Vreugde verdwijnt toch zo snel in adoptieland hé!

Jep, de titel zegt weer veel hé ... verdriet en verslagenheid nemen weer de plaats in van onze vreugdesprongen van vorige week ...

HKM liet weten dat er momenteel een adoptiestop is in Kazachstan, wegens hervormingen. Er worden GEEN nieuwe dossiers aangenomen. Enkel de lopende dossiers worden afgehandeld en de dossiers die ingediend zijn voor begin juni maken nog een waterkansje om toch nog doorgestuurd te geraken, mits enkele maanden vertraging. Voor ons wil dat dus zeggen dat we geen dossier kunnen indienen omdat we pas begin juni op intake kunnen gaan.
Morgen dus weer maar een keertje bellen naar HKM en hopen dat zij al meer nieuws hebben over wat de hervormingen zouden inhouden en of het dus nog wel de moeite loont om voor K'stan te blijven gaan. Op dit ogenblik kan alles dus in één klap volledig veranderen ... pfff Ik baal echt ff nu! Dit houdt sowieso een vertraging van enkele maanden in ... en we waren nu zo dicht. Nu ja, nog een jaar of 1,5, maar ja daar kan nu dus gemakkellijk nog een jaar bovenop komen! Grrrrr! Why? Why? Why? What the f* have I done wrong??? Sorry, ik weet het wel, ikke nikske speciaals en al die andere arme koppels in hetzelfde bootje ook niet, maar ja ... we zitten er momenteel toch weer mee hé.

Grtz,
Eef

The next step ...

Piepekes,

JAaaaa!!! Er staat een nieuwe datum op de website van HKM! De volgende infosessie zal plaatsvinden op 03/06 !!! Ditmaal kunnen we ons dus zonder problemen inschrijven en zijn we daar dus zonder pardon aanwezig. Maandag ga ik onmiddellijk langs bij m'n directie om deze datum door te geven, stuur ik een bevestigingsmailtje naar HKM om ons in te schrijven voor deze sessie en probeer ik ook al een afspraak te versieren voor ons intake-gesprek. Vanaf dan begint het drukkere werk ... dossier samenstellen, dossier vertalen, ... Maar al bij al zit ik er niet veraf met m'n schatting hé ... nog ongeveer 1 jaar tot 1.5 jaar en ons 'vliegtuigkindje' is er werkelijk.

Omdat ik veel vragen krijg van mensen omtrent onze procedure ga ik hier, bij wijze van vraag en antwoord, een overzichtje plaatsen met de meest frequente dingen ;-)

FAQ:

• Uit welk land adopteren we? --> Kazachstan
• Waarom Kazachstan? --> Sja, om verschillende redenen, o.a. de voorwaarden van K'stan zelf
• Mogen we het geslacht kiezen? --> Neen, K'stan wijst zelf een kindje aan, maar dit speelt geen rol voor ons, bij een zwangerschap kan je ook niet kiezen.
• Hoe lang moeten we nog wachten? --> Nog ongeveer 1 jaar tot 1.5 jaar
• Hoe oud zal ons kindje zijn? --> Tussen 0 en 2 jaar, de meeste kindjes schommelen wel eerder rond 1 jaar op het ogenblik van adoptie
• Dus het is mogelijk dat jullie kindje op dit ogenblik nog niet eens geboren is? --> Ja dat kan dus
• Wanneer weten we de leeftijd en het geslacht? --> Pas als we de eerste maal naar ginder mogen afreizen. Je krijgt alle info over je kindje pas als je ginder bent en je kindje dus ook werkelijk mag gaan ontmoeten. Eerder weet je niks.
• Krijgen we ons kindje mee als we naar ginder reizen? --> Nee, de eerste keer moeten we ongeveer 2 à 3 weken naar K'stan reizen. Dan ontmoeten we ons kindje en mogen we het zo vaak mogelijk zien om er een band mee te krijgen. Dan komen we terug naar België zonder kind. We reizen een korte periode daarna opnieuw naar K'stan, en blijven daar ongeveer 1 week. We verschijnen daar dan voor de rechtbank. Ook dan komen we weer zonder kindje terug naar België. Ditmaal blijven we ietsje langer in België ... ongeveer een 6-tal weken. Tijdens deze 6 weken kunnen we de werkelijke voorbereidingen (kamertje, kleding, speelgoed, attributen, ...) uitvoeren. Daarna reizen we voor de laatste maal af naar K'stan om ons kindje definitief te gaan halen. Of we laten het overkomen per escorte en halen ons kindje af in Zaventem :-)

