Als het leven een deur sluit - opent het wel ergens een raam !!!

Ik wilde even dit tekstje in een berichtje plaatsen ...

Als het leven een deur sluit - opent het wel ergens een raam !!! Ik ben blij en héél opgelucht dat jullie nu niet meer diep treuren voor die 'gesloten deur' maar het licht zien van hoop en verwachting en het lied horen door het open raam! Het lied gezongen door zovele kinderzieltjes, die zonder toekomst, alléén, zoeken en wachten, bidden en dromen, dat ze tot 'leven' mogen komen in de dromen en harten van mensen zoals jullie. Ze wachten en hopen tot iemand ze roept en zegt: 'Jij hoort bij ons!' Eefke, ik koos je naam en die betekent zoals je weet: zij die leven geeft!!! Maar dit 'leven' is niet enkel en alleen en biologisch iets.... want het echte leven zit in je hart en je ziel!!

Mijn mama beschrijft hier supermooi het gevoel dat we hebben bij adoptie. Heel knap gezegd. Telkens als ik het lees, springen er tranen in mn ogen ... neen, niet van verdriet, maar van 'ja, zo voelt het idd aan' Het lijkt alsof ik de zonnestralen plots harder voel stralen op mn huid, alsof ze willen zeggen 'het is goed, volg het lied, alles komt goed' Tranen rollen, maar binnenin voelen we weer intens geluk, een brandend verlangen, maar zonder de negatieve wansmaak van de mmm. Ik voel me rustiger, gelukkiger. Het zal uiteraard nog wel een hele tijd duren eer er hier trappelende kindervoetjes te horen zijn, maar het gevoel zit goed.

Ondertussen is ook cursusdag 3 gepasseerd. Ook die was weer zeer leuk. De inhoud was ditmaal ietsje saaier (ging gewoon over de ontwikkelingspsychologie van een kind), maar de sfeer in de groep was des te leuker. Het contact is echt losgekomen. Mensen leven meer mee met elkaar en we krijgen al spijt dat het binnenkort reeds afgelopen is. De cursus loopt ten einde, dwz dat we weer een stapje verder geraken in de adoptieprocedure.
Verder kwam er gisteren ook het bericht dat een vriendin zwanger is (natuurlijk en nog niet echt gepland) ... ooit had ik schrik voor zulke berichten. Ooit verscheen er dan een verschrikkelijk groen monster, het deed pijn ... maar nu ... viel het best mee. Het groene monster was er niet meer. Ik ben blij voor haar, oprecht blij ... Uiteraard doet het me nog wel iets, maar echte jaloezie is er niet meer. Ik voel mn blik op zwangere vrouwen ook wel veranderen, de pijnlijke jaloezie sijpelt stillaan weg. Ze vallen plots ook niet meer zo fel op als vroeger. Wat nu wel veel meer opvalt zijn multiculturele gezinnen ... of gezinnen waar 'gekleurde' kindjes in zijn. Plots loop je over het straat en denk je: 'Hé kijk daar, nog mensen met een adoptiekindje' :-) Je hoort ook veel meer verhalen, ineens lijkt het alsof er in Scherpenheuvel zeker 10 gezinnen zijn die geadopteerd hebben. Je blik veranderd ... we hebben een andere bril opgezet 8-)

Anyway ... laat de zomer maar komen, we zijn klaar voor de verdere stappen ... zowel qua adoptie als de relatie ... op 04/07/2009 trouwen we! :-)

Groetjes,
Eef

De 'klik' is er

Omdat de tijd toch zo tergend traag gaat soms, zetten we er nog maar eens een nieuw berichtje op hé ... anders valt er niet veel te lezen. ;-)

