Eventjes het laatste nieuws nog komen posten hé ...
Zoals gezegd in het laatste berichtje, moesten we een brief sturen naar de Jeugdrechtbank. Zogezegd zogedaan. Maar ik kon het toch niet laten om eens te telefoneren naar de centrale autoriteit inzake adoptie. Ik wilde vooral weten of dit 'normaal' is, en eigenlijk wilde ik het gewoon ook even melden bij Kind en Gezin. De dame aan de telefoon vond het ook uiterst raar en had nog nooit gehoord van het heropenen van een dossier. Nu ja, ondertussen is onze schriftelijke aanvraag ingediend en zullen we nu dus wel snel iets horen van de Jeugdrechtbank, maar de dame ging er zelf toch eens naar informeren. Ze belde me gisteren nog terug maar kon nog niets meer vertellen. Maandag ging ze me terugbellen en ze hoopte dan alvast meer te weten. Standaard is het dus zeker niet. Het is inderdaad de bedoeling dat de Jeugdrechtbank automatisch ons opnieuw op de rol zet van zodra zij het verslag van het maatschappelijk onderzoek binnenkrijgen. Ofwel heb ik dus iemand aan de lijn gehad op de griffie die eigenlijk helemaal niet op de hoogte was van de standaard gang van zaken en dus foute informatie gekregen, ofwel maken ze op de Jeugdrechtbank hun eigen nieuwe regels zonder K&G hierover in te lichten. Ik vermoed eerder dat het eerste antwoord het meest logische is ... hoewel de man die ik aan de lijn had, echt wel ons dossiernummer vroeg en in de computer ging kijken naar welke stappen we ondertussen achter de rug hadden ... Very strange allesinds ... Maandag weten we toch ietsje meer en hopelijk krijgen we nu wel snel een rechtbankdatum. Ik hou jullie op de hoogte ...
Groetjes,
Eef
donderdag 28 januari 2010
dinsdag 26 januari 2010
Typisch Belgisch ...
Hmm de titel klinkt alvast weer een beetje gefrustreerd hé ... nu ja dat klopt ook wel.
Vanmorgen dacht ik de postbode te horen, dus ik stormde naar beneden ... Ah ja de oproepingen van de rechtbank komen per aangetekend schrijven, dus ja daar wil je op tijd voor aan de deur staan hé. Anyway ... er zat niks interessant tussen. Ik moest vandaag toch nog enkele andere telefoontjes doen (tandarts, winkel voor Kenny, ...) dus kreeg ik het idee om zelf even naar de jeugdrechtbank te bellen. Dus ikke m'n stoute schoenen aan en gebeld. Wat blijkt ??? Ja ze hebben ons verslag goed ontvangen op de griffie, maar er stond nog niks op de rol. Maw er was nog geen datum voorzien. Hoezo ??? Ah, wij moeten zelf eerst een brief naar de jeugdrechtbank sturen met de vraag of ze ons dossier weer willen openen en ons op de rol willen zetten! Bon, geen probleem ... dat zal ik eens rap regelen se. Maar ik vind het anderzijds wel best straf dat ik achter deze info weer zelf heb moeten horen. Hadden ze dit dan niet kunnen zeggen bij het afsluiten van het MO? Of een briefje van Kind en gezin waarin stond dat we nu zelf opnieuw contact moeten opnemen met de jeugdrechtbank? Nee, dat zou niet echt Belgisch geweest zijn waarschijnlijk.
Ach ja, nog een geluk dat mijn geduld niet eeuwig bleef duren en ik dus niet gewacht heb tot volgende maand ofzo hé. Dus snel een briefje typen en straks onmiddellijk op de post steken. Volgens de griffie hebben zij dan ongeveer een maand de tijd om ons op te roepen.
Helaas gaat de infodag 23/2 bij HKM dus wel aan onze neus voorbij gaan, want helaas heb je niet alleen je definitief vonnis nodig, maar ook het geschreven verslag hiervan en dat krijg je pas enkele weken na het vonnis zelf. Ach ja, nu maar hopen dat we nu wel snel een oproepingsbrief krijgen van de jeugdrechtbank.
Groetjes,
Eef
Vanmorgen dacht ik de postbode te horen, dus ik stormde naar beneden ... Ah ja de oproepingen van de rechtbank komen per aangetekend schrijven, dus ja daar wil je op tijd voor aan de deur staan hé. Anyway ... er zat niks interessant tussen. Ik moest vandaag toch nog enkele andere telefoontjes doen (tandarts, winkel voor Kenny, ...) dus kreeg ik het idee om zelf even naar de jeugdrechtbank te bellen. Dus ikke m'n stoute schoenen aan en gebeld. Wat blijkt ??? Ja ze hebben ons verslag goed ontvangen op de griffie, maar er stond nog niks op de rol. Maw er was nog geen datum voorzien. Hoezo ??? Ah, wij moeten zelf eerst een brief naar de jeugdrechtbank sturen met de vraag of ze ons dossier weer willen openen en ons op de rol willen zetten! Bon, geen probleem ... dat zal ik eens rap regelen se. Maar ik vind het anderzijds wel best straf dat ik achter deze info weer zelf heb moeten horen. Hadden ze dit dan niet kunnen zeggen bij het afsluiten van het MO? Of een briefje van Kind en gezin waarin stond dat we nu zelf opnieuw contact moeten opnemen met de jeugdrechtbank? Nee, dat zou niet echt Belgisch geweest zijn waarschijnlijk.
