Hmm de titel klinkt alvast weer een beetje gefrustreerd hé ... nu ja dat klopt ook wel.
Vanmorgen dacht ik de postbode te horen, dus ik stormde naar beneden ... Ah ja de oproepingen van de rechtbank komen per aangetekend schrijven, dus ja daar wil je op tijd voor aan de deur staan hé. Anyway ... er zat niks interessant tussen. Ik moest vandaag toch nog enkele andere telefoontjes doen (tandarts, winkel voor Kenny, ...) dus kreeg ik het idee om zelf even naar de jeugdrechtbank te bellen. Dus ikke m'n stoute schoenen aan en gebeld. Wat blijkt ??? Ja ze hebben ons verslag goed ontvangen op de griffie, maar er stond nog niks op de rol. Maw er was nog geen datum voorzien. Hoezo ??? Ah, wij moeten zelf eerst een brief naar de jeugdrechtbank sturen met de vraag of ze ons dossier weer willen openen en ons op de rol willen zetten! Bon, geen probleem ... dat zal ik eens rap regelen se. Maar ik vind het anderzijds wel best straf dat ik achter deze info weer zelf heb moeten horen. Hadden ze dit dan niet kunnen zeggen bij het afsluiten van het MO? Of een briefje van Kind en gezin waarin stond dat we nu zelf opnieuw contact moeten opnemen met de jeugdrechtbank? Nee, dat zou niet echt Belgisch geweest zijn waarschijnlijk.
Ach ja, nog een geluk dat mijn geduld niet eeuwig bleef duren en ik dus niet gewacht heb tot volgende maand ofzo hé. Dus snel een briefje typen en straks onmiddellijk op de post steken. Volgens de griffie hebben zij dan ongeveer een maand de tijd om ons op te roepen.
Helaas gaat de infodag 23/2 bij HKM dus wel aan onze neus voorbij gaan, want helaas heb je niet alleen je definitief vonnis nodig, maar ook het geschreven verslag hiervan en dat krijg je pas enkele weken na het vonnis zelf. Ach ja, nu maar hopen dat we nu wel snel een oproepingsbrief krijgen van de jeugdrechtbank.
Groetjes,
Eef
dinsdag 26 januari 2010
woensdag 20 januari 2010
Tromgeroffel ...
Haha ongeduldigen allemaal ;-) ... En ik die dacht dat Kenny en ik vol spanning op onze brief zaten te wachten, maar dat is alle berichtjes, smsjes en andere mogelijkheden van jullie allemaal niet meegerekend. :-)
Nu ja, hier komt het dan ...
'Samenvattend ziet het team een aantal protectieve factoren, zoals de na de renovatie beoogde huisvesting, de goede beschikbaarheid die de ouders willen garanderen, een voldoende ruim en ondersteunend sociaal/familiaal netwerk, een warme en op elkaar betrokken relatie, een invoelbare kinderwens, correcte theoretische adoptiegerelateerde inzichten en een duidelijke en haalbare opvoedingsvisie. Anderzijds stelt het team dat het proces naar verwerking van de biologische kinderloosheid vaag is gebleven en zien we een gelijkaardig onduidelijk en snel proces naar adoptie.
Ondanks de aanwezige aandachtspunten oordeelt het team dat in dit dossier de protectieve factoren primeren en vertrouwt het team op de flexibiliteit en het aanwezige groeipotentieel bij de kandidaten.'
Veel mooie en moeilijke woorden soms, maar al bij al komt het er dus op neer dat we een positief advies gekregen hebben. Jeeeej!!!
Uit hun uitgebreide verslag merk je wel dat ze het echt moeilijk hadden met onze verwerking. Ze vonden dat ze geen duidelijk beeld gekregen hebben en dat beschrijven zij dan als beschikken over weinig zelfreflectie en zelfkennis ... Lol, wij beseffen nochtans maar al te goed hoe wij ons gevoeld hebben en we zijn er dan ook van overtuigd dat wij weldegelijk stilgestaan hebben bij onze verwerking. Maar iemand die ons niet echt kent, krijgt misschien wel de indruk dat wij er nogal rap overgegaan zijn, toch hebben wij echt wel alles stukje voor stukje verwerkt. Wij zijn nu éénmaal geen mensen die nood hebben om zich een hele tijd wentelen in zelfbeklag en zelfmedelijden, maar begrijpen wel dat andere mensen die fase echt nodig hebben. Wij willen gewoon graag vooruit ... en krabbelen dan ook snel weer recht na tegenslag. Ieder beestje zo z'n ding natuurlijk. Ach ja, het belangrijkste is dat deze stap ook weer genomen is, nu nog afwachten op wat de jeugdrechter hiervan gaat maken. Eén dezer dagen zal de oproepingsbrief van de rechtbank ook wel in de brievenbus liggen vermoed ik en dan weten we snel of we dan eindelijk echt 'adoptiezwanger' mogen zijn hé.