Lol, anyway ... ik hoop dat ik hiermee weer het één en het ander verduidelijkt heb voor nieuwe lezers van m'n blogje of voor ieder die vragen had. Uiteraard wil dit niet zeggen dat jullie geen vragen meer mogen stellen hé :-))) Ik beantwoord met plezier alle vragen over onze adoptie, eens ik begin te vertellen moet je me meestal de mond snoeren ;-)

Voila, bij deze heb ik er ook nog eens een langer blogberichtje van gemaakt, alles voor jullie leesplezier hé ;-)

Groetjes,
Een fiere adoptiemama in spe ;-)

Officieel goedgekeurd !!!

Hey hey,

Jaaaaaaahhhh!!! We wisten het al van vorige week woensdag (en eigenlijk ook al wel eerder), maar ik had nog geen tijd gehad om een blogberichtje te komen posten. We zijn dus ook door de rechter nu officieel goedgekeurd. Bizar genoeg stak er vorige week maandag, ondanks alle vertragingen bij de jeugdrechtbank toch een briefje van een aangetekende gerechtsbrief in de bus. Met m'n nieuwe werkuren had ik de kans niet gehad om zelf naar de post te rennen, maar m'n lieve stiefschoonmama heeft dat dan wel even voor ons gedaan. Dinsdag werd ze helaas wel eerst naar huis gestuurd omdat ze slechts 1 volmacht bij had en ze moest dus van ons beiden een volmacht en identiteitskaart hebben, maar soit ... woensdag bracht ze ons de brief dus en konden wij eindelijk met zekerheid lezen dat we ook door de rechter 'geschikt' bevonden werden. Dit alles uiteraard wel enkele dagen te laat om naar de infosessie bij HKM te gaan, maar niet getreurd ... er volgen er nog. Nu maar hopen dat de volgende sessie niet te lang op zich laat wachten. ;-)
Anyway ... vanaf nu mogen dus echt gaan beginnen uitkijken naar het grotere papierwerk ... dossier samenstellen, achter verschillende noodzakelijke documenten aanhollen van ministerie tot bank en gemeentehuis. Dossier laten vertalen, apostilles verzamelen, ... je kan het je niet inbeelden hoeveel papierwerk er hier komt bij kijken. Maar vanaf dat ons dossiertje klaar is en op de vlucht naar K'stan zit, ga ik me toch wel echt 'adoptiezwanger' voelen hoor.

Groetjes,
Eef

Weer uitstel ...