De 'klik' is er ...
Als je me enkele maanden geleden zou gevraagd hebben naar onze mmm, dan kreeg je steevast het antwoord dat we nog volop gingen verder proberen. 'Ja zenne, als het nu niet lukt ... dan proberen we nog een poging.' En zo ging ik maar door. Ik zou nog 10-tallen ICSI's aankunnen dacht ik dan, maar om financiële redenen is dat niet haalbaar. MAAR ... ondertussen denk ik helemaal niet meer zo ... er is precies een 'knopke' omgedraaid in mn koppeke. :-) Als mensen trouwens nu aan mij vragen hoe het zit met kindjes krijgen, dan antwoord ik opgewekt dat we er geen kunnen krijgen, en dat we met adoptie bezig zijn. Ik vertel hen alles over heel de weg die ons nog te wachten staat ... en dat met een glimlach en niet met een traan.
Als ik nu de lotto zou winnen ofzo ... zou ik dan nog enkele ICSI's sponseren? Ik probeerde me de laatste dagen deze vraag te stellen. En het antwoord blijft steeds opnieuw: 'NEEN' Nee, ik wil niet meer ... het is genoeg geweest. Want zelfs met al het geld van de wereld kan niemand mij garanderen dat ik niet nog eens 10 keren teleurgesteld ga worden. Opnieuw denken aan spuiten, baarmoederslijmvlies, follikels, ... brrr nee echt niet! Ik wil mijn leven terug! Mijn gewone vrolijke leventje, waarin ik van dag tot dag kan genieten zonder steeds te liggen denken aan een mogelijke zwangerschap. De jaren van geleefd worden zijn voorbij ... tijd om mn leven zelf weer in handen te nemen!
En de lotto winnen ... ja dat zou prachtig zijn ... lekker goed voor de adoptie. Ik zou het huisje hier verder verbouwen en afwerken, eens goed genieten van een welverdiende vakantie, ... En ondertussen gewoon blijven aanschuiven in de adoptieprocedure. Misschien helpt het wel om daar wat geld tegen aan te smijten zodat het allemaal wat rapper vlot.
Maar één ding is duidelijk ... mijn gedachten staan voor 200% op adoptie gericht, ik ben er echt klaar voor. Vandaar ... de 'klik' is er :-)

En ondertussen genieten we van andermans kindjes hé ;-)
Ineke, jullie hebben een pracht van een dochtertje meid! Ik ben heel blij (en fier) dat ik een klein beetje 'suikertante' mag spelen ... dank je wel hiervoor ... dat is echt super van jullie! Dikke zoen.

Komkommertijd ;-)

Tja, je kan uiteraard berichtjes blijven plaatsen hé tijdens het wachten. Tientallen nietzeggende berichten waarin je praat over allerlei prullen die eigenlijk niets ter zake doen ... In het medialandschap doen ze dat ook hé ... wanneer de zomer nadert, volgt er meestal de 'komkommertijd' qua nieuwsberichten ...
Dus ook hier ... weinig te melden. En om te vermijden dat er veel 'truut-bazaar' te lezen valt ... mss even enkele links plaatsen naar andere mensen hun online verhalen ivm adoptie hé.

De eerste link is die naar de website van Annick en Sergeï ... deze jongen heb ik zelf mogen leren kennen in de kleuterklas (wist ik toen veel dat ik later in het zelfde straatje zou belanden) ...
De tweede link heb ik zelf helemaal opgevolgd onlangs, nadat ik via via over hen gehoord had. Ik heb de dagen 'meegemaakt' waarop ze hun bericht ontvingen dat ze mochten afreizen ... en ik moet eerlijk zeggen ... ik had mn zakdoeken nodig hoor ;-)

Verder een hele hoop links die ik op internet gevonden heb hé ...

Groetjes,
Eef

http://users.skynet.be/danick/
http://wimstien.blogspot.com/
http://www.bloggen.be/evy_en_davy/
http://kazachswondertje.blogspot.com/
http://ons-klein-mirakel.blogspot.com/
http://www.hetkleinevosje.be/

Zo nu staan er al een hele boel op hé ...
Wie er nog meer wil lezen ... gewoon vragen hé, ik weet er nog massa's staan :-)

Geduld is een schone deugd ... ;-)

Geduld ...

Volgens Van Dale:
dul·den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge·duld het; o vermogen om rustig af te wachten

Geduld ... een woordje waar we al vele jaren mee leren leven hebben.
Telkens weer opnieuw en opnieuw ... Alles gaat toch zo geweldig traag als je op iets wacht hé. Terwijl in werkelijkheid de tijd echt wel vliegt. Jaren lijken zo snel op elkaar te volgen, het was amper nieuwjaar en nog heel even en we zitten alweer in de zomer. En toch ... die 2 weken wachten ... vreselijk gewoon. Het lijkt wel of ze duren een eeuwigheid. In tussen is er uiteraard ook niets speciaals te vermelden hé. We wachten gewoon (jaja ... geduldig) af tot de volgende cursusdag.
Als je tegen iemand zegt 'het duurt nog tot ...' dan krijg je meestal de reactie ... 'amai, nog zooooo lang!' Maar als je aan iemand vraagt hoe het allemaal verlopen is, zeggen ze heel vaak dat het eigenlijk vrij vlot gegaan is.
Tijd is dus niet enkel relatief, tijd is vooral paradoxaal ;-)

Ik ga hieronder ook een mooi versje plakken, dat ik ooit gelezen heb op een vriendin haar profielpagina ... het is een mooi passend tekstje voor al wie ooit heeft moeten leren leven met verdriet.

