht bestaat, dan geloof ik dat het op dit moment is dat je het voelt. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die op zo'n mooi ogenblik denken 'Oh neen, dat kindje wil ik niet'. Het moment dat je dat kindje voor je ziet ... dan smelt je toch sowieso! Twijfels en angst ... tja welke ouder heeft dat nog nooit gehad. 'Ga ik dit wel aankunnen?' 'Kan ik echt een kind opvoeden?' Zulke twijfels zijn niet abnormaal hé ... kijk gewoon even in de ogen van dat kleintje, en je moederhart zegt vol overtuiging JA!
Jan en Sabine, jullie lezen dit berichtje vast niet meer voor jullie vertrek, maar ik hoop dat jullie een voorspoedige reis hebben vandaag en ik ben heeeeeeeeeel nieuwsgierig naar jullie verhaal over de aankomst EN uiteraard over de ontmoeting met jullie toekomstige kindje hé!
Anyway ... nog geen datums voor ons dus in dit berichtje ... maar weer een hele boel tekst om te lezen hé! ;-)
Geen nood, mijn gevoel zegt dat de datums nu ook wel snel in onze brievenbus zullen belanden ... :-)
Groetjes,
Eef
Als ik op de uitspraak van de rechtbank mag vertrouwen moet dit CAW hun definitief eindverslag op de rechtbank neerleggen maximum 2 maanden na de datum van het tussenvonnis. Dat zou dus willen zeggen dat het verslag ter beschikking van de rechtbank moet zijn uiterlijk tegen 20 december. Goh, ik hoop echt dat dit echt lukt! Uiteraard zal er pas uitspraak vallen ergens in januari of februari dan, want rond de feestdagen is er weer gerechterlijk verlof hé. Maar soit ... het MO afgewerkt hebben voor Nieuwjaar zou al schitterend zijn. Hopelijk mogen we het jaar 2009 in schoonheid eindigen met een positief advies.
Verder loopt alles hier z'n gewone gangetje. De dressing is af en alle kleding is weer netjes geordend. Jassen, schoenen en werkkleding in de gewone kleerkast en de deftige spulletjes netjes in de dressing. Ik ben fier op dat kleine kamertje ... ooit was het een vies mini (extra) badkamertje, dat wij vrijwel onmiddellijk afgebroken hadden, maar nog nooit een echt nieuw doel gekregen had ... nu dus wel. De verdere verbouwingen mogen nu ook stillaan verder gebeuren. De zolder staat nu op het programma ... alles is netjes opgemeten en het materiaal wordt deze week besteld. Op die zolder komt het oooh zo belangrijkste kamertje van het huis ... :-))) Daar mogen we eindelijk stilletjes alles in gereedheid beginnen brengen om er een mooie grote kinderkamer van te maken. Want ook al hebben we nog geen goedkeuring in handen, we willen er op z'n minst een neutrale ruimte klaar hebben, die we dan achteraf hopelijk mogen beginnen inrichten! Daarnaast is er plaats genoeg voor een tweede kamertje, dat zal dienst doen als computer- en speelkamer, en wie weet ... misschien ooit wel als tweede kinderkamer.
Met het MO voor de deur begin ik stilletjes aan wel te denken aan al die kleine prulletjes die nog moeten gebeuren in het huis ... ja het is hier nog lang niet af en er dienen nog heel wat verbouwingen te gebeuren, maar we kunnen moeilijk alles tegelijk opbreken, dus alles gaat stap voor stap.
Vorige week kreeg ik ook een schitterend berichtje van een vriendin die ook met adoptie bezig is ... zij mogen deze week afreizen voor de eerste maal ... Hun afreis was gepland voor nu komende donderdag, maar het werd nog beter ... zij zitten vandaag op het vliegtuig en krijgen dus vandaag of morgen hun kindje voorgesteld! Wat moet dat een prachtig moment zijn! Na zoveel jaren afwachten krijg je eindelijk dat telefoontje om te zeggen dat je je koffers mag pakken omdat je binnen enkele dagen daar in dat verre land verwacht wordt. Kriebels, emoties, tranen van geluk ... Dan kom je in een kindertehuis terecht en plots gaat die deur open ... een verzorgster heeft een kindje bij ... ja hoor, dat kindje wordt het jouwe! Als er liefde op het eerste zicht bestaat, dan geloof ik dat het op dit moment is dat je het voelt. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die op zo'n mooi ogenblik denken 'Oh neen, dat kindje wil ik niet'. Het moment dat je dat kindje voor je ziet ... dan smelt je toch sowieso! Twijfels en angst ... tja welke ouder heeft dat nog nooit gehad. 'Ga ik dit wel aankunnen?' 'Kan ik echt een kind opvoeden?' Zulke twijfels zijn niet abnormaal hé ... kijk gewoon even in de ogen van dat kleintje, en je moederhart zegt vol overtuiging JA!
Jan en Sabine, jullie lezen dit berichtje vast niet meer voor jullie vertrek, maar ik hoop dat jullie een voorspoedige reis hebben vandaag en ik ben heeeeeeeeeel nieuwsgierig naar jullie verhaal over de aankomst EN uiteraard over de ontmoeting met jullie toekomstige kindje hé!
Anyway ... nog geen datums voor ons dus in dit berichtje ... maar weer een hele boel tekst om te lezen hé! ;-)
Geen nood, mijn gevoel zegt dat de datums nu ook wel snel in onze brievenbus zullen belanden ... :-)
Groetjes,
Eef
vrijdag 9 oktober 2009
En weer wachten ... :-)
Sja, het is nog eventjes geduldig afwachten tot we eindelijk onze datums van het MO mogen verwachten. Uiteraard zal het snel zover zijn hoor ... we zijn nu al 9 oktober, nog 11 dagen dus en ons dossier wordt doorgezonden naar het CAW.
Ondertussen zit er dus niets anders op dan maar een beetje info te sprokkelen over anderen en hun adoptie hé. Of lekker af te spreken in een brasserie om elkaar beter te leren kennen en honderduit te kunnen babbelen over adoptie en de weg vooraf ... hé Sabine ;-)
Ook via deze weg dus ook nog eens een bedankje voor jou hé. Ik vond het alvast heeeeel leuk en zie ons afspraakje zeker voor herhaling vatbaar. :-) Ik heb helaas nog niet dikwijls de kans gehad om even door te lezen in het boek dat ik van jou heb mogen lenen ... het lijkt me ook wel een hele brok, maar ik zet me er zo spoedig mogelijk aan. :-)
Van onze medecursusgenootjes heb ik helaas ook niet veel meer gehoord ... enkel 1 koppeltje, daar hebben we nog wel contact mee ... gelukkig maar ;-) Nu enkel nog een keertje kunnen afspreken hé.
Onlangs was er een dag van de adoptie georganiseerd door VAG, maar helaas ... ik moest die dag werken en ben dus niet geweest. Nu ja, ik hou de kalender van het VAG nauwgezet in het oog en er komen nog wel gelegenheden die we wel kunnen gaan doen hé.
Anyway ... ook nog even een beetje goed nieuws vermelden ...
Een dikke proficiat aan Wesley en Sonja ... zij zijn sinds afgelopen week thuis uit Ethiopië met hun zoontje van 8 maanden 'Daan'! Hoera!!!
Ook via deze weg even een dikke proficiat wensen aan Kevin en Sabrina, het heeft allemaal even geduurd maar ondertussen zijn jullie de eerste 12 weken voorbij! Het genieten kan beginnen!
En ook de eerste zwangerschapsaankondiging uit de familie is er! Een hele dikke proficiat aan m'n nichtje Saskia en haar vriend Bart. Het is jullie van harte gegund. Bomma zal blij zijn met een kleine spruit erbij en Luca wil uiteraard ook wel een speel-achterneefje of nichtje hé!
Zo ... ook oktober heeft nu dus gelukkig al 1 berichtje hé ... ik zal proberen om er zo spoedig mogelijk nog eentje op te zetten ... hopelijk eentje met de datums van het MO hé ;-)
Eef
xxx
Ondertussen zit er dus niets anders op dan maar een beetje info te sprokkelen over anderen en hun adoptie hé. Of lekker af te spreken in een brasserie om elkaar beter te leren kennen en honderduit te kunnen babbelen over adoptie en de weg vooraf ... hé Sabine ;-)
Ook via deze weg dus ook nog eens een bedankje voor jou hé. Ik vond het alvast heeeeel leuk en zie ons afspraakje zeker voor herhaling vatbaar. :-) Ik heb helaas nog niet dikwijls de kans gehad om even door te lezen in het boek dat ik van jou heb mogen lenen ... het lijkt me ook wel een hele brok, maar ik zet me er zo spoedig mogelijk aan. :-)
Van onze medecursusgenootjes heb ik helaas ook niet veel meer gehoord ... enkel 1 koppeltje, daar hebben we nog wel contact mee ... gelukkig maar ;-) Nu enkel nog een keertje kunnen afspreken hé.
Onlangs was er een dag van de adoptie georganiseerd door VAG, maar helaas ... ik moest die dag werken en ben dus niet geweest. Nu ja, ik hou de kalender van het VAG nauwgezet in het oog en er komen nog wel gelegenheden die we wel kunnen gaan doen hé.
Anyway ... ook nog even een beetje goed nieuws vermelden ...
Een dikke proficiat aan Wesley en Sonja ... zij zijn sinds afgelopen week thuis uit Ethiopië met hun zoontje van 8 maanden 'Daan'! Hoera!!!
Ook via deze weg even een dikke proficiat wensen aan Kevin en Sabrina, het heeft allemaal even geduurd maar ondertussen zijn jullie de eerste 12 weken voorbij! Het genieten kan beginnen!
En ook de eerste zwangerschapsaankondiging uit de familie is er! Een hele dikke proficiat aan m'n nichtje Saskia en haar vriend Bart. Het is jullie van harte gegund. Bomma zal blij zijn met een kleine spruit erbij en Luca wil uiteraard ook wel een speel-achterneefje of nichtje hé!
Zo ... ook oktober heeft nu dus gelukkig al 1 berichtje hé ... ik zal proberen om er zo spoedig mogelijk nog eentje op te zetten ... hopelijk eentje met de datums van het MO hé ;-)
Eef
xxx
vrijdag 25 september 2009
Op naar het tussenvonnis nu ...
Jaja idd je leest het goed ... het tussenvonnis moet nog komen. Afgelopen dinsdag was blijkbaar slechts de inleiding op de rechtbank, we moesten dus inderdaad enkel daar aanwezig zijn gedurende 5 ultra korte minuten om te horen dat er een maatschappelijk onderzoek zal volgen en dat ons tussenvonnis uitgesproken zou worden op 20 oktober. Gelukkig moeten we daar niet opnieuw voor naar de jeugdrechtbank. Vanaf 20 oktober wordt ons dossier dus overgemaakt aan het CAW dat ons maatschappelijk onderzoek zal uitvoeren. Zij nemen dan contact op met ons om 4 datums af te spreken. 4 Gesprekken waarvan 1 huisbezoek. Ik hoop dus dat het MO in november en december volledig kan plaatsvinden, dan hebben we met een beetje geluk een rechtbankdatum voor uitspraak in januari hé.
Voor het CAW hebben we 2 mogelijkheden, maar we mogen zelf niet kiezen. De eerste is 'Mozaïek', zij zijn het CAW voor Vlaams-Brabant, de meest waarschijnlijke keuze voor ons dus, maar omdat zij in Brussel zitten, zou het ook best kunnen dat er geopteerd wordt voor 'Sonar'. Dat is eigenlijk het CAW voor regio Limburg, maar gezien wij bijna op de grens van de 2 provincies wonen en Sonar gelegen is in Hasselt (korterbij als Brussel) zal het dus af te wachten zijn. De rechtbank en de eventuele wachtlijst op het CAW zelf zullen bepalen welke van de 2 het voor ons wordt. Anyway ... we shall see.
Ondertussen zijn de verbouwingen hier weer volop gestart. We willen zeker laten zien aan de maatschappelijk assistent die het huisbezoek zal uitvoeren dat wij volop bezig zijn aan ons huisje. Het zal nog lang niet klaar zijn dit jaar, maar we willen wel een bewijs leveren dat we er echt alles willen voor doen om het zo snel mogelijk in orde te hebben. Al lijkt dat soms een tienjaren plan. Verbouwen is tenslotte niet goedkoop. Maar soit ... het komt allemaal dik in orde!