Pfff,

Ja zoals je in het titeltje al kan lezen wordt alles weer maar eens uitgesteld. Frustrerend maar helaas is er weinig aan te doen. Vanmorgen zat ik nog met het dilemma of ik vrijaf zou vragen op school nu aanstaande dinsdag om te kunnen gaan deelnemen aan het infomoment bij HKM, maar dat was weer te vroeg victorie gekraaid natuurlijk.
In m'n eerdere berichtjes had ik gepost dat ons definitief vonnis op 17/4 zou doorgaan, maar ik had me vergist ... het zou vandaag op 13/4 moeten doorgegaan hebben. Ik belde vanmorgen naar de griffie om te vragen of ik het verslag deze week zou mogen komen afhalen ipv het te laten opsturen, zodat we dan ook effectief dinsdag hiermee naar HKM konden stappen. Maar het telefoontje was vrij ontnuchterend ... we stonden inderdaad op de rol voorzien voor vandaag, maar wegens grote drukte en enkele twistdossiers was het niet zeker meer dat ons dossier vandaag nog behandeld zou worden. Je kan al raden hoe ontgoocheld ik dus wel was hé. De lieve dame zei wel dat de zitting nog bezig was en dat ik het beste gewoon eens even terugbelde in de namiddag. Zogezegd zogedaan dus hé ... maar helaas, de dame had geen goed nieuws ... ons dossier was niet aan bod gekomen en is dus uitgesteld voor enkele weken. Volgens de vriendelijke dame zou dit maximum een week of 3 kunnen zijn. Volgende week dinsdag mocht ik eens opnieuw bellen om te kijken of het er dan al bij zou zitten. Pfff ik baalde wel even zenne. Zonder het verslag van de jeugdrechtbank kunnen we niet naar HKM gaan en die infomomenten worden nu ook niet elke maand gegeven hé. Dus vermoedelijk zal het volgende infomoment pas ergens voor half juni zijn en dan maar hopen dat er tijdens de grote vakantie niet te veel obstakels op ons pad liggen. Anyway ... frustrerend maar ... that's the adoption way zeker hé.

Greetz,
Eef

Nog 1 week tot het definitief eindvonnis!

Hehe,
De tijd gaat soms toch een beetje sneller, of zo lijkt het toch, want ondertussen is het bijna 17 april ... de dag waarop de rechter ons definitief vonnis zal vellen. Normaal gezien is dit een positief vonnis, want dat hadden ze ons al verteld op de afgelopen hoorzitting. Uiteraard duurt het dan nog ongeveer 2 à 3 weken eer DE bewuste brief in onze brievenbus zal zitten, maar momenteel zijn we eigenlijk redelijk geduldig. Zou het dan toch waar zijn dat je geduld leert te hebben? Anyway we staan te popelen om ons eindelijk te kunnen gaan aanmelden bij HKM. De zomer komt eraan en alles lijkt prachtig te verlopen ... dus we zijn blij.

Verder is geen nieuws ... goed nieuws zeker?
Bibi geniet van haar twee weekjes Paasvakantie (de voordelen van een leerkracht hé) ;-)

Groetjes,
Eef

Eindvonnis in zicht ... 17 april

Hoi hoi,

Zoals gisteren reeds geschreven, moesten we vandaag verschijnen op de Jeugdrechtbank. We hadden dan wel een positief advies gekregen van het CAW, maar de schrik zat er toch een beetje in, want de rest van het verslag vond ik niet zo rooskleurig. Maar goed ... we werden binnengeroepen en ik beefde al hé. ;-)
Maar de rechter en de procureur waren heel vriendelijk. Ze stelde ook vast dat het verslag misschien wel niet zo schitterend was, maar dat de slotconclusie wel positief was en dat vond zij het belangrijkste. Zowel de rechter als de procureur waren dus akkoord met het positief advies. Maar België zou België niet zijn als er nog wat tijd moet overwaaien hé ... de administratieve molen duurt wel tien keer langer dan de feitelijke adoptiemolen, maar soit ... dat wisten we al. Zodus de beide dames gingen akkoord en bepaalden dus dat ons eindvonnis zal worden uitgesproken op 17 april. Daar hoeven we echter zelf niet aanwezig op te zijn en het verslag daarvan krijgen we dus gewoon in de brievenbus. Dus nu is het voor ons weer een maandje wachten eer we ons kunnen gaan aanmelden bij HKM, maar goed ... de tijd lijkt vaak sneller te gaan in de zomer, dus ja ...