Ach ja, nog een geluk dat mijn geduld niet eeuwig bleef duren en ik dus niet gewacht heb tot volgende maand ofzo hé. Dus snel een briefje typen en straks onmiddellijk op de post steken. Volgens de griffie hebben zij dan ongeveer een maand de tijd om ons op te roepen.
Helaas gaat de infodag 23/2 bij HKM dus wel aan onze neus voorbij gaan, want helaas heb je niet alleen je definitief vonnis nodig, maar ook het geschreven verslag hiervan en dat krijg je pas enkele weken na het vonnis zelf. Ach ja, nu maar hopen dat we nu wel snel een oproepingsbrief krijgen van de jeugdrechtbank.
Groetjes,
Eef
woensdag 20 januari 2010
Tromgeroffel ...
Haha ongeduldigen allemaal ;-) ... En ik die dacht dat Kenny en ik vol spanning op onze brief zaten te wachten, maar dat is alle berichtjes, smsjes en andere mogelijkheden van jullie allemaal niet meegerekend. :-)
Nu ja, hier komt het dan ...
'Samenvattend ziet het team een aantal protectieve factoren, zoals de na de renovatie beoogde huisvesting, de goede beschikbaarheid die de ouders willen garanderen, een voldoende ruim en ondersteunend sociaal/familiaal netwerk, een warme en op elkaar betrokken relatie, een invoelbare kinderwens, correcte theoretische adoptiegerelateerde inzichten en een duidelijke en haalbare opvoedingsvisie. Anderzijds stelt het team dat het proces naar verwerking van de biologische kinderloosheid vaag is gebleven en zien we een gelijkaardig onduidelijk en snel proces naar adoptie.
Ondanks de aanwezige aandachtspunten oordeelt het team dat in dit dossier de protectieve factoren primeren en vertrouwt het team op de flexibiliteit en het aanwezige groeipotentieel bij de kandidaten.'
Veel mooie en moeilijke woorden soms, maar al bij al komt het er dus op neer dat we een positief advies gekregen hebben. Jeeeej!!!
Uit hun uitgebreide verslag merk je wel dat ze het echt moeilijk hadden met onze verwerking. Ze vonden dat ze geen duidelijk beeld gekregen hebben en dat beschrijven zij dan als beschikken over weinig zelfreflectie en zelfkennis ... Lol, wij beseffen nochtans maar al te goed hoe wij ons gevoeld hebben en we zijn er dan ook van overtuigd dat wij weldegelijk stilgestaan hebben bij onze verwerking. Maar iemand die ons niet echt kent, krijgt misschien wel de indruk dat wij er nogal rap overgegaan zijn, toch hebben wij echt wel alles stukje voor stukje verwerkt. Wij zijn nu éénmaal geen mensen die nood hebben om zich een hele tijd wentelen in zelfbeklag en zelfmedelijden, maar begrijpen wel dat andere mensen die fase echt nodig hebben. Wij willen gewoon graag vooruit ... en krabbelen dan ook snel weer recht na tegenslag. Ieder beestje zo z'n ding natuurlijk. Ach ja, het belangrijkste is dat deze stap ook weer genomen is, nu nog afwachten op wat de jeugdrechter hiervan gaat maken. Eén dezer dagen zal de oproepingsbrief van de rechtbank ook wel in de brievenbus liggen vermoed ik en dan weten we snel of we dan eindelijk echt 'adoptiezwanger' mogen zijn hé.
Bon, nu dus nog even geduld en dan hopen we dat dit verslag in een mooi positief vonnis gegoten wordt en hop naar de infodag bij HKM dan hé.
Dada
xxx
Nu ja, hier komt het dan ...
'Samenvattend ziet het team een aantal protectieve factoren, zoals de na de renovatie beoogde huisvesting, de goede beschikbaarheid die de ouders willen garanderen, een voldoende ruim en ondersteunend sociaal/familiaal netwerk, een warme en op elkaar betrokken relatie, een invoelbare kinderwens, correcte theoretische adoptiegerelateerde inzichten en een duidelijke en haalbare opvoedingsvisie. Anderzijds stelt het team dat het proces naar verwerking van de biologische kinderloosheid vaag is gebleven en zien we een gelijkaardig onduidelijk en snel proces naar adoptie.
Ondanks de aanwezige aandachtspunten oordeelt het team dat in dit dossier de protectieve factoren primeren en vertrouwt het team op de flexibiliteit en het aanwezige groeipotentieel bij de kandidaten.'