Gisteren kon bibi het niet laten om toch al maar eens een mailtje te sturen naar Het kleine mirakel, dat is het adoptie-bureau dat zich bezighoud met Kazachstan. Ik wilde weten of er momenteel moeilijkheden waren met Kazachstan omdat ik zoveel mensen op diverse fora hoorde klagen over de onzekerheden en de steeds langer wordende wachttijden momenteel. Verder wilde ik ook al meer weten over het kanaalonderzoek in Oeganda, want jaja HKM is op zoek naar andere landen. Tevens had ik hen ook gevraagd hoe het afgelopen was met hun kanaalonderzoek in Rusland.
Ik kreeg gelukkig heel snel een mailtje van hen terug met het antwoord op mn verschillende vragen. Er zouden momenteel helemaal geen problemen zijn met Kazachstan, dus dat is alvast een grote geruststelling. De wachttijden ... tja die worden inderdaad langer, maar dat komt vooral doordat er steeds meer aanmeldingen zijn. Verder konden zij niet opstarten met Rusland omdat zij daarvoor nog niet lang genoeg bestaan als adoptie-bureau. Ze moeten minimum 5 jaar bestaan, maar blijkbaar zou FIAC zich nog wel bezighouden met Rusland.
Het kanaalonderzoek in Oeganda moet nog starten, volgende maand doen zij hun aanvraag hiervoor bij Kind en Gezin en ongeveer een maand of 4 tot 6 later krijgen zij bericht of ze mogen opstarten met 3 proefdossiers of niet. Fingers crossed dus hé.
Ze lieten me ook weten dat ze ook al wel met kanaalonderzoeken bezig zijn in Oekraïne en Kameroen. Dus ook daar bestaat kans dat ze, als er een goedkeuring volgt, opstarten met proefdossiers.
Stiekem hoop ik uiteraard dat ze kort na nieuwjaar idd goedkeuring hebben en dat wij misschien wel een proefdossier kunnen worden hé. Natuurlijk heb je als proefdossier het nadeel dat er nog niets bekend is over het exacte verloop van de procedure ginds, maar anderzijds sta je niet aan te schuiven in een lange wachtlijst ergens hé. Nu ja, van de 3 mogelijke nieuwe kanalen gaat onze voorkeur vooral uit naar Oekraïne ... weer een Oostblokland hé. Ik heb hen alvast een mailtje terug gestuurd waarin ik toch al stilletjes de hint doorspeelde dat wij best geïnteresseerd zijn. ;-)
Back to afwachten nu hé ... het zal dus nog een klein maandje duren eer we de datums van het MO zullen kennen, maar ondertussen ... 'The block Scherpenheuvel' continues ... ;-)
Eef
Voor het CAW hebben we 2 mogelijkheden, maar we mogen zelf niet kiezen. De eerste is 'Mozaïek', zij zijn het CAW voor Vlaams-Brabant, de meest waarschijnlijke keuze voor ons dus, maar omdat zij in Brussel zitten, zou het ook best kunnen dat er geopteerd wordt voor 'Sonar'. Dat is eigenlijk het CAW voor regio Limburg, maar gezien wij bijna op de grens van de 2 provincies wonen en Sonar gelegen is in Hasselt (korterbij als Brussel) zal het dus af te wachten zijn. De rechtbank en de eventuele wachtlijst op het CAW zelf zullen bepalen welke van de 2 het voor ons wordt. Anyway ... we shall see.
Ondertussen zijn de verbouwingen hier weer volop gestart. We willen zeker laten zien aan de maatschappelijk assistent die het huisbezoek zal uitvoeren dat wij volop bezig zijn aan ons huisje. Het zal nog lang niet klaar zijn dit jaar, maar we willen wel een bewijs leveren dat we er echt alles willen voor doen om het zo snel mogelijk in orde te hebben. Al lijkt dat soms een tienjaren plan. Verbouwen is tenslotte niet goedkoop. Maar soit ... het komt allemaal dik in orde!
Gisteren kon bibi het niet laten om toch al maar eens een mailtje te sturen naar Het kleine mirakel, dat is het adoptie-bureau dat zich bezighoud met Kazachstan. Ik wilde weten of er momenteel moeilijkheden waren met Kazachstan omdat ik zoveel mensen op diverse fora hoorde klagen over de onzekerheden en de steeds langer wordende wachttijden momenteel. Verder wilde ik ook al meer weten over het kanaalonderzoek in Oeganda, want jaja HKM is op zoek naar andere landen. Tevens had ik hen ook gevraagd hoe het afgelopen was met hun kanaalonderzoek in Rusland.
Ik kreeg gelukkig heel snel een mailtje van hen terug met het antwoord op mn verschillende vragen. Er zouden momenteel helemaal geen problemen zijn met Kazachstan, dus dat is alvast een grote geruststelling. De wachttijden ... tja die worden inderdaad langer, maar dat komt vooral doordat er steeds meer aanmeldingen zijn. Verder konden zij niet opstarten met Rusland omdat zij daarvoor nog niet lang genoeg bestaan als adoptie-bureau. Ze moeten minimum 5 jaar bestaan, maar blijkbaar zou FIAC zich nog wel bezighouden met Rusland.
Het kanaalonderzoek in Oeganda moet nog starten, volgende maand doen zij hun aanvraag hiervoor bij Kind en Gezin en ongeveer een maand of 4 tot 6 later krijgen zij bericht of ze mogen opstarten met 3 proefdossiers of niet. Fingers crossed dus hé.
Ze lieten me ook weten dat ze ook al wel met kanaalonderzoeken bezig zijn in Oekraïne en Kameroen. Dus ook daar bestaat kans dat ze, als er een goedkeuring volgt, opstarten met proefdossiers.
Stiekem hoop ik uiteraard dat ze kort na nieuwjaar idd goedkeuring hebben en dat wij misschien wel een proefdossier kunnen worden hé. Natuurlijk heb je als proefdossier het nadeel dat er nog niets bekend is over het exacte verloop van de procedure ginds, maar anderzijds sta je niet aan te schuiven in een lange wachtlijst ergens hé. Nu ja, van de 3 mogelijke nieuwe kanalen gaat onze voorkeur vooral uit naar Oekraïne ... weer een Oostblokland hé. Ik heb hen alvast een mailtje terug gestuurd waarin ik toch al stilletjes de hint doorspeelde dat wij best geïnteresseerd zijn. ;-)
Back to afwachten nu hé ... het zal dus nog een klein maandje duren eer we de datums van het MO zullen kennen, maar ondertussen ... 'The block Scherpenheuvel' continues ... ;-)
Eef
donderdag 17 september 2009
Lang geleden ... shame on me :-)
Het is idd weer heel lang geleden dat ik nog eens iets op mn blogje schreef hé. Nu ja, de vakantieperiode is doorgevlogen alsof het niets was. Er was ook bijzonder weinig te vertellen, en het leek me dus even beter om niets te schrijven, want net daardoor zou ik er misschien wel te hard aan blijven denken hé. Het wachten lukt nog steeds goed. Al hebben mijn kersverse echtgenoot en ik soms al wel eens een dipje omdat we de tijd anders willen indelen. Ik wilde namelijk even alles losgooien en genieten van het leven, vooral omdat we de afgelopen jaren feitelijk alleen maar leefden in functie van de IVF. Maar Kenny zag dat anders ... die wilde vooral alles heel rustig houden, spaarzaam zijn. Nu ja, mezelf kennende keert de rust bij mij ook wel weer terug als de herfst in het land komt. Ik ben nu éénmaal een zomertype en wil dan ook het maximum uit de zomer halen (vakantie, zon, zee strand, lekker drankje, BBQ met vrienden, feestje, pretpark, ...) Kortom ... een echte levensgenieter ;-) Gelukkig geraken we ook hier weer samen uit hoor. Binnenkort starten we eindelijk verder met de verbouwingswerken en dat zal me zeker deugd doen ... eindelijk weer iets om handen dat toekomstgericht is. Hoewel ik toch steeds meer denk aan een ski-vakantie in het prille voorjaar ... ;-)
Verder verloopt alles rustig hé ... onze rechtbankdatum komt stillaan dichterbij. Volgende week is het zover! Nu ja eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want we weten toch al wat de rechter gaat zeggen ... 'Ik beveel een maatschappelijk onderzoek tot het bekomen van een geschiktheidsvonnis' ... Maar het is 'the official way' dus ja ... we go along. :-)
Ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek moesten Kenny en ik een levensverhaal schrijven. Het mijne is uiteraard al een tijdje klaar ... maar eer mannen in actie schieten ... dat is een ander verhaal hé. Nu ja, morgen gaan onze verhalen op de bus zodat ze toch nog net voor onze rechtbankdatum aankomen.
Ondertussen merken we weer veranderingen bij onszelf op ... Kenny krijgt toch meer interesse in een kindje van donkere oorsprong. Maw ... onze voorkeur voor Kazachstan is niet helemaal zeker meer, hoewel Kazachstan toch wel onze eerste keuze blijft hoor. Maar we bekijken het allemaal wel, misschien valt er na ons maatschappelijk onderzoek toch nog een andere keuze ... wie weet ... Ethiopië staat dus momenteel zeker bij op ons lijstje van mogelijke landen. :-)
Ik hoop uiteraard dat we niet te lang moeten wachten op de datums voor ons M.O. want zolang er data bekend zijn, weten we waarop we wachten hé. Het moeilijkste stuk lijkt me de periode waarin je goedgekeurd en aangemeld bent, nadat al je papieren in orde zijn en je dossier vertrokken is naar het land van keuze ... want vanaf dan is je zaak echt hangende ... je hebt geen datum meer om naar uit te kijken ... enkel de wetenschap dat je nu binnen enkele maanden (jaren) kan opgebeld (of gemaild) worden met het bericht 'Er is een kindje voor u' Maar soit, zover zijn we nog niet. We hebben nu eerst een periode vol geloop en papierwerk voor de boeg.
Ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar onze andere cursusgenootjes, maar helaas heb ik van hen nog niet veel gehoord. Misschien wordt het nog eens tijd om hen een mailtje te sturen en te vragen hoe ver zij ondertussen staan. Misschien kunnen we allemaal nog een keertje afspreken om eens bij te praten hé.
Anyway ... lezertjes, ik ga vanaf nu weer trouw proberen te blijven posten en jullie op de hoogte houden hé. Als er nieuws is, dan lezen jullie het wel ... ;-)
Dikke kus,
Eef
Verder verloopt alles rustig hé ... onze rechtbankdatum komt stillaan dichterbij. Volgende week is het zover! Nu ja eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want we weten toch al wat de rechter gaat zeggen ... 'Ik beveel een maatschappelijk onderzoek tot het bekomen van een geschiktheidsvonnis' ... Maar het is 'the official way' dus ja ... we go along. :-)
Ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek moesten Kenny en ik een levensverhaal schrijven. Het mijne is uiteraard al een tijdje klaar ... maar eer mannen in actie schieten ... dat is een ander verhaal hé. Nu ja, morgen gaan onze verhalen op de bus zodat ze toch nog net voor onze rechtbankdatum aankomen.
Ondertussen merken we weer veranderingen bij onszelf op ... Kenny krijgt toch meer interesse in een kindje van donkere oorsprong. Maw ... onze voorkeur voor Kazachstan is niet helemaal zeker meer, hoewel Kazachstan toch wel onze eerste keuze blijft hoor. Maar we bekijken het allemaal wel, misschien valt er na ons maatschappelijk onderzoek toch nog een andere keuze ... wie weet ... Ethiopië staat dus momenteel zeker bij op ons lijstje van mogelijke landen. :-)
Ik hoop uiteraard dat we niet te lang moeten wachten op de datums voor ons M.O. want zolang er data bekend zijn, weten we waarop we wachten hé. Het moeilijkste stuk lijkt me de periode waarin je goedgekeurd en aangemeld bent, nadat al je papieren in orde zijn en je dossier vertrokken is naar het land van keuze ... want vanaf dan is je zaak echt hangende ... je hebt geen datum meer om naar uit te kijken ... enkel de wetenschap dat je nu binnen enkele maanden (jaren) kan opgebeld (of gemaild) worden met het bericht 'Er is een kindje voor u' Maar soit, zover zijn we nog niet. We hebben nu eerst een periode vol geloop en papierwerk voor de boeg.
Ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar onze andere cursusgenootjes, maar helaas heb ik van hen nog niet veel gehoord. Misschien wordt het nog eens tijd om hen een mailtje te sturen en te vragen hoe ver zij ondertussen staan. Misschien kunnen we allemaal nog een keertje afspreken om eens bij te praten hé.
Anyway ... lezertjes, ik ga vanaf nu weer trouw proberen te blijven posten en jullie op de hoogte houden hé. Als er nieuws is, dan lezen jullie het wel ... ;-)
Dikke kus,
Eef
maandag 24 augustus 2009
We hebben een rechtbankdatum !!!!
Even heeeeeeel kort een berichtje ... ja ik weet het ... het is al lang geleden dat ik nog iets postte ... maar ik beloof dat er snel een uitgebreider bericht volgt hoor! ;-)
Vandaag bracht de postbode de gerechtsbrief ... we worden 22 september verwacht op de jeugdrechtbank voor ons tussenvonnis!!!
Groetjes,
Eef
Vandaag bracht de postbode de gerechtsbrief ... we worden 22 september verwacht op de jeugdrechtbank voor ons tussenvonnis!!!
Groetjes,
Eef
donderdag 9 juli 2009
Verzoekschrift is ingediend!
Ja zenne, we zijn getrouwd !!!
We hebben een prachtige dag gehad. Het was stralend weer. Echt alles zat helemaal mee. Af en toe heerste er een beetje chaos, maar dat hoort nu eenmaal bij ons. ;-)
Bij deze wil ik dus ook nog een keertje iedereen bedanken voor deze mooie dag! Iedereen heeft op zijn beurt bijgedragen aan het welslagen hiervan!
Tante Ingrid, de bloemstukken waren echt fantastisch mooi. Ze staan hier nog steeds te schitteren op mn tafel.
Caroline, mercikes om mn getuige te zijn. Je hebt je werk geweldig gedaan!
Anneke, zonder jou had ik geen bruidsboeket gehad ... en het was een heeeeeeel mooi boeket!
Julle (of nu dus pa), de mustang maakte het geheel compleet, merci dat jij onze chauffeur wilde zijn met deze prachtige wagen!
Hedwig, de eerste fotootjes zien er alvast geweldig uit, als ze alle 1200 evengoed gaan zijn ... amai dan! Mercikes om onze fotograaf te willen zijn.
Bertje, jij was ook een supergetuige! Je bracht al direct sfeer tijdens de viering ;-)
Goh ja, zoveel mensen om te bedanken ... zusje(s), broertje(s), mama's, papa's, ... echt iedereen die ik hier niet persoonlijk op vermeld ook nen dikke merci! Jullie waren echt allemaal schitterend!
Anyway ... back to the adoption-world hé.
Zoals gezegd zijn we dus maandag direct naar het gemeentehuis gegaan om onze benodigde documenten te gaan aanvragen. Aangezien de burgemeester de papieren nog moest tekenen, weer naar huis dus en wachten tot woensdag. We waren dan maandag ook maar ineens in Leuven gepasseerd om een uitreksel uit onze geboorte-akte op te vragen, die kregen we wel direct mee. Woensdag dus langs het stadhuis en direct daarna door naar Leuven. Op de rechtbank aangekomen werden we wel een beetje van de ene kant naar de andere kant gestuurd. Aan de infobalie verwezen ze ons eerst naar het 2e (jeugdrechtbank), maar daar zeiden ze ons dat we ons eerst op de rol moesten laten zetten op het 1e (correctionele) ... dus zo gezegd zo gedaan. Wij daarna terug naar het 2e om daar dan te horen, dat ons verzoekschrift automatisch naar boven komt, en dat wij dus naar huis mochten. Tja ... nu is het dus afwachten geblazen hé. Nu hoorde ik vandaag wel dat je blijkbaar wel even kan bellen naar de hoofdgriffie om te vragen of ze al nieuws hebben over een datum of een richtlijn daarvan. Hm misschien morgen dan toch maar eens doen ... je kent me hé ... little miss ongeduld! ;-)
De vriendelijke dame op de jeugdrechtbank wist me wel te vertellen dat ze sowieso wel proberen om het nog bij iemand bij te krijgen in de vakantieregeling en dat het dus niet noodzakelijk pas september/oktober zou worden. Uiteraard wil ik me hierop niet vastpinnen zolang ik geen werkelijke datum hoor hé.
Dankzij een prachtig huwelijkscadeau (één van de vele) wordt nu binnenkort heel onze zolderverdieping verbouwd! Het materiaal is volledig betaald en de werkmannen zijn geregeld ... geweldig gewoon! En ik die schrik had dat er tegen ons maatschappelijk onderzoek nog steeds een lege zolder zou staan te wachten. Nee zenne ... nu komen er 2 mooie kamers, 1 toekomstige kinderkamer en een speelkamer/computerkamer! Het zal hier wel weer even stoffig zijn, maar ik kijk enkel nog naar het resultaat ;-)
Iedereen begint ook stillaan echt te merken aan me dat het beter gaat. Ik krijg heel regelmatig reacties van mensen die vinden dat ik veel optimistischer ben, veel vrolijker, veel positiever. Dat klopt ook! Zoals Christa (jaja je hebt volledig gelijk) tegen me zei ... 'Je klinkt als een zwangere vrouw' ... Idd, ik ben dan wel NIET zwanger, maar het klopt volledig. Hoe vroeg het ook nog is ... We moeten nog alles doorlopen, maar toch voelt het ook zo aan. Kenny en ik verwachten een kindje! Niet zomaar een kindje ... een bijzonder kindje dat nu mss zelfs nog niet geboren is, een kindje dat in het buitenland wacht op een liefdevol koppel dat staat te popelen om het in hun harten te sluiten. Het wachten duurt ietsje langer dan de standaard 9 maanden, maar samen kunnen we het aan!
We hebben een prachtige dag gehad. Het was stralend weer. Echt alles zat helemaal mee. Af en toe heerste er een beetje chaos, maar dat hoort nu eenmaal bij ons. ;-)
Bij deze wil ik dus ook nog een keertje iedereen bedanken voor deze mooie dag! Iedereen heeft op zijn beurt bijgedragen aan het welslagen hiervan!
Tante Ingrid, de bloemstukken waren echt fantastisch mooi. Ze staan hier nog steeds te schitteren op mn tafel.
Caroline, mercikes om mn getuige te zijn. Je hebt je werk geweldig gedaan!
Anneke, zonder jou had ik geen bruidsboeket gehad ... en het was een heeeeeeel mooi boeket!
Julle (of nu dus pa), de mustang maakte het geheel compleet, merci dat jij onze chauffeur wilde zijn met deze prachtige wagen!
Hedwig, de eerste fotootjes zien er alvast geweldig uit, als ze alle 1200 evengoed gaan zijn ... amai dan! Mercikes om onze fotograaf te willen zijn.
Bertje, jij was ook een supergetuige! Je bracht al direct sfeer tijdens de viering ;-)
Goh ja, zoveel mensen om te bedanken ... zusje(s), broertje(s), mama's, papa's, ... echt iedereen die ik hier niet persoonlijk op vermeld ook nen dikke merci! Jullie waren echt allemaal schitterend!
Anyway ... back to the adoption-world hé.
Zoals gezegd zijn we dus maandag direct naar het gemeentehuis gegaan om onze benodigde documenten te gaan aanvragen. Aangezien de burgemeester de papieren nog moest tekenen, weer naar huis dus en wachten tot woensdag. We waren dan maandag ook maar ineens in Leuven gepasseerd om een uitreksel uit onze geboorte-akte op te vragen, die kregen we wel direct mee. Woensdag dus langs het stadhuis en direct daarna door naar Leuven. Op de rechtbank aangekomen werden we wel een beetje van de ene kant naar de andere kant gestuurd. Aan de infobalie verwezen ze ons eerst naar het 2e (jeugdrechtbank), maar daar zeiden ze ons dat we ons eerst op de rol moesten laten zetten op het 1e (correctionele) ... dus zo gezegd zo gedaan. Wij daarna terug naar het 2e om daar dan te horen, dat ons verzoekschrift automatisch naar boven komt, en dat wij dus naar huis mochten. Tja ... nu is het dus afwachten geblazen hé. Nu hoorde ik vandaag wel dat je blijkbaar wel even kan bellen naar de hoofdgriffie om te vragen of ze al nieuws hebben over een datum of een richtlijn daarvan. Hm misschien morgen dan toch maar eens doen ... je kent me hé ... little miss ongeduld! ;-)
De vriendelijke dame op de jeugdrechtbank wist me wel te vertellen dat ze sowieso wel proberen om het nog bij iemand bij te krijgen in de vakantieregeling en dat het dus niet noodzakelijk pas september/oktober zou worden. Uiteraard wil ik me hierop niet vastpinnen zolang ik geen werkelijke datum hoor hé.
Dankzij een prachtig huwelijkscadeau (één van de vele) wordt nu binnenkort heel onze zolderverdieping verbouwd! Het materiaal is volledig betaald en de werkmannen zijn geregeld ... geweldig gewoon! En ik die schrik had dat er tegen ons maatschappelijk onderzoek nog steeds een lege zolder zou staan te wachten. Nee zenne ... nu komen er 2 mooie kamers, 1 toekomstige kinderkamer en een speelkamer/computerkamer! Het zal hier wel weer even stoffig zijn, maar ik kijk enkel nog naar het resultaat ;-)
Iedereen begint ook stillaan echt te merken aan me dat het beter gaat. Ik krijg heel regelmatig reacties van mensen die vinden dat ik veel optimistischer ben, veel vrolijker, veel positiever. Dat klopt ook! Zoals Christa (jaja je hebt volledig gelijk) tegen me zei ... 'Je klinkt als een zwangere vrouw' ... Idd, ik ben dan wel NIET zwanger, maar het klopt volledig. Hoe vroeg het ook nog is ... We moeten nog alles doorlopen, maar toch voelt het ook zo aan. Kenny en ik verwachten een kindje! Niet zomaar een kindje ... een bijzonder kindje dat nu mss zelfs nog niet geboren is, een kindje dat in het buitenland wacht op een liefdevol koppel dat staat te popelen om het in hun harten te sluiten. Het wachten duurt ietsje langer dan de standaard 9 maanden, maar samen kunnen we het aan!
vrijdag 3 juli 2009
Wachten tot ...
Gelukkig valt het wachten voorlopig heel goed mee, maar ja dat is vooral omdat ik een mooie afleiding heb hé. ;-)
Deze week verliep al superhectisch, de hele tijd op en af crossen om de laatste details nog te regelen. We waren ook al even langs de burgerlijke stand gepasseerd om al enkele documenten op te halen voor ons verzoekschrift, maar helaas blijkt dat we geen enkel papiertje nu op voorhand kunnen gebruiken omdat er overal 'ongehuwd' op staat dan. Dus ... afwachten maar weer. Maandag staat bibi daar weer, en pas woensdag kan ik ze dan gaan ophalen want de burgemeester moet dat naar het schijnt ook allemaal zelf tekenen. Onze geboorte akte ... al van het zelfde ... die moet je dus ophalen in de stad van geboorte. Gelukkig voor ons is dat allebei in Leuven ... daar waar we ook ons verzoekschrift moeten gaan indienen op de griffie. Dus nu ga ik strakjes eens bellen om te vragen of je die akte ineens meekrijgt of dat ze daar ook een paar dagen voor nodig hebben. Anders zou het makkelijk zijn hé ... dan haal ik woensdagmorgen de papieren hier in Scherpenheuvel op en rijd ik dan door naar Leuven voor de geboorteaktes en breng ik daarna ineens alles binnen op de griffie. Nu ja ... we zullen wel zien hé.
Deze week hebben we al heel vaak aan de adoptie gedacht, ondanks alle extra voorziene (leuke) afleidingsmanoeuvres. Eergisteren stak er ook een brief van Kind en Gezin in de brievenbus. Hierin zat een hele vragenlijst die we moeten invullen ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek. Ook moeten we beiden ons levensverhaal schrijven (maar dat wisten we al hé) ... Voor mij zal dat wel lukken om minstens 2 pagina's (max 10, jaja dat zijn de richtlijnen) vol te pennen, maar of Kenny zijn eigen verhaal op minstens 2 bladen geschreven krijgt ... meer dan een half blad vindt hij al meer dan genoeg hé ;-) Ach ja, we mogen officieel niet helpen, maar stilletjes zullen we hem wel een beetje inspireren.