Bon, nu dus nog even geduld en dan hopen we dat dit verslag in een mooi positief vonnis gegoten wordt en hop naar de infodag bij HKM dan hé.
Dada
xxx
Nu ja, hier komt het dan ...
'Samenvattend ziet het team een aantal protectieve factoren, zoals de na de renovatie beoogde huisvesting, de goede beschikbaarheid die de ouders willen garanderen, een voldoende ruim en ondersteunend sociaal/familiaal netwerk, een warme en op elkaar betrokken relatie, een invoelbare kinderwens, correcte theoretische adoptiegerelateerde inzichten en een duidelijke en haalbare opvoedingsvisie. Anderzijds stelt het team dat het proces naar verwerking van de biologische kinderloosheid vaag is gebleven en zien we een gelijkaardig onduidelijk en snel proces naar adoptie.
Ondanks de aanwezige aandachtspunten oordeelt het team dat in dit dossier de protectieve factoren primeren en vertrouwt het team op de flexibiliteit en het aanwezige groeipotentieel bij de kandidaten.'
Veel mooie en moeilijke woorden soms, maar al bij al komt het er dus op neer dat we een positief advies gekregen hebben. Jeeeej!!!
Uit hun uitgebreide verslag merk je wel dat ze het echt moeilijk hadden met onze verwerking. Ze vonden dat ze geen duidelijk beeld gekregen hebben en dat beschrijven zij dan als beschikken over weinig zelfreflectie en zelfkennis ... Lol, wij beseffen nochtans maar al te goed hoe wij ons gevoeld hebben en we zijn er dan ook van overtuigd dat wij weldegelijk stilgestaan hebben bij onze verwerking. Maar iemand die ons niet echt kent, krijgt misschien wel de indruk dat wij er nogal rap overgegaan zijn, toch hebben wij echt wel alles stukje voor stukje verwerkt. Wij zijn nu éénmaal geen mensen die nood hebben om zich een hele tijd wentelen in zelfbeklag en zelfmedelijden, maar begrijpen wel dat andere mensen die fase echt nodig hebben. Wij willen gewoon graag vooruit ... en krabbelen dan ook snel weer recht na tegenslag. Ieder beestje zo z'n ding natuurlijk. Ach ja, het belangrijkste is dat deze stap ook weer genomen is, nu nog afwachten op wat de jeugdrechter hiervan gaat maken. Eén dezer dagen zal de oproepingsbrief van de rechtbank ook wel in de brievenbus liggen vermoed ik en dan weten we snel of we dan eindelijk echt 'adoptiezwanger' mogen zijn hé.
Bon, nu dus nog even geduld en dan hopen we dat dit verslag in een mooi positief vonnis gegoten wordt en hop naar de infodag bij HKM dan hé.
Dada
xxx
woensdag 13 januari 2010
Still waiting ...
Jup zoals het titeltje al zegt ... nog steeds aan het wachten op ons verslag. Elke dag is het even weer spannend als we kijken naar de brievenbus, maar helaas ... nog niets. Telkens als Kenny thuiskomt is het eerste wat hij vraagt, of er al post was ... Sja en dan bedoeld hij niet de rekeningen of een laat kerstkaartje hoor. ;-)
Anyway, ik ben er van overtuigd dat we ons verslag pas volgende week gaan mogen ontvangen, maar heb mezelf wel voorgenomen om maandag even te bellen naar het CAW om te vragen of het zelfs al wel verzonden is.
