dinsdag 27 oktober 2009

Even updaten ...

Vanmorgen stak er al een brief van Kind en Gezin in de brievenbus ... maar nog geen datums hoor ... Wel om te melden dat het toch het CAW van Hasselt (Sonar) zal worden voor ons. Tja zoals ik al zei kijken zij ook naar welk CAW het makkelijkst bereikbaar ligt hé. Verder verwacht ik dus eerder begin volgende week van hen de eerste 2 datums.

Terwijl nog snel even duimen voor mn schoonzusje, die vandaag normaal gezien terugplaatsing heeft! En voor Jan en Sabine die sinds gisteren in Almaty (Kazachstan) zitten en dus hopelijk al kennis gemaakt hebben met hun toekomstige kindje.

Bye bye, off to work now ... ;-)

maandag 26 oktober 2009

Jeeej brief 1 is er ...

Jup de eerste brief is er, nu nog wachten op de datums ... want ja brief 1 is enkel de bevestiging van de rechtbank dat ons dossier nu echt doorgestuurd is. Zodoende weten we wel dat het dus het CAW van Brussel zal worden dat ons maatschappelijk onderzoek zal uitvoeren.
Als ik op de uitspraak van de rechtbank mag vertrouwen moet dit CAW hun definitief eindverslag op de rechtbank neerleggen maximum 2 maanden na de datum van het tussenvonnis. Dat zou dus willen zeggen dat het verslag ter beschikking van de rechtbank moet zijn uiterlijk tegen 20 december. Goh, ik hoop echt dat dit echt lukt! Uiteraard zal er pas uitspraak vallen ergens in januari of februari dan, want rond de feestdagen is er weer gerechterlijk verlof hé. Maar soit ... het MO afgewerkt hebben voor Nieuwjaar zou al schitterend zijn. Hopelijk mogen we het jaar 2009 in schoonheid eindigen met een positief advies.

Verder loopt alles hier z'n gewone gangetje. De dressing is af en alle kleding is weer netjes geordend. Jassen, schoenen en werkkleding in de gewone kleerkast en de deftige spulletjes netjes in de dressing. Ik ben fier op dat kleine kamertje ... ooit was het een vies mini (extra) badkamertje, dat wij vrijwel onmiddellijk afgebroken hadden, maar nog nooit een echt nieuw doel gekregen had ... nu dus wel. De verdere verbouwingen mogen nu ook stillaan verder gebeuren. De zolder staat nu op het programma ... alles is netjes opgemeten en het materiaal wordt deze week besteld. Op die zolder komt het oooh zo belangrijkste kamertje van het huis ... :-))) Daar mogen we eindelijk stilletjes alles in gereedheid beginnen brengen om er een mooie grote kinderkamer van te maken. Want ook al hebben we nog geen goedkeuring in handen, we willen er op z'n minst een neutrale ruimte klaar hebben, die we dan achteraf hopelijk mogen beginnen inrichten! Daarnaast is er plaats genoeg voor een tweede kamertje, dat zal dienst doen als computer- en speelkamer, en wie weet ... misschien ooit wel als tweede kinderkamer.

Met het MO voor de deur begin ik stilletjes aan wel te denken aan al die kleine prulletjes die nog moeten gebeuren in het huis ... ja het is hier nog lang niet af en er dienen nog heel wat verbouwingen te gebeuren, maar we kunnen moeilijk alles tegelijk opbreken, dus alles gaat stap voor stap.