Zo ... nu moet ik weer eventjes gaan verder rondvliegen ... de B&B moet nog even bezocht worden om te checken of alles in orde is voor de huwelijksnacht, mn nageltjes moeten nog bijgewerkt worden, witte linten en witte tule gaan halen voor de versiering van de wagens, thuis nog even een last-minute opruimsessie houden, valiesje klaarmaken voor onze overnachting, vanavond mn haar laten bijkleuren en al laten brushen, ... Kortom we hebben nog een drukke dag voor de boeg.
Bride to be (Eef)
Deze week verliep al superhectisch, de hele tijd op en af crossen om de laatste details nog te regelen. We waren ook al even langs de burgerlijke stand gepasseerd om al enkele documenten op te halen voor ons verzoekschrift, maar helaas blijkt dat we geen enkel papiertje nu op voorhand kunnen gebruiken omdat er overal 'ongehuwd' op staat dan. Dus ... afwachten maar weer. Maandag staat bibi daar weer, en pas woensdag kan ik ze dan gaan ophalen want de burgemeester moet dat naar het schijnt ook allemaal zelf tekenen. Onze geboorte akte ... al van het zelfde ... die moet je dus ophalen in de stad van geboorte. Gelukkig voor ons is dat allebei in Leuven ... daar waar we ook ons verzoekschrift moeten gaan indienen op de griffie. Dus nu ga ik strakjes eens bellen om te vragen of je die akte ineens meekrijgt of dat ze daar ook een paar dagen voor nodig hebben. Anders zou het makkelijk zijn hé ... dan haal ik woensdagmorgen de papieren hier in Scherpenheuvel op en rijd ik dan door naar Leuven voor de geboorteaktes en breng ik daarna ineens alles binnen op de griffie. Nu ja ... we zullen wel zien hé.
Deze week hebben we al heel vaak aan de adoptie gedacht, ondanks alle extra voorziene (leuke) afleidingsmanoeuvres. Eergisteren stak er ook een brief van Kind en Gezin in de brievenbus. Hierin zat een hele vragenlijst die we moeten invullen ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek. Ook moeten we beiden ons levensverhaal schrijven (maar dat wisten we al hé) ... Voor mij zal dat wel lukken om minstens 2 pagina's (max 10, jaja dat zijn de richtlijnen) vol te pennen, maar of Kenny zijn eigen verhaal op minstens 2 bladen geschreven krijgt ... meer dan een half blad vindt hij al meer dan genoeg hé ;-) Ach ja, we mogen officieel niet helpen, maar stilletjes zullen we hem wel een beetje inspireren.
Zo ... nu moet ik weer eventjes gaan verder rondvliegen ... de B&B moet nog even bezocht worden om te checken of alles in orde is voor de huwelijksnacht, mn nageltjes moeten nog bijgewerkt worden, witte linten en witte tule gaan halen voor de versiering van de wagens, thuis nog even een last-minute opruimsessie houden, valiesje klaarmaken voor onze overnachting, vanavond mn haar laten bijkleuren en al laten brushen, ... Kortom we hebben nog een drukke dag voor de boeg.
Bride to be (Eef)
dinsdag 23 juni 2009
Fase 1 is achter de rug ... op naar de volgende stap!
Zo ... het is weer tijd om ons blogje een beetje te updaten hé ;-)
Afgelopen vrijdag was het tijd voor het panelgesprek (of cursusdag nr 4). Het was een hele drukke dag: vroege shift, naar de bruidswinkel, ventje halen en doorcrossen naar Aalst en dat terwijl het verkeer rond Brussel helemaal in de soep zat omwille van de melkboeren die staakten. Kortom na veel geloop en gestress goed en wel aangekomen. De rest van ons cursusgroepje was al bijna voltallig aanwezig. We waren een beetje onder de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk wel waren, want ook de andere cursusgroepjes uit Vlaanderen waren allemaal van de partij.
Er waren 3 sprekers voorzien; een afstandsmoeder die heel moedig haar verhaal kwam vertellen, een geadopteerde jonge vrouw uit India en een adoptievader van 3 kindjes uit Colombia. We kregen telkens hun verhaal te horen en mochten daarna allerlei vragen stellen. De avond was al gauw om. Weer was het allemaal zeer interessant, doch ook wel wat zwaar geladen en emotioneel, maar al bij al vonden we het weer een leuke ervaring om deze verhalen eens van zo dichtbij te horen.
Ons cursusgroepje had nog niet echt zin om naar huis te gaan en omdat één van de koppeltjes nog maar net in het huwelijksbootje gestapt waren, besloten we allemaal om gezellig samen een terrasje te gaan doen in Aalst. Anyway ... pas rond 1u 's nachts vertrokken we naar huis.
Vandaag was het dan al de volgende (en tevens de allerlaatste) cursusdag. Wederom was het interessant. We mochten eerst wat reflecteren over de panelavond en kregen daarna wat meer informatie over de volgende stappen die we moeten ondernemen (o.a. over het maatschappelijk onderzoek) Naar goede gewoonte werd het al snel weer heel gezellig en was de voormiddag dus zo om. Ditmaal voelde het vertrek echt vreemd ... we zouden hier niet meer terug komen. De cursus is gedaan. We kregen ons attest in handen, maar niemand leek echt geneigd om te vertrekken ... Raar, geen cursus meer, geen samenkomsten en reflecties over gevoelens en ervaringen rond adoptie, ... Onze conclusie was duidelijk: voor ons mocht de cursus zeker blijven gedurende de rest van de adoptieprocedure.
Gelukkig kregen we ondertussen wel een lijst met telefoonnummers en e-mailadressen van de andere koppels. Al lachend werden er zelfs al afspraken gemaakt om samen naar de dag van de adoptie van het VAG te gaan. Maar de e-mailkes zullen wel volgen ;-)
Kenny moest helaas gaan werken, anders hadden we zeker nog gebleven en waren we misschien wel een terrasje gaan doen, maar we spreken zeker nog eens af met de andere koppels. Samen een cursus volgen schept een zekere band ... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ieder met zijn eigen achtergrond, z'n wens en zijn verhaal, maar de richting die we opvaren is dezelfde (al is dat niet letterlijk natuurlijk)
Hoe gaat het verhaal nu verder ... tja ... voor ons zit er niks anders op dan even af te wachten tot na onze trouw omdat we voor de aanmelding bij de jeugdrechtbank in het bezit moeten zijn van onze huwelijksakte. Dus begin juli gaan we ons dossier indienen bij de griffie. Helaas wachten er dan 2 maanden stilte op ons ... de jeugdrechtbank is namelijk gesloten tijdens het 'groot verlof' Een datum om voor te komen zal dus pas voor september/oktober zijn hé.
Weer verplichte rust dus ... maar hopelijk biedt de zomer ons veel zon en dan valt dat allemaal nogal mee. Ik ga alvast wel proberen om het blogje te blijven vullen met andere leuke adoptie-dingetjes, dus zeker blijven lezen hé :-)
Groetjes,
Eef
Afgelopen vrijdag was het tijd voor het panelgesprek (of cursusdag nr 4). Het was een hele drukke dag: vroege shift, naar de bruidswinkel, ventje halen en doorcrossen naar Aalst en dat terwijl het verkeer rond Brussel helemaal in de soep zat omwille van de melkboeren die staakten. Kortom na veel geloop en gestress goed en wel aangekomen. De rest van ons cursusgroepje was al bijna voltallig aanwezig. We waren een beetje onder de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk wel waren, want ook de andere cursusgroepjes uit Vlaanderen waren allemaal van de partij.
Er waren 3 sprekers voorzien; een afstandsmoeder die heel moedig haar verhaal kwam vertellen, een geadopteerde jonge vrouw uit India en een adoptievader van 3 kindjes uit Colombia. We kregen telkens hun verhaal te horen en mochten daarna allerlei vragen stellen. De avond was al gauw om. Weer was het allemaal zeer interessant, doch ook wel wat zwaar geladen en emotioneel, maar al bij al vonden we het weer een leuke ervaring om deze verhalen eens van zo dichtbij te horen.
Ons cursusgroepje had nog niet echt zin om naar huis te gaan en omdat één van de koppeltjes nog maar net in het huwelijksbootje gestapt waren, besloten we allemaal om gezellig samen een terrasje te gaan doen in Aalst. Anyway ... pas rond 1u 's nachts vertrokken we naar huis.
Vandaag was het dan al de volgende (en tevens de allerlaatste) cursusdag. Wederom was het interessant. We mochten eerst wat reflecteren over de panelavond en kregen daarna wat meer informatie over de volgende stappen die we moeten ondernemen (o.a. over het maatschappelijk onderzoek) Naar goede gewoonte werd het al snel weer heel gezellig en was de voormiddag dus zo om. Ditmaal voelde het vertrek echt vreemd ... we zouden hier niet meer terug komen. De cursus is gedaan. We kregen ons attest in handen, maar niemand leek echt geneigd om te vertrekken ... Raar, geen cursus meer, geen samenkomsten en reflecties over gevoelens en ervaringen rond adoptie, ... Onze conclusie was duidelijk: voor ons mocht de cursus zeker blijven gedurende de rest van de adoptieprocedure.
Gelukkig kregen we ondertussen wel een lijst met telefoonnummers en e-mailadressen van de andere koppels. Al lachend werden er zelfs al afspraken gemaakt om samen naar de dag van de adoptie van het VAG te gaan. Maar de e-mailkes zullen wel volgen ;-)
Kenny moest helaas gaan werken, anders hadden we zeker nog gebleven en waren we misschien wel een terrasje gaan doen, maar we spreken zeker nog eens af met de andere koppels. Samen een cursus volgen schept een zekere band ... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ieder met zijn eigen achtergrond, z'n wens en zijn verhaal, maar de richting die we opvaren is dezelfde (al is dat niet letterlijk natuurlijk)
Hoe gaat het verhaal nu verder ... tja ... voor ons zit er niks anders op dan even af te wachten tot na onze trouw omdat we voor de aanmelding bij de jeugdrechtbank in het bezit moeten zijn van onze huwelijksakte. Dus begin juli gaan we ons dossier indienen bij de griffie. Helaas wachten er dan 2 maanden stilte op ons ... de jeugdrechtbank is namelijk gesloten tijdens het 'groot verlof' Een datum om voor te komen zal dus pas voor september/oktober zijn hé.
Weer verplichte rust dus ... maar hopelijk biedt de zomer ons veel zon en dan valt dat allemaal nogal mee. Ik ga alvast wel proberen om het blogje te blijven vullen met andere leuke adoptie-dingetjes, dus zeker blijven lezen hé :-)
Groetjes,
Eef
woensdag 10 juni 2009
Lid van het VAG
Sinds een weekje ben ik lid van het VAG (Vereniging voor Kind en Adoptiegezin)
Iemand had me dit aangeraden en uiteraard zag ik het wel zitten om zo veel mogelijk informatie te kunnen vergaren over adoptie ... dus dat was snel beslist. Even op internet rondsmurfen en enkele klikken later kreeg ik een bevestigingsmailtje dat ik na betaling van het lidgeld mn lidkaart en welkomstgeschenk mocht verwachten. ;-)
Gisteren lag er dus idd een mooie dikke envelop in de brievenbus ... het drie-maandelijkse tijdschrift, allerlei infobriefjes en mn welkomstboek.
Ik ben geen echte 'lezer' maar toch wilde ik nu zoveel mogelijk boeken lezen ivm adoptie, tenslotte is dit een keuze voor het leven hé. In de boekenwinkel vond ik helaas niet bijzonder veel, maar gelukkig kan ik er wel enkele lenen van andere adoptie-ouders en het VAG heeft ook een enorme boekenlijst waar ik vanaf nu dan ook korting op geniet hé.