Ondertussen gaat het gewone leventje verder z'n gang hé. Ik hou nauwlettend de site van VAG in het oog, op zoek naar interessante info-avonden. Maar meer nog ... de site van Het Kleine Mirakel ... zij doen de bemiddeling voor Kazachstan. Hun volgende info-moment is gepland op 23 februari ... helaas lijkt het me praktisch onhaalbaar dat wij daar al zullen kunnen aan deelnemen, want je moet daarvoor over je geschiktheidsattest beschikken ... en ja dat is het nu net hé. Pas als we ons verslag hebben weten we of we een positief advies krijgen of niet. En dan is het afwachten tot we weer opgeroepen worden door de rechtbank voor de uitspraak. Met een enorme portie geluk halen we dat nog allemaal voor 23 februari, maar ik ga me daar alvast niet op vastpinnen, want van tegenslagen kennen we genoeg ...
Bon, zodra ik meer nieuws heb ... volgt het hier uiteraard ...
Bye bye sweeties ...
xxx
Anyway, ik ben er van overtuigd dat we ons verslag pas volgende week gaan mogen ontvangen, maar heb mezelf wel voorgenomen om maandag even te bellen naar het CAW om te vragen of het zelfs al wel verzonden is.
Ondertussen gaat het gewone leventje verder z'n gang hé. Ik hou nauwlettend de site van VAG in het oog, op zoek naar interessante info-avonden. Maar meer nog ... de site van Het Kleine Mirakel ... zij doen de bemiddeling voor Kazachstan. Hun volgende info-moment is gepland op 23 februari ... helaas lijkt het me praktisch onhaalbaar dat wij daar al zullen kunnen aan deelnemen, want je moet daarvoor over je geschiktheidsattest beschikken ... en ja dat is het nu net hé. Pas als we ons verslag hebben weten we of we een positief advies krijgen of niet. En dan is het afwachten tot we weer opgeroepen worden door de rechtbank voor de uitspraak. Met een enorme portie geluk halen we dat nog allemaal voor 23 februari, maar ik ga me daar alvast niet op vastpinnen, want van tegenslagen kennen we genoeg ...
Bon, zodra ik meer nieuws heb ... volgt het hier uiteraard ...
Bye bye sweeties ...
xxx
zondag 3 januari 2010
Een nieuw jaar ...
Allereerst wil ik mijn lezertjes een heel gelukkig nieuwjaar wensen, moge al jullie dromen werkelijkheid worden.
Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.
2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.
2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!
Anyway ... een nieuw jaar ... een nieuw begin zegt men vaak. Hoe dikwijls ik dat al gedacht heb de afgelopen jaren ... ja daar valt niet veel op te zeggen hé. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, het is nog heel pril. Wie kan ons zeggen wat het zal brengen? Misschien wordt het wel een schitterend jaar, of misschien wordt het er wel eentje met pieken en dalen ... zoals zovele afgelopen jaren.
2009 is voorbij, maar toch wil ik hier even stilstaan ... 2009 was een jaar met enorme pieken en dalen. Ik denk één van de emotioneelste jaren. We kenden heel veel verdriet, maar leerden ook nieuwe mensen kennen en begonnen aan een nieuwe weg. Eén van onze goede voornemens vorig jaar was dat we ons zouden inschrijven voor adoptie, en de zware weg van de ICSI's achter ons zouden laten. Eens januari geworden deden we dat dan ook. We deden nog wel 1 laatste poging, die kostte mij op het nippertje bijna m'n leven. Na m'n spoedoperatie, was het voor mij dan ook echt genoeg! M'n lichaam weigerde nog mee te doen aan heel die cirque ... M'n verstand zei me dat het nu echt tijd werd voor iets nieuws. Uit dat dal gekropen, begonnen we aan onze adoptie-weg. Eerst onervaren en nieuwsgierig, maar ook bang ... bang dat we ons niet goed zouden voelen, bang dat we iets gingen missen in ons leven. Maar niets was minder waar. We beleefden een spannende en enthousiaste cursustijd. Steeds meer en meer keken we uit naar wat nog komen moest. Adoptie werd meer en meer iets wat ons heel logisch leek. De lente kwam op en we voelden het ook aan onszelf ... we bloeiden weer helemaal open. De zwarte sneeuw verdween en we kregen weer nieuwe hoop. We klommen samen langzaam maar zeker uit een diep dal, we zagen eindelijk weer een pad naar een mooie toekomst. Onze trouw in juli was dan ook zeker een prachtig piekmoment. We hadden schitterend weer en de prachtige locatie zorgde helemaal voor het droomeffect. Ondertussen stonden we alweer een stapje verder in het adoptieproces ... onze cursus zat erop en nu was het afwachten tot we een datum kregen van de rechtbank. Het najaar werd mooi en alles leek perfect te gaan. We kregen snel onze datums voor het maatschappelijk onderzoek. En ook dat leek ons vrij goed te gaan. We wachten ondertussen in spanning af op ons verslag dat één van de komende dagen in onze bus zal vallen. Toch waren er hier en daar weer wat mindere momenten ... M'n zusje kwam met overweldigend nieuws, maar helaas ... ook zij kreeg serieuze klappen van moeder natuur. Net zoals moeder natuur haar een prachtig geschenk gegeven had ... zo wreed nam ze het ook weer af. Ook m'n schoonzusje was weer geen gelukkig jaar gegund. Ik hoop dat het voor hen dat 2010 een succesjaar mag worden, eentje zonder miserie en ongeluk. Een jaar waarin het woord 'pech' niet voorkomt, enkel heeeeel veel felicitaties en gelukwensen.