Veel mooie en moeilijke woorden soms, maar al bij al komt het er dus op neer dat we een positief advies gekregen hebben. Jeeeej!!!
Uit hun uitgebreide verslag merk je wel dat ze het echt moeilijk hadden met onze verwerking. Ze vonden dat ze geen duidelijk beeld gekregen hebben en dat beschrijven zij dan als beschikken over weinig zelfreflectie en zelfkennis ... Lol, wij beseffen nochtans maar al te goed hoe wij ons gevoeld hebben en we zijn er dan ook van overtuigd dat wij weldegelijk stilgestaan hebben bij onze verwerking. Maar iemand die ons niet echt kent, krijgt misschien wel de indruk dat wij er nogal rap overgegaan zijn, toch hebben wij echt wel alles stukje voor stukje verwerkt. Wij zijn nu éénmaal geen mensen die nood hebben om zich een hele tijd wentelen in zelfbeklag en zelfmedelijden, maar begrijpen wel dat andere mensen die fase echt nodig hebben. Wij willen gewoon graag vooruit ... en krabbelen dan ook snel weer recht na tegenslag. Ieder beestje zo z'n ding natuurlijk. Ach ja, het belangrijkste is dat deze stap ook weer genomen is, nu nog afwachten op wat de jeugdrechter hiervan gaat maken. Eén dezer dagen zal de oproepingsbrief van de rechtbank ook wel in de brievenbus liggen vermoed ik en dan weten we snel of we dan eindelijk echt 'adoptiezwanger' mogen zijn hé.
Bon, nu dus nog even geduld en dan hopen we dat dit verslag in een mooi positief vonnis gegoten wordt en hop naar de infodag bij HKM dan hé.
Dada
xxx
woensdag 13 januari 2010
Still waiting ...
Jup zoals het titeltje al zegt ... nog steeds aan het wachten op ons verslag. Elke dag is het even weer spannend als we kijken naar de brievenbus, maar helaas ... nog niets. Telkens als Kenny thuiskomt is het eerste wat hij vraagt, of er al post was ... Sja en dan bedoeld hij niet de rekeningen of een laat kerstkaartje hoor. ;-)
Anyway, ik ben er van overtuigd dat we ons verslag pas volgende week gaan mogen ontvangen, maar heb mezelf wel voorgenomen om maandag even te bellen naar het CAW om te vragen of het zelfs al wel verzonden is.
Ondertussen gaat het gewone leventje verder z'n gang hé. Ik hou nauwlettend de site van VAG in het oog, op zoek naar interessante info-avonden. Maar meer nog ... de site van Het Kleine Mirakel ... zij doen de bemiddeling voor Kazachstan. Hun volgende info-moment is gepland op 23 februari ... helaas lijkt het me praktisch onhaalbaar dat wij daar al zullen kunnen aan deelnemen, want je moet daarvoor over je geschiktheidsattest beschikken ... en ja dat is het nu net hé. Pas als we ons verslag hebben weten we of we een positief advies krijgen of niet. En dan is het afwachten tot we weer opgeroepen worden door de rechtbank voor de uitspraak. Met een enorme portie geluk halen we dat nog allemaal voor 23 februari, maar ik ga me daar alvast niet op vastpinnen, want van tegenslagen kennen we genoeg ...
Bon, zodra ik meer nieuws heb ... volgt het hier uiteraard ...
Bye bye sweeties ...
xxx
Anyway, ik ben er van overtuigd dat we ons verslag pas volgende week gaan mogen ontvangen, maar heb mezelf wel voorgenomen om maandag even te bellen naar het CAW om te vragen of het zelfs al wel verzonden is.
Ondertussen gaat het gewone leventje verder z'n gang hé. Ik hou nauwlettend de site van VAG in het oog, op zoek naar interessante info-avonden. Maar meer nog ... de site van Het Kleine Mirakel ... zij doen de bemiddeling voor Kazachstan. Hun volgende info-moment is gepland op 23 februari ... helaas lijkt het me praktisch onhaalbaar dat wij daar al zullen kunnen aan deelnemen, want je moet daarvoor over je geschiktheidsattest beschikken ... en ja dat is het nu net hé. Pas als we ons verslag hebben weten we of we een positief advies krijgen of niet. En dan is het afwachten tot we weer opgeroepen worden door de rechtbank voor de uitspraak. Met een enorme portie geluk halen we dat nog allemaal voor 23 februari, maar ik ga me daar alvast niet op vastpinnen, want van tegenslagen kennen we genoeg ...
Bon, zodra ik meer nieuws heb ... volgt het hier uiteraard ...
Bye bye sweeties ...
xxx
zondag 3 januari 2010
Een nieuw jaar ...
Allereerst wil ik mijn lezertjes een heel gelukkig nieuwjaar wensen, moge al jullie dromen werkelijkheid worden.
Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.
2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.
2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!
Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.
2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.
2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!
Abonneren op:
Posts (Atom)