Als steunend lid mocht ik een welkomstboek kiezen ... De meeste boekjes waaruit je kon kiezen waren eerder gericht aan kinderen of kleuters ... best wel hele leuke boekjes, maar daar had ik nu nog geen boodschap aan hé. Dus koos ik voor het boek van Ingrid Holla - Mijn droom van een kind. Het is een waargebeurd levensverhaal van een vrouw, die te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Na enkele IVF-pogingen raakt ze zwanger van een drieling, maar helaas worden de 3 meisjes geboren op amper 27 weken en sterven ze één voor één binnen de maand na hun geboorte. Tegelijk met de IVF was ze al wel gestart met adoptie, zo komt ze dan ook een jaar later in Sri Lanka terecht, waar ze haar eerste adoptie-dochter gaat ophalen. Later adopteert ze nog een dochter uit Sri Lanka. Het boek leest zoals een trein ... ik ben gisterenavond gestart en had het helemaal uit kunnen lezen (maar door een accident hier voor de deur heb ik het toch aan de kant moeten leggen). Maar vanavond is het zeker en vast uitgelezen. Het heeft echt wel de nodige zakdoeken nodig, want haar verhaal is soms zo triest, maar dan ook weer oooh zo herkenbaar geschreven.
Anyway ... nog een dikke 10 dagen aftellen naar de volgende cursusdag ... ik kan alweer niet wachten, gelukkig bezorgen de laatste details van mn naderende huwelijk nog voor een beetje afleiding ;-)
Grts,
Eef x
Iemand had me dit aangeraden en uiteraard zag ik het wel zitten om zo veel mogelijk informatie te kunnen vergaren over adoptie ... dus dat was snel beslist. Even op internet rondsmurfen en enkele klikken later kreeg ik een bevestigingsmailtje dat ik na betaling van het lidgeld mn lidkaart en welkomstgeschenk mocht verwachten. ;-)
Gisteren lag er dus idd een mooie dikke envelop in de brievenbus ... het drie-maandelijkse tijdschrift, allerlei infobriefjes en mn welkomstboek.
Ik ben geen echte 'lezer' maar toch wilde ik nu zoveel mogelijk boeken lezen ivm adoptie, tenslotte is dit een keuze voor het leven hé. In de boekenwinkel vond ik helaas niet bijzonder veel, maar gelukkig kan ik er wel enkele lenen van andere adoptie-ouders en het VAG heeft ook een enorme boekenlijst waar ik vanaf nu dan ook korting op geniet hé.
Als steunend lid mocht ik een welkomstboek kiezen ... De meeste boekjes waaruit je kon kiezen waren eerder gericht aan kinderen of kleuters ... best wel hele leuke boekjes, maar daar had ik nu nog geen boodschap aan hé. Dus koos ik voor het boek van Ingrid Holla - Mijn droom van een kind. Het is een waargebeurd levensverhaal van een vrouw, die te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Na enkele IVF-pogingen raakt ze zwanger van een drieling, maar helaas worden de 3 meisjes geboren op amper 27 weken en sterven ze één voor één binnen de maand na hun geboorte. Tegelijk met de IVF was ze al wel gestart met adoptie, zo komt ze dan ook een jaar later in Sri Lanka terecht, waar ze haar eerste adoptie-dochter gaat ophalen. Later adopteert ze nog een dochter uit Sri Lanka. Het boek leest zoals een trein ... ik ben gisterenavond gestart en had het helemaal uit kunnen lezen (maar door een accident hier voor de deur heb ik het toch aan de kant moeten leggen). Maar vanavond is het zeker en vast uitgelezen. Het heeft echt wel de nodige zakdoeken nodig, want haar verhaal is soms zo triest, maar dan ook weer oooh zo herkenbaar geschreven.
Anyway ... nog een dikke 10 dagen aftellen naar de volgende cursusdag ... ik kan alweer niet wachten, gelukkig bezorgen de laatste details van mn naderende huwelijk nog voor een beetje afleiding ;-)
Grts,
Eef x
vrijdag 29 mei 2009
Als het leven een deur sluit - opent het wel ergens een raam !!!
Ik wilde even dit tekstje in een berichtje plaatsen ...
Als het leven een deur sluit - opent het wel ergens een raam !!! Ik ben blij en héél opgelucht dat jullie nu niet meer diep treuren voor die 'gesloten deur' maar het licht zien van hoop en verwachting en het lied horen door het open raam! Het lied gezongen door zovele kinderzieltjes, die zonder toekomst, alléén, zoeken en wachten, bidden en dromen, dat ze tot 'leven' mogen komen in de dromen en harten van mensen zoals jullie. Ze wachten en hopen tot iemand ze roept en zegt: 'Jij hoort bij ons!' Eefke, ik koos je naam en die betekent zoals je weet: zij die leven geeft!!! Maar dit 'leven' is niet enkel en alleen en biologisch iets.... want het echte leven zit in je hart en je ziel!!
Mijn mama beschrijft hier supermooi het gevoel dat we hebben bij adoptie. Heel knap gezegd. Telkens als ik het lees, springen er tranen in mn ogen ... neen, niet van verdriet, maar van 'ja, zo voelt het idd aan' Het lijkt alsof ik de zonnestralen plots harder voel stralen op mn huid, alsof ze willen zeggen 'het is goed, volg het lied, alles komt goed' Tranen rollen, maar binnenin voelen we weer intens geluk, een brandend verlangen, maar zonder de negatieve wansmaak van de mmm. Ik voel me rustiger, gelukkiger. Het zal uiteraard nog wel een hele tijd duren eer er hier trappelende kindervoetjes te horen zijn, maar het gevoel zit goed.
Ondertussen is ook cursusdag 3 gepasseerd. Ook die was weer zeer leuk. De inhoud was ditmaal ietsje saaier (ging gewoon over de ontwikkelingspsychologie van een kind), maar de sfeer in de groep was des te leuker. Het contact is echt losgekomen. Mensen leven meer mee met elkaar en we krijgen al spijt dat het binnenkort reeds afgelopen is. De cursus loopt ten einde, dwz dat we weer een stapje verder geraken in de adoptieprocedure.
Verder kwam er gisteren ook het bericht dat een vriendin zwanger is (natuurlijk en nog niet echt gepland) ... ooit had ik schrik voor zulke berichten. Ooit verscheen er dan een verschrikkelijk groen monster, het deed pijn ... maar nu ... viel het best mee. Het groene monster was er niet meer. Ik ben blij voor haar, oprecht blij ... Uiteraard doet het me nog wel iets, maar echte jaloezie is er niet meer. Ik voel mn blik op zwangere vrouwen ook wel veranderen, de pijnlijke jaloezie sijpelt stillaan weg. Ze vallen plots ook niet meer zo fel op als vroeger. Wat nu wel veel meer opvalt zijn multiculturele gezinnen ... of gezinnen waar 'gekleurde' kindjes in zijn. Plots loop je over het straat en denk je: 'Hé kijk daar, nog mensen met een adoptiekindje' :-) Je hoort ook veel meer verhalen, ineens lijkt het alsof er in Scherpenheuvel zeker 10 gezinnen zijn die geadopteerd hebben. Je blik veranderd ... we hebben een andere bril opgezet 8-)
Anyway ... laat de zomer maar komen, we zijn klaar voor de verdere stappen ... zowel qua adoptie als de relatie ... op 04/07/2009 trouwen we! :-)
Groetjes,
Eef
Als het leven een deur sluit - opent het wel ergens een raam !!! Ik ben blij en héél opgelucht dat jullie nu niet meer diep treuren voor die 'gesloten deur' maar het licht zien van hoop en verwachting en het lied horen door het open raam! Het lied gezongen door zovele kinderzieltjes, die zonder toekomst, alléén, zoeken en wachten, bidden en dromen, dat ze tot 'leven' mogen komen in de dromen en harten van mensen zoals jullie. Ze wachten en hopen tot iemand ze roept en zegt: 'Jij hoort bij ons!' Eefke, ik koos je naam en die betekent zoals je weet: zij die leven geeft!!! Maar dit 'leven' is niet enkel en alleen en biologisch iets.... want het echte leven zit in je hart en je ziel!!
Mijn mama beschrijft hier supermooi het gevoel dat we hebben bij adoptie. Heel knap gezegd. Telkens als ik het lees, springen er tranen in mn ogen ... neen, niet van verdriet, maar van 'ja, zo voelt het idd aan' Het lijkt alsof ik de zonnestralen plots harder voel stralen op mn huid, alsof ze willen zeggen 'het is goed, volg het lied, alles komt goed' Tranen rollen, maar binnenin voelen we weer intens geluk, een brandend verlangen, maar zonder de negatieve wansmaak van de mmm. Ik voel me rustiger, gelukkiger. Het zal uiteraard nog wel een hele tijd duren eer er hier trappelende kindervoetjes te horen zijn, maar het gevoel zit goed.
Ondertussen is ook cursusdag 3 gepasseerd. Ook die was weer zeer leuk. De inhoud was ditmaal ietsje saaier (ging gewoon over de ontwikkelingspsychologie van een kind), maar de sfeer in de groep was des te leuker. Het contact is echt losgekomen. Mensen leven meer mee met elkaar en we krijgen al spijt dat het binnenkort reeds afgelopen is. De cursus loopt ten einde, dwz dat we weer een stapje verder geraken in de adoptieprocedure.
Verder kwam er gisteren ook het bericht dat een vriendin zwanger is (natuurlijk en nog niet echt gepland) ... ooit had ik schrik voor zulke berichten. Ooit verscheen er dan een verschrikkelijk groen monster, het deed pijn ... maar nu ... viel het best mee. Het groene monster was er niet meer. Ik ben blij voor haar, oprecht blij ... Uiteraard doet het me nog wel iets, maar echte jaloezie is er niet meer. Ik voel mn blik op zwangere vrouwen ook wel veranderen, de pijnlijke jaloezie sijpelt stillaan weg. Ze vallen plots ook niet meer zo fel op als vroeger. Wat nu wel veel meer opvalt zijn multiculturele gezinnen ... of gezinnen waar 'gekleurde' kindjes in zijn. Plots loop je over het straat en denk je: 'Hé kijk daar, nog mensen met een adoptiekindje' :-) Je hoort ook veel meer verhalen, ineens lijkt het alsof er in Scherpenheuvel zeker 10 gezinnen zijn die geadopteerd hebben. Je blik veranderd ... we hebben een andere bril opgezet 8-)
Anyway ... laat de zomer maar komen, we zijn klaar voor de verdere stappen ... zowel qua adoptie als de relatie ... op 04/07/2009 trouwen we! :-)
Groetjes,
Eef
zondag 24 mei 2009
De 'klik' is er
Omdat de tijd toch zo tergend traag gaat soms, zetten we er nog maar eens een nieuw berichtje op hé ... anders valt er niet veel te lezen. ;-)
De 'klik' is er ...
Als je me enkele maanden geleden zou gevraagd hebben naar onze mmm, dan kreeg je steevast het antwoord dat we nog volop gingen verder proberen. 'Ja zenne, als het nu niet lukt ... dan proberen we nog een poging.' En zo ging ik maar door. Ik zou nog 10-tallen ICSI's aankunnen dacht ik dan, maar om financiële redenen is dat niet haalbaar. MAAR ... ondertussen denk ik helemaal niet meer zo ... er is precies een 'knopke' omgedraaid in mn koppeke. :-) Als mensen trouwens nu aan mij vragen hoe het zit met kindjes krijgen, dan antwoord ik opgewekt dat we er geen kunnen krijgen, en dat we met adoptie bezig zijn. Ik vertel hen alles over heel de weg die ons nog te wachten staat ... en dat met een glimlach en niet met een traan.
Als ik nu de lotto zou winnen ofzo ... zou ik dan nog enkele ICSI's sponseren? Ik probeerde me de laatste dagen deze vraag te stellen. En het antwoord blijft steeds opnieuw: 'NEEN' Nee, ik wil niet meer ... het is genoeg geweest. Want zelfs met al het geld van de wereld kan niemand mij garanderen dat ik niet nog eens 10 keren teleurgesteld ga worden. Opnieuw denken aan spuiten, baarmoederslijmvlies, follikels, ... brrr nee echt niet! Ik wil mijn leven terug! Mijn gewone vrolijke leventje, waarin ik van dag tot dag kan genieten zonder steeds te liggen denken aan een mogelijke zwangerschap. De jaren van geleefd worden zijn voorbij ... tijd om mn leven zelf weer in handen te nemen!
En de lotto winnen ... ja dat zou prachtig zijn ... lekker goed voor de adoptie. Ik zou het huisje hier verder verbouwen en afwerken, eens goed genieten van een welverdiende vakantie, ... En ondertussen gewoon blijven aanschuiven in de adoptieprocedure. Misschien helpt het wel om daar wat geld tegen aan te smijten zodat het allemaal wat rapper vlot.