Vorige week kreeg ik ook een schitterend berichtje van een vriendin die ook met adoptie bezig is ... zij mogen deze week afreizen voor de eerste maal ... Hun afreis was gepland voor nu komende donderdag, maar het werd nog beter ... zij zitten vandaag op het vliegtuig en krijgen dus vandaag of morgen hun kindje voorgesteld! Wat moet dat een prachtig moment zijn! Na zoveel jaren afwachten krijg je eindelijk dat telefoontje om te zeggen dat je je koffers mag pakken omdat je binnen enkele dagen daar in dat verre land verwacht wordt. Kriebels, emoties, tranen van geluk ... Dan kom je in een kindertehuis terecht en plots gaat die deur open ... een verzorgster heeft een kindje bij ... ja hoor, dat kindje wordt het jouwe! Als er liefde op het eerste zicht bestaat, dan geloof ik dat het op dit moment is dat je het voelt. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die op zo'n mooi ogenblik denken 'Oh neen, dat kindje wil ik niet'. Het moment dat je dat kindje voor je ziet ... dan smelt je toch sowieso! Twijfels en angst ... tja welke ouder heeft dat nog nooit gehad. 'Ga ik dit wel aankunnen?' 'Kan ik echt een kind opvoeden?' Zulke twijfels zijn niet abnormaal hé ... kijk gewoon even in de ogen van dat kleintje, en je moederhart zegt vol overtuiging JA!

Jan en Sabine, jullie lezen dit berichtje vast niet meer voor jullie vertrek, maar ik hoop dat jullie een voorspoedige reis hebben vandaag en ik ben heeeeeeeeeel nieuwsgierig naar jullie verhaal over de aankomst EN uiteraard over de ontmoeting met jullie toekomstige kindje hé!

Anyway ... nog geen datums voor ons dus in dit berichtje ... maar weer een hele boel tekst om te lezen hé! ;-)
Geen nood, mijn gevoel zegt dat de datums nu ook wel snel in onze brievenbus zullen belanden ... :-)

Groetjes,
Eef

vrijdag 9 oktober 2009

En weer wachten ... :-)

Sja, het is nog eventjes geduldig afwachten tot we eindelijk onze datums van het MO mogen verwachten. Uiteraard zal het snel zover zijn hoor ... we zijn nu al 9 oktober, nog 11 dagen dus en ons dossier wordt doorgezonden naar het CAW.

Ondertussen zit er dus niets anders op dan maar een beetje info te sprokkelen over anderen en hun adoptie hé. Of lekker af te spreken in een brasserie om elkaar beter te leren kennen en honderduit te kunnen babbelen over adoptie en de weg vooraf ... hé Sabine ;-)
Ook via deze weg dus ook nog eens een bedankje voor jou hé. Ik vond het alvast heeeeel leuk en zie ons afspraakje zeker voor herhaling vatbaar. :-) Ik heb helaas nog niet dikwijls de kans gehad om even door te lezen in het boek dat ik van jou heb mogen lenen ... het lijkt me ook wel een hele brok, maar ik zet me er zo spoedig mogelijk aan. :-)

Van onze medecursusgenootjes heb ik helaas ook niet veel meer gehoord ... enkel 1 koppeltje, daar hebben we nog wel contact mee ... gelukkig maar ;-) Nu enkel nog een keertje kunnen afspreken hé.

Onlangs was er een dag van de adoptie georganiseerd door VAG, maar helaas ... ik moest die dag werken en ben dus niet geweest. Nu ja, ik hou de kalender van het VAG nauwgezet in het oog en er komen nog wel gelegenheden die we wel kunnen gaan doen hé.

Anyway ... ook nog even een beetje goed nieuws vermelden ...
Een dikke proficiat aan Wesley en Sonja ... zij zijn sinds afgelopen week thuis uit Ethiopië met hun zoontje van 8 maanden 'Daan'! Hoera!!!

Ook via deze weg even een dikke proficiat wensen aan Kevin en Sabrina, het heeft allemaal even geduurd maar ondertussen zijn jullie de eerste 12 weken voorbij! Het genieten kan beginnen!

En ook de eerste zwangerschapsaankondiging uit de familie is er! Een hele dikke proficiat aan m'n nichtje Saskia en haar vriend Bart. Het is jullie van harte gegund. Bomma zal blij zijn met een kleine spruit erbij en Luca wil uiteraard ook wel een speel-achterneefje of nichtje hé!

Zo ... ook oktober heeft nu dus gelukkig al 1 berichtje hé ... ik zal proberen om er zo spoedig mogelijk nog eentje op te zetten ... hopelijk eentje met de datums van het MO hé ;-)

Eef
xxx