Verder ben ik inderdaad zoals sommigen al wisten veranderd van werk. Na 5 mooie jaren bij Carrefour sta ik nu in het kleuteronderwijs. Ik had dan wel geleerd voor kleuterjuf, maar had deze job nog nooit uitgeoefend, dus het was voor mij een hele aanpassing. Maar die kindjes pakken je zodanig in hé ... ik heb nog geen seconde spijt van mijn beslissing, al mis ik m'n collegaatjes uiteraard wel. De tijd was er nu gewoon rijp voor ... de problemen bij Carrefour België waren de aanleiding, maar ik voelde me ondertussen ook gewoon sterk genoeg om kinderloos tussen al die kleine kindjes te gaan staan. De kriebels waren er terug en vanaf de eerste week al voelde ik me gewoon 'thuis' in het het schooltje, ik kreeg echt het gevoel 'Dit is juist' ... en dat is tenslotte wat je nodig hebt om je job graag te doen hé.

Anyway ... er staan weer spannende en leuke maanden te wachten ...
M'n nichtje is uitgerekend voor begin april, Bientje mag binnenkort haar kleine Kazachse spruit thuis verwachten, ... kortom ... 'Let it shine'

Greetz,
Eef

Morgen naar de Jeugdrechtbank ... eindvonnis in zicht!

Piep,

Weer veel te lang geleden, ik weet het ... maar zoals sommigen onder jullie al gehoord hebben, ben ik sedert kort veranderd van jobke. En dat heeft uiteraard de nodige tijd in beslag genomen.
Ik kom jullie later wel verder op de hoogte brengen van alle nieuwtjes, maar ik wilde jullie snel al even vertellen dat we morgen eindelijk naar de jeugdrechtbank mogen ... hop naar het eindvonnis nu. Ons maatschappellijk onderzoek was goed en het eindverslag positief, nu nog even duimen dat de rechter morgen ook een positief vonnis velt en dan zijn wij vanaf morgen eindelijk officieel geschikt voor adoptie verklaard :-))))

Anyway, na morgen volgt snel het verslag en hopelijk krijg ik dan ook rap een zicht op de volgende stappen.

Groetjes,
Eef

En we hebben een rechtbankdatum !!!

Jaja zoals je in de titel al kan lezen ... we hebben een rechtbankdatum ... 17 maart mogen we verschijnen voor de jeugdrechter. We zijn eens benieuwd wat het volgende dan zal zijn. Als alles loopt zoals bij vele andere adoptieouders krijg je een definitief vonnis en eens je daarvan het verslag thuis ontvangen hebt (een 3-tal weken later) kan je je gaan aanmelden bij een adoptiebureau. Maar ik heb ook al andere verhalen op het internet gelezen, dus ja ... afwachten maar weer hé. We hebben alvast weer een datum om naar uit te kijken en dat doet al veel. 17 maart is voor ons verder een gewone werkdag, dus een feestje zit er niet direct in ... maar als we een positief vonnis krijgen zal iedereen het wel tot in Scherpenheuvel horen ;-)))
Ondertussen zijn de meeste van onze cursusgenootjes ook volop in hun maatschappelijk onderzoek bezig en we zijn dus allemaal heel nieuwsgierig naar elkaars verhalen. We gaan zeker binnenkort een keertje afspreken om gezellig bij te praten.

Ook langs deze weg Bientje een dikke proficiat wensen ... zij zijn nu officieel 'mama en papa'. Eind deze week zijn ze weer in België en dan kunnen de drukke laatste voorbereidingsweken beginnen. Nog een weekje of 6 en hun zoontje komt voorgoed naar ons landje!

Groetjes,
Eef

Even updaten ...

Eventjes het laatste nieuws nog komen posten hé ...