Soms lijkt het alsof ik 2009 heel negatief bekijk, soms is dat misschien ook zo. Het was echt een jaar van enorme pieken en dalen, en uiteraard vallen de dalen soms gewoon harder op.
2009 was tevens ook een heel mooi jaar ...
Iris kreeg eindelijk ook haar langverwachte zoontje Sander. Een pracht van een manneke.
Monique werd eindelijk zwanger en mocht haar grootste droom verwezenlijken ... ze kreeg een dochter en een zoontje, Febe en Robbe doen het goed! 2 knappe kindjes trouwens ;-)
Marie-France en Frank kregen als eerste van ons cursusgroepje hun positief advies! Moge er nu nog heel veel volgen hé.
Bientje en Jan mochten eindelijk kennis maken met hun toekomstig zoontje en vierden Kerst en het nieuwe jaar in Kazachjesland.
Saskia en Bart verwachten in 2010 ook hun eerste kindje.
Naikytje mag ditzelfde geluk ervaren ondanks jarenlange voorspellingen dat het haar nooit gegund zou zijn.
...
Je ziet ... 2009 was helemaal zo slecht nog niet ... Maar 2010 moet toch een veeeeeeel beter jaar worden!
woensdag 2 december 2009
Het einde van het MO is reeds in zicht
Jaja al 3 van de 4 gesprekken zitten erop ... nog maar 1 gesprek te gaan. Wat gaat het lekker snel momenteel seg. Al zal het nu even tandenbijtend afwachten worden op het verslag. Dat bewuste verslag zal vermoedelijk pas de eerste week na nieuwjaar in onze brievenbus belanden ... dus nog even geduld uitoefenen ...
Zoals reeds gezegd ga ik het voorlopig nog niet hebben over de inhoud en het verloop van de gesprekken. Ik krijg van veel mensen de vraag hoe het geweest is tot nu toe, maar het is echt enorm moeilijk om daar een idee van te geven. Het is een beetje gelijk als examens hé ... je kan wel ongeveer zeggen hoe je denkt dat het geweest is, maar zolang je je resultaat niet kent ... blijft het allemaal onzeker.
Volgende week dinsdag nog 1 gesprekje bij de psychologe en daarna zit het er echt op ... dan hebben we er niets meer aan te zeggen ... dan is het afwachten ... erop of eronder.
Maar we gaan ons proberen relax op te stellen hoor ... we gaan rustig de feestperiode ondergaan en voor we het goed en wel beseffen ligt er een grote bruine envelop in de brievenbus, die vast en zeker met bibberende vingertjes zal opengedaan worden.
Dus weer even plaats maken voor enkele leuke mededelingen ...
Ten eerste een hele dikke proficiat aan Marie-France en Frank ... zij hebben deze week hun verslag mogen ontvangen en uiteraard hebben ze een positief advies gekregen! Dus groen licht voor het eerste koppeltje uit onze cursusgroep!!! Hiep hiep hoera!!! Een vreugdedansje is hier wel op z'n plaats.