Tijd heelt geen wonden.
Tijd leert je leven met verdriet.
En wachten... zeer geduldig...
tot je weer schoonheid ziet.
En tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel
dat ze de zere plekken kunnen overgroeien."
(Kris Gelaude)

Cursusdag nr 2 zit er ook weer op ;-)

Jaja idd ... onze tweede cursusdag zit er ook weer op. Ook nu weer was het echt interessant. We kregen meer info over de achtergrond van de adoptiekinderen, de opvanggezinnen of tehuizen waarin ze verblijven, de matchingprocedures, ... Verder ook een heel stuk over de hechtingsproblemen die zich eventueel kunnen voordoen. Het was supersnel voorbij ... voor mij mocht het gerust weer een hele dag zijn.
Tijdens de gesprekken kwam wel naar voren dat er toch al enkele koppels waren die nog een beetje twijfels hadden of nog even wilden afwachten ... voor ons was dit alvast niet het geval ... wij raken elke keer meer en meer overtuigd dat dit echt de juiste keuze voor ons is. We staan meer en meer achter ons besluit en voelen ons hier supergoed bij. We kunnen niet wachten tot de volgende cursusdag er alweer is ... al is het ditmaal nog een 3-tal weken wachten tot 26 mei.
Ondertussen lezen we dan nog maar een beetje in de bundel teksten die we gekregen hebben en op allerlei blogjes van andere adoptie-ouders hé ;-)

Groetjes,
Eef

Berichtje aan familie en vrienden ...

Even een berichtje aan familie en vrienden die vanaf nu ook uitgenodigd zijn om hier te komen lezen. Eventjes stilstaan bij het feit dat er niet enkel voor ons, maar ook voor jullie grote veranderingen op til staan ...

Zoals velen onder jullie al weten hebben Kenny en ik een hele grote kinderwens, helaas heeft het allemaal niet mogen lopen zoals we wilden. We belanden in een grote medische mallemolen, werden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, teleurstelling en verdriet. We beleefden pieken en dalen. Na 3.5 jaar zijn we het beu, beu om geleefd te worden, beu om ons leven op 'wacht' te zetten, beu om telkens weer te leven in wanhoop en verdriet, beu om telkens weer negatief nieuws te krijgen, ...
Al een tijdje leefde de gedachte om te adopteren, maar we stelden uit tot na onze 6 terugbetaalde pogingen. Sommigen onder jullie waren al wel op de hoogte van onze plannen, voor sommigen is dit alles volledig nieuw ...

We hebben jullie steun heel hard nodig en zijn dan ook heel blij dat we deze van velen al een hele tijd krijgen. De komende maanden en jaren zullen nog vrij moeilijk zijn, ook hier komen nog pieken en dalen, hoop en wanhoop. Wij vragen dan ook ... help ons hierdoor ... het hoeft niet met vele woorden, soms zijn er gewoon geen. Probeer begrip te hebben voor onze situatie, ook al sta je niet achter onze keuze. We kregen al hele lieve reacties, maar echter ook al enkele pijnlijke ...

