Een nieuw jaar ...

Allereerst wil ik mijn lezertjes een heel gelukkig nieuwjaar wensen, moge al jullie dromen werkelijkheid worden.

Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.

2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.

2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!