En dan vandaag nog een leuk berichtje van m'n vriendinnetje Naiky... ze is zwanger!!! En dat na vele jaren van onzekerheid en talloze keren te horen te krijgen dat ze nooit meer zwanger mocht/kon worden. Naiky meid, dit kindje zal K. nooit vervangen, maar het krijgt alvast de beste engelbewaarder ooit! K. zal waken over dit babytje, daar ben ik zeker van. Ik duim met je mee voor een zorgeloze zwangerschap. En weet vooral dit ... als je bang of onzeker bent, kom dan gerust tot bij ons hé ... Ik versta je angsten momenteel heeeeeeel goed, het wordt emotioneel gezien geen makkie ... maar jij kan dit aan! Je doet het super! Dikke knuffel en een supergeweldige proficiat (ook aan Bart hé).
Verder nog even laten weten dat mn duimpjes volgende week gespannen staan voor mn zusje, want zij krijgt volgende week haar 2e echo ... we willen 2 flikkerende stipjes zien (en horen) hé!
Mn duimen gaan vast verkrampen maar ze blijven ook dan nog duimen voor mn schoonzusje, want voor haar wordt het ook weer spannend volgende week ... laat het resultaat van ivf nr 3 nu ook eens eindelijk positief zijn seg, dan mogen we allemaal het jaar 2009 in schoonheid afsluiten!
Er is een positieve trend gezet ... ik voel het gewoon ... alles komt goed! :-)
Nighty night lieve schatten!
xxx
Zoals reeds gezegd ga ik het voorlopig nog niet hebben over de inhoud en het verloop van de gesprekken. Ik krijg van veel mensen de vraag hoe het geweest is tot nu toe, maar het is echt enorm moeilijk om daar een idee van te geven. Het is een beetje gelijk als examens hé ... je kan wel ongeveer zeggen hoe je denkt dat het geweest is, maar zolang je je resultaat niet kent ... blijft het allemaal onzeker.
Volgende week dinsdag nog 1 gesprekje bij de psychologe en daarna zit het er echt op ... dan hebben we er niets meer aan te zeggen ... dan is het afwachten ... erop of eronder.
Maar we gaan ons proberen relax op te stellen hoor ... we gaan rustig de feestperiode ondergaan en voor we het goed en wel beseffen ligt er een grote bruine envelop in de brievenbus, die vast en zeker met bibberende vingertjes zal opengedaan worden.
Dus weer even plaats maken voor enkele leuke mededelingen ...
Ten eerste een hele dikke proficiat aan Marie-France en Frank ... zij hebben deze week hun verslag mogen ontvangen en uiteraard hebben ze een positief advies gekregen! Dus groen licht voor het eerste koppeltje uit onze cursusgroep!!! Hiep hiep hoera!!! Een vreugdedansje is hier wel op z'n plaats.
En dan vandaag nog een leuk berichtje van m'n vriendinnetje Naiky... ze is zwanger!!! En dat na vele jaren van onzekerheid en talloze keren te horen te krijgen dat ze nooit meer zwanger mocht/kon worden. Naiky meid, dit kindje zal K. nooit vervangen, maar het krijgt alvast de beste engelbewaarder ooit! K. zal waken over dit babytje, daar ben ik zeker van. Ik duim met je mee voor een zorgeloze zwangerschap. En weet vooral dit ... als je bang of onzeker bent, kom dan gerust tot bij ons hé ... Ik versta je angsten momenteel heeeeeeel goed, het wordt emotioneel gezien geen makkie ... maar jij kan dit aan! Je doet het super! Dikke knuffel en een supergeweldige proficiat (ook aan Bart hé).
Verder nog even laten weten dat mn duimpjes volgende week gespannen staan voor mn zusje, want zij krijgt volgende week haar 2e echo ... we willen 2 flikkerende stipjes zien (en horen) hé!
Mn duimen gaan vast verkrampen maar ze blijven ook dan nog duimen voor mn schoonzusje, want voor haar wordt het ook weer spannend volgende week ... laat het resultaat van ivf nr 3 nu ook eens eindelijk positief zijn seg, dan mogen we allemaal het jaar 2009 in schoonheid afsluiten!