Zoals gezegd in het laatste berichtje, moesten we een brief sturen naar de Jeugdrechtbank. Zogezegd zogedaan. Maar ik kon het toch niet laten om eens te telefoneren naar de centrale autoriteit inzake adoptie. Ik wilde vooral weten of dit 'normaal' is, en eigenlijk wilde ik het gewoon ook even melden bij Kind en Gezin. De dame aan de telefoon vond het ook uiterst raar en had nog nooit gehoord van het heropenen van een dossier. Nu ja, ondertussen is onze schriftelijke aanvraag ingediend en zullen we nu dus wel snel iets horen van de Jeugdrechtbank, maar de dame ging er zelf toch eens naar informeren. Ze belde me gisteren nog terug maar kon nog niets meer vertellen. Maandag ging ze me terugbellen en ze hoopte dan alvast meer te weten. Standaard is het dus zeker niet. Het is inderdaad de bedoeling dat de Jeugdrechtbank automatisch ons opnieuw op de rol zet van zodra zij het verslag van het maatschappelijk onderzoek binnenkrijgen. Ofwel heb ik dus iemand aan de lijn gehad op de griffie die eigenlijk helemaal niet op de hoogte was van de standaard gang van zaken en dus foute informatie gekregen, ofwel maken ze op de Jeugdrechtbank hun eigen nieuwe regels zonder K&G hierover in te lichten. Ik vermoed eerder dat het eerste antwoord het meest logische is ... hoewel de man die ik aan de lijn had, echt wel ons dossiernummer vroeg en in de computer ging kijken naar welke stappen we ondertussen achter de rug hadden ... Very strange allesinds ... Maandag weten we toch ietsje meer en hopelijk krijgen we nu wel snel een rechtbankdatum. Ik hou jullie op de hoogte ...

Groetjes,
Eef

Typisch Belgisch ...

Hmm de titel klinkt alvast weer een beetje gefrustreerd hé ... nu ja dat klopt ook wel.
Vanmorgen dacht ik de postbode te horen, dus ik stormde naar beneden ... Ah ja de oproepingen van de rechtbank komen per aangetekend schrijven, dus ja daar wil je op tijd voor aan de deur staan hé. Anyway ... er zat niks interessant tussen. Ik moest vandaag toch nog enkele andere telefoontjes doen (tandarts, winkel voor Kenny, ...) dus kreeg ik het idee om zelf even naar de jeugdrechtbank te bellen. Dus ikke m'n stoute schoenen aan en gebeld. Wat blijkt ??? Ja ze hebben ons verslag goed ontvangen op de griffie, maar er stond nog niks op de rol. Maw er was nog geen datum voorzien. Hoezo ??? Ah, wij moeten zelf eerst een brief naar de jeugdrechtbank sturen met de vraag of ze ons dossier weer willen openen en ons op de rol willen zetten! Bon, geen probleem ... dat zal ik eens rap regelen se. Maar ik vind het anderzijds wel best straf dat ik achter deze info weer zelf heb moeten horen. Hadden ze dit dan niet kunnen zeggen bij het afsluiten van het MO? Of een briefje van Kind en gezin waarin stond dat we nu zelf opnieuw contact moeten opnemen met de jeugdrechtbank? Nee, dat zou niet echt Belgisch geweest zijn waarschijnlijk.
Ach ja, nog een geluk dat mijn geduld niet eeuwig bleef duren en ik dus niet gewacht heb tot volgende maand ofzo hé. Dus snel een briefje typen en straks onmiddellijk op de post steken. Volgens de griffie hebben zij dan ongeveer een maand de tijd om ons op te roepen.
Helaas gaat de infodag 23/2 bij HKM dus wel aan onze neus voorbij gaan, want helaas heb je niet alleen je definitief vonnis nodig, maar ook het geschreven verslag hiervan en dat krijg je pas enkele weken na het vonnis zelf. Ach ja, nu maar hopen dat we nu wel snel een oproepingsbrief krijgen van de jeugdrechtbank.

Groetjes,
Eef

Tromgeroffel ...

Haha ongeduldigen allemaal ;-) ... En ik die dacht dat Kenny en ik vol spanning op onze brief zaten te wachten, maar dat is alle berichtjes, smsjes en andere mogelijkheden van jullie allemaal niet meegerekend. :-)

Nu ja, hier komt het dan ...
'Samenvattend ziet het team een aantal protectieve factoren, zoals de na de renovatie beoogde huisvesting, de goede beschikbaarheid die de ouders willen garanderen, een voldoende ruim en ondersteunend sociaal/familiaal netwerk, een warme en op elkaar betrokken relatie, een invoelbare kinderwens, correcte theoretische adoptiegerelateerde inzichten en een duidelijke en haalbare opvoedingsvisie. Anderzijds stelt het team dat het proces naar verwerking van de biologische kinderloosheid vaag is gebleven en zien we een gelijkaardig onduidelijk en snel proces naar adoptie.
Ondanks de aanwezige aandachtspunten oordeelt het team dat in dit dossier de protectieve factoren primeren en vertrouwt het team op de flexibiliteit en het aanwezige groeipotentieel bij de kandidaten.'