Maar één ding is duidelijk ... mijn gedachten staan voor 200% op adoptie gericht, ik ben er echt klaar voor. Vandaar ... de 'klik' is er :-)
En ondertussen genieten we van andermans kindjes hé ;-)
Ineke, jullie hebben een pracht van een dochtertje meid! Ik ben heel blij (en fier) dat ik een klein beetje 'suikertante' mag spelen ... dank je wel hiervoor ... dat is echt super van jullie! Dikke zoen.
De 'klik' is er ...
Als je me enkele maanden geleden zou gevraagd hebben naar onze mmm, dan kreeg je steevast het antwoord dat we nog volop gingen verder proberen. 'Ja zenne, als het nu niet lukt ... dan proberen we nog een poging.' En zo ging ik maar door. Ik zou nog 10-tallen ICSI's aankunnen dacht ik dan, maar om financiële redenen is dat niet haalbaar. MAAR ... ondertussen denk ik helemaal niet meer zo ... er is precies een 'knopke' omgedraaid in mn koppeke. :-) Als mensen trouwens nu aan mij vragen hoe het zit met kindjes krijgen, dan antwoord ik opgewekt dat we er geen kunnen krijgen, en dat we met adoptie bezig zijn. Ik vertel hen alles over heel de weg die ons nog te wachten staat ... en dat met een glimlach en niet met een traan.
Als ik nu de lotto zou winnen ofzo ... zou ik dan nog enkele ICSI's sponseren? Ik probeerde me de laatste dagen deze vraag te stellen. En het antwoord blijft steeds opnieuw: 'NEEN' Nee, ik wil niet meer ... het is genoeg geweest. Want zelfs met al het geld van de wereld kan niemand mij garanderen dat ik niet nog eens 10 keren teleurgesteld ga worden. Opnieuw denken aan spuiten, baarmoederslijmvlies, follikels, ... brrr nee echt niet! Ik wil mijn leven terug! Mijn gewone vrolijke leventje, waarin ik van dag tot dag kan genieten zonder steeds te liggen denken aan een mogelijke zwangerschap. De jaren van geleefd worden zijn voorbij ... tijd om mn leven zelf weer in handen te nemen!
En de lotto winnen ... ja dat zou prachtig zijn ... lekker goed voor de adoptie. Ik zou het huisje hier verder verbouwen en afwerken, eens goed genieten van een welverdiende vakantie, ... En ondertussen gewoon blijven aanschuiven in de adoptieprocedure. Misschien helpt het wel om daar wat geld tegen aan te smijten zodat het allemaal wat rapper vlot.
Maar één ding is duidelijk ... mijn gedachten staan voor 200% op adoptie gericht, ik ben er echt klaar voor. Vandaar ... de 'klik' is er :-)
En ondertussen genieten we van andermans kindjes hé ;-)
Ineke, jullie hebben een pracht van een dochtertje meid! Ik ben heel blij (en fier) dat ik een klein beetje 'suikertante' mag spelen ... dank je wel hiervoor ... dat is echt super van jullie! Dikke zoen.
maandag 18 mei 2009
Komkommertijd ;-)
Tja, je kan uiteraard berichtjes blijven plaatsen hé tijdens het wachten. Tientallen nietzeggende berichten waarin je praat over allerlei prullen die eigenlijk niets ter zake doen ... In het medialandschap doen ze dat ook hé ... wanneer de zomer nadert, volgt er meestal de 'komkommertijd' qua nieuwsberichten ...
Dus ook hier ... weinig te melden. En om te vermijden dat er veel 'truut-bazaar' te lezen valt ... mss even enkele links plaatsen naar andere mensen hun online verhalen ivm adoptie hé.
De eerste link is die naar de website van Annick en Sergeï ... deze jongen heb ik zelf mogen leren kennen in de kleuterklas (wist ik toen veel dat ik later in het zelfde straatje zou belanden) ...
De tweede link heb ik zelf helemaal opgevolgd onlangs, nadat ik via via over hen gehoord had. Ik heb de dagen 'meegemaakt' waarop ze hun bericht ontvingen dat ze mochten afreizen ... en ik moet eerlijk zeggen ... ik had mn zakdoeken nodig hoor ;-)
Verder een hele hoop links die ik op internet gevonden heb hé ...
Groetjes,
Eef
http://users.skynet.be/danick/
http://wimstien.blogspot.com/
http://www.bloggen.be/evy_en_davy/
http://kazachswondertje.blogspot.com/
http://ons-klein-mirakel.blogspot.com/
http://www.hetkleinevosje.be/
Zo nu staan er al een hele boel op hé ...
Wie er nog meer wil lezen ... gewoon vragen hé, ik weet er nog massa's staan :-)
Dus ook hier ... weinig te melden. En om te vermijden dat er veel 'truut-bazaar' te lezen valt ... mss even enkele links plaatsen naar andere mensen hun online verhalen ivm adoptie hé.
De eerste link is die naar de website van Annick en Sergeï ... deze jongen heb ik zelf mogen leren kennen in de kleuterklas (wist ik toen veel dat ik later in het zelfde straatje zou belanden) ...
De tweede link heb ik zelf helemaal opgevolgd onlangs, nadat ik via via over hen gehoord had. Ik heb de dagen 'meegemaakt' waarop ze hun bericht ontvingen dat ze mochten afreizen ... en ik moet eerlijk zeggen ... ik had mn zakdoeken nodig hoor ;-)
Verder een hele hoop links die ik op internet gevonden heb hé ...
Groetjes,
Eef
http://users.skynet.be/danick/
http://wimstien.blogspot.com/
http://www.bloggen.be/evy_en_davy/
http://kazachswondertje.blogspot.com/
http://ons-klein-mirakel.blogspot.com/
http://www.hetkleinevosje.be/
Zo nu staan er al een hele boel op hé ...
Wie er nog meer wil lezen ... gewoon vragen hé, ik weet er nog massa's staan :-)
maandag 11 mei 2009
Geduld is een schone deugd ... ;-)
Geduld ...
Volgens Van Dale:
dul·den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge·duld het; o vermogen om rustig af te wachten
Geduld ... een woordje waar we al vele jaren mee leren leven hebben.
Telkens weer opnieuw en opnieuw ... Alles gaat toch zo geweldig traag als je op iets wacht hé. Terwijl in werkelijkheid de tijd echt wel vliegt. Jaren lijken zo snel op elkaar te volgen, het was amper nieuwjaar en nog heel even en we zitten alweer in de zomer. En toch ... die 2 weken wachten ... vreselijk gewoon. Het lijkt wel of ze duren een eeuwigheid. In tussen is er uiteraard ook niets speciaals te vermelden hé. We wachten gewoon (jaja ... geduldig) af tot de volgende cursusdag.
Als je tegen iemand zegt 'het duurt nog tot ...' dan krijg je meestal de reactie ... 'amai, nog zooooo lang!' Maar als je aan iemand vraagt hoe het allemaal verlopen is, zeggen ze heel vaak dat het eigenlijk vrij vlot gegaan is.
Tijd is dus niet enkel relatief, tijd is vooral paradoxaal ;-)
Ik ga hieronder ook een mooi versje plakken, dat ik ooit gelezen heb op een vriendin haar profielpagina ... het is een mooi passend tekstje voor al wie ooit heeft moeten leren leven met verdriet.
Volgens Van Dale:
dul·den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge·duld het; o vermogen om rustig af te wachten
Geduld ... een woordje waar we al vele jaren mee leren leven hebben.
Telkens weer opnieuw en opnieuw ... Alles gaat toch zo geweldig traag als je op iets wacht hé. Terwijl in werkelijkheid de tijd echt wel vliegt. Jaren lijken zo snel op elkaar te volgen, het was amper nieuwjaar en nog heel even en we zitten alweer in de zomer. En toch ... die 2 weken wachten ... vreselijk gewoon. Het lijkt wel of ze duren een eeuwigheid. In tussen is er uiteraard ook niets speciaals te vermelden hé. We wachten gewoon (jaja ... geduldig) af tot de volgende cursusdag.
Als je tegen iemand zegt 'het duurt nog tot ...' dan krijg je meestal de reactie ... 'amai, nog zooooo lang!' Maar als je aan iemand vraagt hoe het allemaal verlopen is, zeggen ze heel vaak dat het eigenlijk vrij vlot gegaan is.
Tijd is dus niet enkel relatief, tijd is vooral paradoxaal ;-)
Ik ga hieronder ook een mooi versje plakken, dat ik ooit gelezen heb op een vriendin haar profielpagina ... het is een mooi passend tekstje voor al wie ooit heeft moeten leren leven met verdriet.
Tijd heelt geen wonden.
Tijd leert je leven met verdriet.
En wachten... zeer geduldig...
tot je weer schoonheid ziet.
En tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel
dat ze de zere plekken kunnen overgroeien."
(Kris Gelaude)
Tijd leert je leven met verdriet.
En wachten... zeer geduldig...
tot je weer schoonheid ziet.
En tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel
dat ze de zere plekken kunnen overgroeien."
(Kris Gelaude)
woensdag 6 mei 2009
Cursusdag nr 2 zit er ook weer op ;-)
Jaja idd ... onze tweede cursusdag zit er ook weer op. Ook nu weer was het echt interessant. We kregen meer info over de achtergrond van de adoptiekinderen, de opvanggezinnen of tehuizen waarin ze verblijven, de matchingprocedures, ... Verder ook een heel stuk over de hechtingsproblemen die zich eventueel kunnen voordoen. Het was supersnel voorbij ... voor mij mocht het gerust weer een hele dag zijn.
Tijdens de gesprekken kwam wel naar voren dat er toch al enkele koppels waren die nog een beetje twijfels hadden of nog even wilden afwachten ... voor ons was dit alvast niet het geval ... wij raken elke keer meer en meer overtuigd dat dit echt de juiste keuze voor ons is. We staan meer en meer achter ons besluit en voelen ons hier supergoed bij. We kunnen niet wachten tot de volgende cursusdag er alweer is ... al is het ditmaal nog een 3-tal weken wachten tot 26 mei.
Ondertussen lezen we dan nog maar een beetje in de bundel teksten die we gekregen hebben en op allerlei blogjes van andere adoptie-ouders hé ;-)
Groetjes,
Eef
Tijdens de gesprekken kwam wel naar voren dat er toch al enkele koppels waren die nog een beetje twijfels hadden of nog even wilden afwachten ... voor ons was dit alvast niet het geval ... wij raken elke keer meer en meer overtuigd dat dit echt de juiste keuze voor ons is. We staan meer en meer achter ons besluit en voelen ons hier supergoed bij. We kunnen niet wachten tot de volgende cursusdag er alweer is ... al is het ditmaal nog een 3-tal weken wachten tot 26 mei.
Ondertussen lezen we dan nog maar een beetje in de bundel teksten die we gekregen hebben en op allerlei blogjes van andere adoptie-ouders hé ;-)
Groetjes,
Eef
maandag 4 mei 2009
Berichtje aan familie en vrienden ...
Even een berichtje aan familie en vrienden die vanaf nu ook uitgenodigd zijn om hier te komen lezen. Eventjes stilstaan bij het feit dat er niet enkel voor ons, maar ook voor jullie grote veranderingen op til staan ...
Zoals velen onder jullie al weten hebben Kenny en ik een hele grote kinderwens, helaas heeft het allemaal niet mogen lopen zoals we wilden. We belanden in een grote medische mallemolen, werden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, teleurstelling en verdriet. We beleefden pieken en dalen. Na 3.5 jaar zijn we het beu, beu om geleefd te worden, beu om ons leven op 'wacht' te zetten, beu om telkens weer te leven in wanhoop en verdriet, beu om telkens weer negatief nieuws te krijgen, ...
Al een tijdje leefde de gedachte om te adopteren, maar we stelden uit tot na onze 6 terugbetaalde pogingen. Sommigen onder jullie waren al wel op de hoogte van onze plannen, voor sommigen is dit alles volledig nieuw ...
We hebben jullie steun heel hard nodig en zijn dan ook heel blij dat we deze van velen al een hele tijd krijgen. De komende maanden en jaren zullen nog vrij moeilijk zijn, ook hier komen nog pieken en dalen, hoop en wanhoop. Wij vragen dan ook ... help ons hierdoor ... het hoeft niet met vele woorden, soms zijn er gewoon geen. Probeer begrip te hebben voor onze situatie, ook al sta je niet achter onze keuze. We kregen al hele lieve reacties, maar echter ook al enkele pijnlijke ...