We beseffen ook dat het voor jullie ook 'anders' zal zijn, ook jullie zullen misschien later geconfronteerd worden met opmerkingen van de buitenwereld naar ons kindje toe. Er volgt geen zwangerschap, geen echootjes om te bewonderen, geen stampjes in de buik. Geen telefoontje om te zeggen dat 'het' begonnen is, geen kraamvisite, ... maar denk aan wat er allemaal in de plaats kan komen ... spannende berichtjes van al onze stappen in de adoptiemolen; 'het' bericht dat we goedgekeurd zijn, 'het' bericht dat er een kindvoorstel is, 'het' telefoontje dat we mogen afreizen, de eerste fotootjes van 'ons' kindje, het landen op Zaventem ipv een kraamvisite ...
Er staat ons nog een lange weg te wachten, maar als jullie vragen of opmerkingen hebben ... vraag ze dan gewoon. Vermijd niet angstvallig alles wat met zwangerschap, kinderen of adoptie te maken heeft. Praat er gewoon over met ons.
Ook zullen er in de toekomst zwangerschapsaankondigingen zijn ... zus en broers, schoonzusjes, nichtjes, ... Weet dat wij echt oprecht heel blij voor jullie zijn! Wij wensen jullie het allerbeste toe, en hopen dat je nooit in die medische mallemolen moet stappen. Al zal het misschien niet altijd zo lijken ... wij hopen echt wel fantastische tante en nonkel, nicht en neef, ... te zijn.

Voor al wie meer wil weten over vruchtbaarheidsproblemen of over hoe er mee om te gaan als familielid of vriend van ...
http://www.deverdwaaldeooievaar.be/je-omgeving/174/mijn-familievriend-heeft-een-vruchtbaarheidsprobleem

Verder wil ik jullie nog bedanken voor de steun en liefde die we van jullie al kregen, velen onder jullie leefden intensief met ons mee. Onze weg is nog lang, maar we komen er wel.

Groetjes,
Eef

Nog 1 dagje ...

Jaja, morgen is het weer zover ... dan mogen we weer op cursus gaan! Eigenlijk kijken we hier al bijna 2 weken vol ongeduld naar uit. We zijn benieuwd over wat het morgen gaat gaan, hoe het contact met de anderen gaat zijn, ... we vinden het zelfs spijtig dat het slechts een halve dag is, want we hadden gerust nog wel een terrasje willen gaan doen 's middags. ;-) Maar helaas we zullen eerder snel door moeten, want ik (Eef) moet direct gaan werken. Eigl moet ik al om 13u beginnen, maar dat halen we nooit (cursus is pas gedaan om 12.30u) maar soit ... mn lieve collegaatje zal blijven tot ik er ben.
Ik moet wel zeggen, ik heb op dat gebied echt fantastische collega's en een heeeeeel begripvolle chef. Ook tijdens de mmm mocht ik steeds wisselen van uren met hen, rekenen op hun steun, lieve telefoontjes en berichtjes ontvangen als ik weer negatief nieuws had, ... kortom echte schatten! Ik heb ze dan ook afgelopen personeelsfeest letterlijk in de bloemetjes gezet en bedankt voor hun steun de voorbije jaren.
Mn ventje grommelt al ietsje minder voor morgen :-)) Het enige waar hij eigenlijk nog tegenop ziet is de file er naar toe. Verder ziet hij het al heeeeeel wat beter zitten omdat het vorige keer goed meegevallen is.

Kenny krijgt ook wel wat zenuwen voor het maatschappelijk onderzoek ... ik heb daar ook wel wat schrik voor. Het is toch echt iets waarvan je niet weet hoe het allemaal gaat lopen hé. Je kan je niet echt 100% voorbereiden hierop, want je weet niet wat ze juist gaan vragen, hoe diep ze hierop in zullen gaan, ... Kenny spreekt niet zo makkelijk over gevoelens en als hij dan iets zegt komt het er vaak nog anders uit dan dat hij bedoeld. Ik daarentegen vertel maar honderuit, al is het vaak met enige weemoed en emotie in mn stem. Zeker als het op de mmm aankomt gaan er bij mij wel traantjes vloeien en ik heb dus vooral schrik dat ze dit verkeerd gaan interpreteren hé. Ik wil echt voor 200% gaan voor de adoptie en de mmm achter me laten. We zeiden het al, maar adoptie is voor ons GEEN tweede keus hé ... we zijn echt blij dat er een tweede KANS bestaat. Ach ja, tegen dat we zover zitten zijn we ook al weer wat meer gegroeid hierin en zijn we mss toch wat meer 'voorbereid' hierop hé.
Nu nog eerst 3 halve cursusdagen en 1 panelgesprek te gaan hé.

Zodus ... morgen weer een verslagje over de cursusdag hé (hoewel zal eerder voor woensdag pas zijn hoor, morgen na de cursus moet ik nog met de late gaan werken dus ja ...)

Groetjes,
Eef