Veel mooie en moeilijke woorden soms, maar al bij al komt het er dus op neer dat we een positief advies gekregen hebben. Jeeeej!!!
Uit hun uitgebreide verslag merk je wel dat ze het echt moeilijk hadden met onze verwerking. Ze vonden dat ze geen duidelijk beeld gekregen hebben en dat beschrijven zij dan als beschikken over weinig zelfreflectie en zelfkennis ... Lol, wij beseffen nochtans maar al te goed hoe wij ons gevoeld hebben en we zijn er dan ook van overtuigd dat wij weldegelijk stilgestaan hebben bij onze verwerking. Maar iemand die ons niet echt kent, krijgt misschien wel de indruk dat wij er nogal rap overgegaan zijn, toch hebben wij echt wel alles stukje voor stukje verwerkt. Wij zijn nu éénmaal geen mensen die nood hebben om zich een hele tijd wentelen in zelfbeklag en zelfmedelijden, maar begrijpen wel dat andere mensen die fase echt nodig hebben. Wij willen gewoon graag vooruit ... en krabbelen dan ook snel weer recht na tegenslag. Ieder beestje zo z'n ding natuurlijk. Ach ja, het belangrijkste is dat deze stap ook weer genomen is, nu nog afwachten op wat de jeugdrechter hiervan gaat maken. Eén dezer dagen zal de oproepingsbrief van de rechtbank ook wel in de brievenbus liggen vermoed ik en dan weten we snel of we dan eindelijk echt 'adoptiezwanger' mogen zijn hé.

Bon, nu dus nog even geduld en dan hopen we dat dit verslag in een mooi positief vonnis gegoten wordt en hop naar de infodag bij HKM dan hé.

Dada
xxx

Still waiting ...

Jup zoals het titeltje al zegt ... nog steeds aan het wachten op ons verslag. Elke dag is het even weer spannend als we kijken naar de brievenbus, maar helaas ... nog niets. Telkens als Kenny thuiskomt is het eerste wat hij vraagt, of er al post was ... Sja en dan bedoeld hij niet de rekeningen of een laat kerstkaartje hoor. ;-)

Anyway, ik ben er van overtuigd dat we ons verslag pas volgende week gaan mogen ontvangen, maar heb mezelf wel voorgenomen om maandag even te bellen naar het CAW om te vragen of het zelfs al wel verzonden is.

Ondertussen gaat het gewone leventje verder z'n gang hé. Ik hou nauwlettend de site van VAG in het oog, op zoek naar interessante info-avonden. Maar meer nog ... de site van Het Kleine Mirakel ... zij doen de bemiddeling voor Kazachstan. Hun volgende info-moment is gepland op 23 februari ... helaas lijkt het me praktisch onhaalbaar dat wij daar al zullen kunnen aan deelnemen, want je moet daarvoor over je geschiktheidsattest beschikken ... en ja dat is het nu net hé. Pas als we ons verslag hebben weten we of we een positief advies krijgen of niet. En dan is het afwachten tot we weer opgeroepen worden door de rechtbank voor de uitspraak. Met een enorme portie geluk halen we dat nog allemaal voor 23 februari, maar ik ga me daar alvast niet op vastpinnen, want van tegenslagen kennen we genoeg ...

Bon, zodra ik meer nieuws heb ... volgt het hier uiteraard ...

Bye bye sweeties ...
xxx

Een nieuw jaar ...

Allereerst wil ik mijn lezertjes een heel gelukkig nieuwjaar wensen, moge al jullie dromen werkelijkheid worden.

Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.

2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.

2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!