We beseffen ook dat het voor jullie ook 'anders' zal zijn, ook jullie zullen misschien later geconfronteerd worden met opmerkingen van de buitenwereld naar ons kindje toe. Er volgt geen zwangerschap, geen echootjes om te bewonderen, geen stampjes in de buik. Geen telefoontje om te zeggen dat 'het' begonnen is, geen kraamvisite, ... maar denk aan wat er allemaal in de plaats kan komen ... spannende berichtjes van al onze stappen in de adoptiemolen; 'het' bericht dat we goedgekeurd zijn, 'het' bericht dat er een kindvoorstel is, 'het' telefoontje dat we mogen afreizen, de eerste fotootjes van 'ons' kindje, het landen op Zaventem ipv een kraamvisite ...
Er staat ons nog een lange weg te wachten, maar als jullie vragen of opmerkingen hebben ... vraag ze dan gewoon. Vermijd niet angstvallig alles wat met zwangerschap, kinderen of adoptie te maken heeft. Praat er gewoon over met ons.
Ook zullen er in de toekomst zwangerschapsaankondigingen zijn ... zus en broers, schoonzusjes, nichtjes, ... Weet dat wij echt oprecht heel blij voor jullie zijn! Wij wensen jullie het allerbeste toe, en hopen dat je nooit in die medische mallemolen moet stappen. Al zal het misschien niet altijd zo lijken ... wij hopen echt wel fantastische tante en nonkel, nicht en neef, ... te zijn.
Voor al wie meer wil weten over vruchtbaarheidsproblemen of over hoe er mee om te gaan als familielid of vriend van ...
http://www.deverdwaaldeooievaar.be/je-omgeving/174/mijn-familievriend-heeft-een-vruchtbaarheidsprobleem
Verder wil ik jullie nog bedanken voor de steun en liefde die we van jullie al kregen, velen onder jullie leefden intensief met ons mee. Onze weg is nog lang, maar we komen er wel.
Groetjes,
Eef
Zoals velen onder jullie al weten hebben Kenny en ik een hele grote kinderwens, helaas heeft het allemaal niet mogen lopen zoals we wilden. We belanden in een grote medische mallemolen, werden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, teleurstelling en verdriet. We beleefden pieken en dalen. Na 3.5 jaar zijn we het beu, beu om geleefd te worden, beu om ons leven op 'wacht' te zetten, beu om telkens weer te leven in wanhoop en verdriet, beu om telkens weer negatief nieuws te krijgen, ...
Al een tijdje leefde de gedachte om te adopteren, maar we stelden uit tot na onze 6 terugbetaalde pogingen. Sommigen onder jullie waren al wel op de hoogte van onze plannen, voor sommigen is dit alles volledig nieuw ...
We hebben jullie steun heel hard nodig en zijn dan ook heel blij dat we deze van velen al een hele tijd krijgen. De komende maanden en jaren zullen nog vrij moeilijk zijn, ook hier komen nog pieken en dalen, hoop en wanhoop. Wij vragen dan ook ... help ons hierdoor ... het hoeft niet met vele woorden, soms zijn er gewoon geen. Probeer begrip te hebben voor onze situatie, ook al sta je niet achter onze keuze. We kregen al hele lieve reacties, maar echter ook al enkele pijnlijke ...
We beseffen ook dat het voor jullie ook 'anders' zal zijn, ook jullie zullen misschien later geconfronteerd worden met opmerkingen van de buitenwereld naar ons kindje toe. Er volgt geen zwangerschap, geen echootjes om te bewonderen, geen stampjes in de buik. Geen telefoontje om te zeggen dat 'het' begonnen is, geen kraamvisite, ... maar denk aan wat er allemaal in de plaats kan komen ... spannende berichtjes van al onze stappen in de adoptiemolen; 'het' bericht dat we goedgekeurd zijn, 'het' bericht dat er een kindvoorstel is, 'het' telefoontje dat we mogen afreizen, de eerste fotootjes van 'ons' kindje, het landen op Zaventem ipv een kraamvisite ...
Er staat ons nog een lange weg te wachten, maar als jullie vragen of opmerkingen hebben ... vraag ze dan gewoon. Vermijd niet angstvallig alles wat met zwangerschap, kinderen of adoptie te maken heeft. Praat er gewoon over met ons.
Ook zullen er in de toekomst zwangerschapsaankondigingen zijn ... zus en broers, schoonzusjes, nichtjes, ... Weet dat wij echt oprecht heel blij voor jullie zijn! Wij wensen jullie het allerbeste toe, en hopen dat je nooit in die medische mallemolen moet stappen. Al zal het misschien niet altijd zo lijken ... wij hopen echt wel fantastische tante en nonkel, nicht en neef, ... te zijn.
Voor al wie meer wil weten over vruchtbaarheidsproblemen of over hoe er mee om te gaan als familielid of vriend van ...
http://www.deverdwaaldeooievaar.be/je-omgeving/174/mijn-familievriend-heeft-een-vruchtbaarheidsprobleem
Verder wil ik jullie nog bedanken voor de steun en liefde die we van jullie al kregen, velen onder jullie leefden intensief met ons mee. Onze weg is nog lang, maar we komen er wel.
Groetjes,
Eef
Nog 1 dagje ...
Jaja, morgen is het weer zover ... dan mogen we weer op cursus gaan! Eigenlijk kijken we hier al bijna 2 weken vol ongeduld naar uit. We zijn benieuwd over wat het morgen gaat gaan, hoe het contact met de anderen gaat zijn, ... we vinden het zelfs spijtig dat het slechts een halve dag is, want we hadden gerust nog wel een terrasje willen gaan doen 's middags. ;-) Maar helaas we zullen eerder snel door moeten, want ik (Eef) moet direct gaan werken. Eigl moet ik al om 13u beginnen, maar dat halen we nooit (cursus is pas gedaan om 12.30u) maar soit ... mn lieve collegaatje zal blijven tot ik er ben.
Ik moet wel zeggen, ik heb op dat gebied echt fantastische collega's en een heeeeeel begripvolle chef. Ook tijdens de mmm mocht ik steeds wisselen van uren met hen, rekenen op hun steun, lieve telefoontjes en berichtjes ontvangen als ik weer negatief nieuws had, ... kortom echte schatten! Ik heb ze dan ook afgelopen personeelsfeest letterlijk in de bloemetjes gezet en bedankt voor hun steun de voorbije jaren.
Mn ventje grommelt al ietsje minder voor morgen :-)) Het enige waar hij eigenlijk nog tegenop ziet is de file er naar toe. Verder ziet hij het al heeeeeel wat beter zitten omdat het vorige keer goed meegevallen is.
Kenny krijgt ook wel wat zenuwen voor het maatschappelijk onderzoek ... ik heb daar ook wel wat schrik voor. Het is toch echt iets waarvan je niet weet hoe het allemaal gaat lopen hé. Je kan je niet echt 100% voorbereiden hierop, want je weet niet wat ze juist gaan vragen, hoe diep ze hierop in zullen gaan, ... Kenny spreekt niet zo makkelijk over gevoelens en als hij dan iets zegt komt het er vaak nog anders uit dan dat hij bedoeld. Ik daarentegen vertel maar honderuit, al is het vaak met enige weemoed en emotie in mn stem. Zeker als het op de mmm aankomt gaan er bij mij wel traantjes vloeien en ik heb dus vooral schrik dat ze dit verkeerd gaan interpreteren hé. Ik wil echt voor 200% gaan voor de adoptie en de mmm achter me laten. We zeiden het al, maar adoptie is voor ons GEEN tweede keus hé ... we zijn echt blij dat er een tweede KANS bestaat. Ach ja, tegen dat we zover zitten zijn we ook al weer wat meer gegroeid hierin en zijn we mss toch wat meer 'voorbereid' hierop hé.
Nu nog eerst 3 halve cursusdagen en 1 panelgesprek te gaan hé.
Zodus ... morgen weer een verslagje over de cursusdag hé (hoewel zal eerder voor woensdag pas zijn hoor, morgen na de cursus moet ik nog met de late gaan werken dus ja ...)
Groetjes,
Eef
Ik moet wel zeggen, ik heb op dat gebied echt fantastische collega's en een heeeeeel begripvolle chef. Ook tijdens de mmm mocht ik steeds wisselen van uren met hen, rekenen op hun steun, lieve telefoontjes en berichtjes ontvangen als ik weer negatief nieuws had, ... kortom echte schatten! Ik heb ze dan ook afgelopen personeelsfeest letterlijk in de bloemetjes gezet en bedankt voor hun steun de voorbije jaren.
Mn ventje grommelt al ietsje minder voor morgen :-)) Het enige waar hij eigenlijk nog tegenop ziet is de file er naar toe. Verder ziet hij het al heeeeeel wat beter zitten omdat het vorige keer goed meegevallen is.
Kenny krijgt ook wel wat zenuwen voor het maatschappelijk onderzoek ... ik heb daar ook wel wat schrik voor. Het is toch echt iets waarvan je niet weet hoe het allemaal gaat lopen hé. Je kan je niet echt 100% voorbereiden hierop, want je weet niet wat ze juist gaan vragen, hoe diep ze hierop in zullen gaan, ... Kenny spreekt niet zo makkelijk over gevoelens en als hij dan iets zegt komt het er vaak nog anders uit dan dat hij bedoeld. Ik daarentegen vertel maar honderuit, al is het vaak met enige weemoed en emotie in mn stem. Zeker als het op de mmm aankomt gaan er bij mij wel traantjes vloeien en ik heb dus vooral schrik dat ze dit verkeerd gaan interpreteren hé. Ik wil echt voor 200% gaan voor de adoptie en de mmm achter me laten. We zeiden het al, maar adoptie is voor ons GEEN tweede keus hé ... we zijn echt blij dat er een tweede KANS bestaat. Ach ja, tegen dat we zover zitten zijn we ook al weer wat meer gegroeid hierin en zijn we mss toch wat meer 'voorbereid' hierop hé.
Nu nog eerst 3 halve cursusdagen en 1 panelgesprek te gaan hé.
Zodus ... morgen weer een verslagje over de cursusdag hé (hoewel zal eerder voor woensdag pas zijn hoor, morgen na de cursus moet ik nog met de late gaan werken dus ja ...)
Groetjes,
Eef
dinsdag 28 april 2009
Kort overzichtje van de afgelegde adoptieweg
Op een forumpje zette ik al wel enkele berichtjes gedurende onze adoptieweg ... ik zal ze hier ook even posten, dan kan iedereen even terugblikken op deze momenten.
Geplaatst: Do jan 29, 2009 19:10 Onderwerp: Adoptie, van dag tot dag ...
JAAAAA, mn brief is er!!!! We hebben nu officieel een aanmeldingsnummer bij de Centrale autoriteit voor Adoptie! Direct mn betaling gedaan se en hopelijk mag ik volgende week snel mn infomap ontvangen hé. Het zal van hierafaan wel nog een eeuwigheid duren vrees ik, maar we zitten nu toch officieel op de adoptiemolen, das ook al iets hé.
Geplaatst: Do jan 29, 2009 19:34
Ik vind het wel grappig dat ik binnenkort dus 20u opvoedkunde moet gaan volgen, terwijl ik EN een diploma opvoedster bijzondere jeugdzorg EN een diploma kleuterleidster (beiden A1) heb ... Maar ja, verplicht is verplicht hé. Ik denk trouwens wel dat er heel wat meer info omtrent adoptie enzo zal gegeven worden en dus niet enkel 'opvoedkunde' hé. Toen ik vanmiddag de brief vond, was ik eerst heeeeeel enthousiast, even later overviel me wel een gevoel van wanhoop ook hoor ... het was ff slikken, zo van ... 'shit, this is really happening!' Maar ben een kwieke zenne ... was er snel weer over en het enthousiasme nam weer de bovenhand Anyway ... op dit topicje zal ik het hele adoptiegebeuren dus neerpennen hé (zo heb ik later ook nog een overzichtje van wat, hoe en wanneer)
Geplaatst: Do feb 12, 2009 13:45
Yesss! Sinds gisteren is de infomap ook toegekomen ... helaas staat er eigl niet echt 'nieuwe' info in, maar dat komt ervan hé als je op internet al teveel gaat opzoeken Anyway, de komst van de infomap betekent vooral dat we nu ook op de wachtlijst staan voor die voorbereidende cursus hé. Dus zodra er weer eentje wordt ingericht verwachten wij hier een uitnodiging hé ... nu maar hopen dat dat niet vreselijk lang duurt hé.
