Fase 1 is achter de rug ... op naar de volgende stap!

Zo ... het is weer tijd om ons blogje een beetje te updaten hé ;-)

Afgelopen vrijdag was het tijd voor het panelgesprek (of cursusdag nr 4). Het was een hele drukke dag: vroege shift, naar de bruidswinkel, ventje halen en doorcrossen naar Aalst en dat terwijl het verkeer rond Brussel helemaal in de soep zat omwille van de melkboeren die staakten. Kortom na veel geloop en gestress goed en wel aangekomen. De rest van ons cursusgroepje was al bijna voltallig aanwezig. We waren een beetje onder de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk wel waren, want ook de andere cursusgroepjes uit Vlaanderen waren allemaal van de partij.
Er waren 3 sprekers voorzien; een afstandsmoeder die heel moedig haar verhaal kwam vertellen, een geadopteerde jonge vrouw uit India en een adoptievader van 3 kindjes uit Colombia. We kregen telkens hun verhaal te horen en mochten daarna allerlei vragen stellen. De avond was al gauw om. Weer was het allemaal zeer interessant, doch ook wel wat zwaar geladen en emotioneel, maar al bij al vonden we het weer een leuke ervaring om deze verhalen eens van zo dichtbij te horen.
Ons cursusgroepje had nog niet echt zin om naar huis te gaan en omdat één van de koppeltjes nog maar net in het huwelijksbootje gestapt waren, besloten we allemaal om gezellig samen een terrasje te gaan doen in Aalst. Anyway ... pas rond 1u 's nachts vertrokken we naar huis.

Vandaag was het dan al de volgende (en tevens de allerlaatste) cursusdag. Wederom was het interessant. We mochten eerst wat reflecteren over de panelavond en kregen daarna wat meer informatie over de volgende stappen die we moeten ondernemen (o.a. over het maatschappelijk onderzoek) Naar goede gewoonte werd het al snel weer heel gezellig en was de voormiddag dus zo om. Ditmaal voelde het vertrek echt vreemd ... we zouden hier niet meer terug komen. De cursus is gedaan. We kregen ons attest in handen, maar niemand leek echt geneigd om te vertrekken ... Raar, geen cursus meer, geen samenkomsten en reflecties over gevoelens en ervaringen rond adoptie, ... Onze conclusie was duidelijk: voor ons mocht de cursus zeker blijven gedurende de rest van de adoptieprocedure.
Gelukkig kregen we ondertussen wel een lijst met telefoonnummers en e-mailadressen van de andere koppels. Al lachend werden er zelfs al afspraken gemaakt om samen naar de dag van de adoptie van het VAG te gaan. Maar de e-mailkes zullen wel volgen ;-)
Kenny moest helaas gaan werken, anders hadden we zeker nog gebleven en waren we misschien wel een terrasje gaan doen, maar we spreken zeker nog eens af met de andere koppels. Samen een cursus volgen schept een zekere band ... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ieder met zijn eigen achtergrond, z'n wens en zijn verhaal, maar de richting die we opvaren is dezelfde (al is dat niet letterlijk natuurlijk)

Hoe gaat het verhaal nu verder ... tja ... voor ons zit er niks anders op dan even af te wachten tot na onze trouw omdat we voor de aanmelding bij de jeugdrechtbank in het bezit moeten zijn van onze huwelijksakte. Dus begin juli gaan we ons dossier indienen bij de griffie. Helaas wachten er dan 2 maanden stilte op ons ... de jeugdrechtbank is namelijk gesloten tijdens het 'groot verlof' Een datum om voor te komen zal dus pas voor september/oktober zijn hé.
Weer verplichte rust dus ... maar hopelijk biedt de zomer ons veel zon en dan valt dat allemaal nogal mee. Ik ga alvast wel proberen om het blogje te blijven vullen met andere leuke adoptie-dingetjes, dus zeker blijven lezen hé :-)

Groetjes,
Eef

Lid van het VAG

Sinds een weekje ben ik lid van het VAG (Vereniging voor Kind en Adoptiegezin)
Iemand had me dit aangeraden en uiteraard zag ik het wel zitten om zo veel mogelijk informatie te kunnen vergaren over adoptie ... dus dat was snel beslist. Even op internet rondsmurfen en enkele klikken later kreeg ik een bevestigingsmailtje dat ik na betaling van het lidgeld mn lidkaart en welkomstgeschenk mocht verwachten. ;-)
Gisteren lag er dus idd een mooie dikke envelop in de brievenbus ... het drie-maandelijkse tijdschrift, allerlei infobriefjes en mn welkomstboek.
Ik ben geen echte 'lezer' maar toch wilde ik nu zoveel mogelijk boeken lezen ivm adoptie, tenslotte is dit een keuze voor het leven hé. In de boekenwinkel vond ik helaas niet bijzonder veel, maar gelukkig kan ik er wel enkele lenen van andere adoptie-ouders en het VAG heeft ook een enorme boekenlijst waar ik vanaf nu dan ook korting op geniet hé.

Als steunend lid mocht ik een welkomstboek kiezen ... De meeste boekjes waaruit je kon kiezen waren eerder gericht aan kinderen of kleuters ... best wel hele leuke boekjes, maar daar had ik nu nog geen boodschap aan hé. Dus koos ik voor het boek van Ingrid Holla - Mijn droom van een kind. Het is een waargebeurd levensverhaal van een vrouw, die te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Na enkele IVF-pogingen raakt ze zwanger van een drieling, maar helaas worden de 3 meisjes geboren op amper 27 weken en sterven ze één voor één binnen de maand na hun geboorte. Tegelijk met de IVF was ze al wel gestart met adoptie, zo komt ze dan ook een jaar later in Sri Lanka terecht, waar ze haar eerste adoptie-dochter gaat ophalen. Later adopteert ze nog een dochter uit Sri Lanka. Het boek leest zoals een trein ... ik ben gisterenavond gestart en had het helemaal uit kunnen lezen (maar door een accident hier voor de deur heb ik het toch aan de kant moeten leggen). Maar vanavond is het zeker en vast uitgelezen. Het heeft echt wel de nodige zakdoeken nodig, want haar verhaal is soms zo triest, maar dan ook weer oooh zo herkenbaar geschreven.

Anyway ... nog een dikke 10 dagen aftellen naar de volgende cursusdag ... ik kan alweer niet wachten, gelukkig bezorgen de laatste details van mn naderende huwelijk nog voor een beetje afleiding ;-)

Grts,
Eef x