Geplaatst: Wo feb 18, 2009 12:17
De brief ivm de voorbereidingscursus is er ook !!! De cursus gaat door in Asse en is verdeeld over 5 dagen.
Data:
- Dinsdag 21/04/09 van 9.00u tot 16.30u
- Dinsdag 05/05/09 van 9.30u tot 12.30u
- Dinsdag 26/05/09 van 9.30u tot 12.30u
- Vrijdag 19/06/09 van 19.00u tot 22.00u
- Dinsdag 23/06/09 van 9.30u tot 12.30u
Zo nu hebben jullie ook een overzichtje van mn cursusdata ...
Geplaatst: Wo feb 18, 2009 12:25
Ff een infolijstje gemaakt:
13/01/09: Officiële aanvraagbrief verstuurd voor interlandelijke adoptie
29/01/09: Bevestigingsbrief K&G ontvangen + overschrijving € 25
11/02/09: Infomap ontvangen
18/02/09: Inschrijving + info voorbereidingscursus ontvangen
21/04/09: Start cursus van 9.00u tot 16.30u
05/05/09: 9.30u tot 12.30u
26/05/09: 9.30u tot 12.30u
19/06/09: 19.00u tot 22.00u
23/06/09: 9.30u tot 12.30u Einde voorbereidingscursus !!!
Zo heb ik voor mezelf achteraf ook een overzichtje van hoe lang alles duurde enzo hé.
Geplaatst: Di apr 21, 2009 21:53
Cursusdag 1: De eerste dag zit er reeds op.
En eigl viel het heel goed mee. Ik was best wel nieuwsgierig, maar vooral een beetje angstig naar mn ventje toe. Hij had namelijk echt geen zin om naar de cursus te gaan hé. Hij wil nog steeds de adoptie, maar lijkt er dan ook helemaal niets voor te moeten doen hé. Al snap ik best wel dat al die procedure prullen niet aan hem besteed zijn, het hoort er nu eenmaal bij. Maar soit ... hij heeft heel hard gevloekt in de file, sprak wel 20x van rechtsomkeer te maken, deed een beetje vervelend onderweg ... maar eens ginder ... leek het wel of ik een heel ander ventje had meegebracht. Mr deed lekker sociaal met de andere koppels, en stelde zichzelf zelfs voor in groep enzo. Ja hoor, de eerste dag was geslaagd! De inhoud van de cursus zelf stelde niet zoveel voor maar het was wel heel leuk om met de andere koppels kennis te maken en mn ventje open horen vertellen over zijn ideëen. Hij praat er met mij misschien niet zo veel over als ik zou willen, maar met andere mensen lukt het blijkbaar wel vrij goed, meer nog ... we zitten nog steeds op dezelfde golflengte, en dat is voor mij meer dan genoeg. Dus dag 1 was alvast een succes.
Zo, nu is iedereen weer up-to-date hé.
We kijken ondertussen echt uit naar de 2e cursusdag en hopen dat het contact met de andere koppels nu helemaal van de grond komt. De eerste dag waren we allemaal nog wat onwennig in de voormiddag, maar tegen het einde ontstonden er toch spontane gesprekken tijdens de pauze. Voor een babbelkousje als ik, zou het dus helemaal te gek zijn als we konden e-mail adressen enzo uitwisselen hé, zodat we ook naast en na de cursus contact kunnen houden.
Anyway ... verslagje van dag 2 volgt zodra dit gepasseerd is hé ;-)
Groetjes,
Eef
Geplaatst: Do jan 29, 2009 19:10 Onderwerp: Adoptie, van dag tot dag ...
JAAAAA, mn brief is er!!!! We hebben nu officieel een aanmeldingsnummer bij de Centrale autoriteit voor Adoptie! Direct mn betaling gedaan se en hopelijk mag ik volgende week snel mn infomap ontvangen hé. Het zal van hierafaan wel nog een eeuwigheid duren vrees ik, maar we zitten nu toch officieel op de adoptiemolen, das ook al iets hé.
Geplaatst: Do jan 29, 2009 19:34
Ik vind het wel grappig dat ik binnenkort dus 20u opvoedkunde moet gaan volgen, terwijl ik EN een diploma opvoedster bijzondere jeugdzorg EN een diploma kleuterleidster (beiden A1) heb ... Maar ja, verplicht is verplicht hé. Ik denk trouwens wel dat er heel wat meer info omtrent adoptie enzo zal gegeven worden en dus niet enkel 'opvoedkunde' hé. Toen ik vanmiddag de brief vond, was ik eerst heeeeeel enthousiast, even later overviel me wel een gevoel van wanhoop ook hoor ... het was ff slikken, zo van ... 'shit, this is really happening!' Maar ben een kwieke zenne ... was er snel weer over en het enthousiasme nam weer de bovenhand Anyway ... op dit topicje zal ik het hele adoptiegebeuren dus neerpennen hé (zo heb ik later ook nog een overzichtje van wat, hoe en wanneer)
Geplaatst: Do feb 12, 2009 13:45
Yesss! Sinds gisteren is de infomap ook toegekomen ... helaas staat er eigl niet echt 'nieuwe' info in, maar dat komt ervan hé als je op internet al teveel gaat opzoeken Anyway, de komst van de infomap betekent vooral dat we nu ook op de wachtlijst staan voor die voorbereidende cursus hé. Dus zodra er weer eentje wordt ingericht verwachten wij hier een uitnodiging hé ... nu maar hopen dat dat niet vreselijk lang duurt hé.
Geplaatst: Wo feb 18, 2009 12:17
De brief ivm de voorbereidingscursus is er ook !!! De cursus gaat door in Asse en is verdeeld over 5 dagen.
Data:
- Dinsdag 21/04/09 van 9.00u tot 16.30u
- Dinsdag 05/05/09 van 9.30u tot 12.30u
- Dinsdag 26/05/09 van 9.30u tot 12.30u
- Vrijdag 19/06/09 van 19.00u tot 22.00u
- Dinsdag 23/06/09 van 9.30u tot 12.30u
Zo nu hebben jullie ook een overzichtje van mn cursusdata ...
Geplaatst: Wo feb 18, 2009 12:25
Ff een infolijstje gemaakt:
13/01/09: Officiële aanvraagbrief verstuurd voor interlandelijke adoptie
29/01/09: Bevestigingsbrief K&G ontvangen + overschrijving € 25
11/02/09: Infomap ontvangen
18/02/09: Inschrijving + info voorbereidingscursus ontvangen
21/04/09: Start cursus van 9.00u tot 16.30u
05/05/09: 9.30u tot 12.30u
26/05/09: 9.30u tot 12.30u
19/06/09: 19.00u tot 22.00u
23/06/09: 9.30u tot 12.30u Einde voorbereidingscursus !!!
Zo heb ik voor mezelf achteraf ook een overzichtje van hoe lang alles duurde enzo hé.
Geplaatst: Di apr 21, 2009 21:53
Cursusdag 1: De eerste dag zit er reeds op.
En eigl viel het heel goed mee. Ik was best wel nieuwsgierig, maar vooral een beetje angstig naar mn ventje toe. Hij had namelijk echt geen zin om naar de cursus te gaan hé. Hij wil nog steeds de adoptie, maar lijkt er dan ook helemaal niets voor te moeten doen hé. Al snap ik best wel dat al die procedure prullen niet aan hem besteed zijn, het hoort er nu eenmaal bij. Maar soit ... hij heeft heel hard gevloekt in de file, sprak wel 20x van rechtsomkeer te maken, deed een beetje vervelend onderweg ... maar eens ginder ... leek het wel of ik een heel ander ventje had meegebracht. Mr deed lekker sociaal met de andere koppels, en stelde zichzelf zelfs voor in groep enzo. Ja hoor, de eerste dag was geslaagd! De inhoud van de cursus zelf stelde niet zoveel voor maar het was wel heel leuk om met de andere koppels kennis te maken en mn ventje open horen vertellen over zijn ideëen. Hij praat er met mij misschien niet zo veel over als ik zou willen, maar met andere mensen lukt het blijkbaar wel vrij goed, meer nog ... we zitten nog steeds op dezelfde golflengte, en dat is voor mij meer dan genoeg. Dus dag 1 was alvast een succes.
Zo, nu is iedereen weer up-to-date hé.
We kijken ondertussen echt uit naar de 2e cursusdag en hopen dat het contact met de andere koppels nu helemaal van de grond komt. De eerste dag waren we allemaal nog wat onwennig in de voormiddag, maar tegen het einde ontstonden er toch spontane gesprekken tijdens de pauze. Voor een babbelkousje als ik, zou het dus helemaal te gek zijn als we konden e-mail adressen enzo uitwisselen hé, zodat we ook naast en na de cursus contact kunnen houden.
Anyway ... verslagje van dag 2 volgt zodra dit gepasseerd is hé ;-)
Groetjes,
Eef
Voorstellen, wie zijn we?
Zo ... we zullen dan nu ook eens een blogje maken hé. Al ben ik niet de sterkste om dit telkens te komen aanpassen ;-)
Zoals kort vertelt in de beschrijving van mezelf, zijn we een koppeltje uit Vlaams-Brabant en hebben we een onvervulde kinderwens, maar ik zal ons eerst even opnieuw voorstellen hé.
Ik ben Eef, ik ben 29 jaar. Ik ben al 8.5 jaar samen met Kenny (27 jaar). Ongeveer een 4-tal jaar geleden kochten wij ons huisje en waren we zoals vele koppels klaar voor de volgende stap ... een kindje. We hadden het er al lang over gehad, maar wel wilden eerst een eigen stekje en werkzekerheid hé. We hadden ook nooit gedacht dat de weg die nog komen moest zo lang en vermoeiend ging zijn. Na 7 ICSI's (6 TP's) waren we enkel 2 BBZ's (buitenbaarmoederlijke zwangerschappen) rijker en 1 eileider armer. We waren kapot, uitbehandeld ... we zagen het niet meer zitten om deze weg nog langer te blijven volgen. Al voor onze laatste pogingen hadden we het vaak over adoptie, we wilden wel eerst onze 6 pogingen proberen, maar zagen adoptie sowieso wel zitten voor een tweede kindje. Ik wil het hier dan ook niet uitgebreid meer hebben over de MMM, deze ligt nu achter ons en we hebben nu een andere (ook weer lange en vermoeiende weg) voor de boeg.
Ons verhaaltje zal dus hopelijk vooral gaan over hoe de ooievaar verdwaald geraakte, maar er dankzij een grote stalen vogel toch nog een kindje naar ons huisje kwam.
Eef
Zoals kort vertelt in de beschrijving van mezelf, zijn we een koppeltje uit Vlaams-Brabant en hebben we een onvervulde kinderwens, maar ik zal ons eerst even opnieuw voorstellen hé.
Ik ben Eef, ik ben 29 jaar. Ik ben al 8.5 jaar samen met Kenny (27 jaar). Ongeveer een 4-tal jaar geleden kochten wij ons huisje en waren we zoals vele koppels klaar voor de volgende stap ... een kindje. We hadden het er al lang over gehad, maar wel wilden eerst een eigen stekje en werkzekerheid hé. We hadden ook nooit gedacht dat de weg die nog komen moest zo lang en vermoeiend ging zijn. Na 7 ICSI's (6 TP's) waren we enkel 2 BBZ's (buitenbaarmoederlijke zwangerschappen) rijker en 1 eileider armer. We waren kapot, uitbehandeld ... we zagen het niet meer zitten om deze weg nog langer te blijven volgen. Al voor onze laatste pogingen hadden we het vaak over adoptie, we wilden wel eerst onze 6 pogingen proberen, maar zagen adoptie sowieso wel zitten voor een tweede kindje. Ik wil het hier dan ook niet uitgebreid meer hebben over de MMM, deze ligt nu achter ons en we hebben nu een andere (ook weer lange en vermoeiende weg) voor de boeg.
Ons verhaaltje zal dus hopelijk vooral gaan over hoe de ooievaar verdwaald geraakte, maar er dankzij een grote stalen vogel toch nog een kindje naar ons huisje kwam.
Eef
Abonneren op:
Posts (Atom)