Er is een positieve trend gezet ... ik voel het gewoon ... alles komt goed! :-)
Nighty night lieve schatten!
xxx
dinsdag 24 november 2009
Maatschappelijk onderzoek ...
Sja er is ondertussen al 1 gesprek gepasseerd en morgen hebben we ons huisbezoek ... en omdat velen nieuwsgierig werden, kom ik toch maar even snel een berichtje posten op onze blog. We hebben wel beslist om de inhoud en het gevoel bij het M.O. nog even voor onszelf te houden ... Eigenlijk vooral omdat we geen problemen willen veroorzaken. Je weet tenslotte maar nooit wie je blog allemaal leest hé. Tot nu toe valt het ons wel goed mee ... dat kan ik wel zeggen zonder al te veel prijs te geven ;-)
Morgen is dus het grote huisbezoek ... sja daar hebben we al talloze keren wakker van gelegen. Ons huisje ... tja dat is nog lang niet af ... er is nog gigantisch veel werk ... en het is allemaal blijven liggen. Ik had het graag anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Vandaag heb ik uiteraard wel alles uit de kast gehaald om elk hoekje op te kuisen. Proper zal hier dus in elk geval wel zijn, afgewerkt ... tja daar hebben we uiteraard nog tijd genoeg voor hé.
Anyway ... even hier een stukje wijden aan m'n zusje ;-)
Ik heb schitterend nieuws ...want m'n zusje is zwanger, van een tweeling dan nog wel!!! En ik mag meter worden van één van haar kindjes! Natuurlijk heb ik ja gezegd, die kleintjes zullen niks te kort komen zenne ;-)
Het nieuws kwam niet helemaal onverwacht. M'n zusje had nog niets gezegd over stoppen met de pil ofzo, maar dat ze één van de komende jaren aan kindjes wilde beginnen was geen geheim. Toen ze onlangs onverwacht naar de dokter moest voor een bloedtest, kregen Kenny en ik al een stil vermoeden. Toen ik haar belde, deed ze een beetje verdacht ... ze vertelde anders altijd alles en nu deed ze een beetje geheimzinnig :-)) Hehehe, maar een koppeltje dat zelf zoveel jaren bezig geweest is met zwanger worden doe je niet zomaar in de doeken ... dus toen ze enkele dagen na elkaar aandrong om eens langs te mogen komen, viel onze euro al gauw. We haalden dus snel een proficiat kaartje in huis en gelijk kregen we ... Dat het er twee zouden zijn, ja dat hadden we uiteraard niet verwacht. Het was die avond dus wel een beetje feest hier thuis. Op zich komt het schitterend uit hé ... Tegen dat hun kindjes ongeveer een jaartje oud zijn, komt er hier ook vast een adoptie-kindje aan van ongeveer die leeftijd ... dus dat kon niet beter gemikt zijn hé. Dus bij deze nog eens een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dikke proficiat aan m'n zusje en schoonbroer hé! Wij duimen hier alvast mee voor een zorgeloze tweelingzwangerschap!
Bon, snipverkouden ga ik hier afsluiten, want er staat morgenvoormiddag nog heel wat op het programma, dus ik kan m'n slaap wel goed gebruiken ...
Dada
xxx
Morgen is dus het grote huisbezoek ... sja daar hebben we al talloze keren wakker van gelegen. Ons huisje ... tja dat is nog lang niet af ... er is nog gigantisch veel werk ... en het is allemaal blijven liggen. Ik had het graag anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Vandaag heb ik uiteraard wel alles uit de kast gehaald om elk hoekje op te kuisen. Proper zal hier dus in elk geval wel zijn, afgewerkt ... tja daar hebben we uiteraard nog tijd genoeg voor hé.
Anyway ... even hier een stukje wijden aan m'n zusje ;-)
Ik heb schitterend nieuws ...want m'n zusje is zwanger, van een tweeling dan nog wel!!! En ik mag meter worden van één van haar kindjes! Natuurlijk heb ik ja gezegd, die kleintjes zullen niks te kort komen zenne ;-)
Het nieuws kwam niet helemaal onverwacht. M'n zusje had nog niets gezegd over stoppen met de pil ofzo, maar dat ze één van de komende jaren aan kindjes wilde beginnen was geen geheim. Toen ze onlangs onverwacht naar de dokter moest voor een bloedtest, kregen Kenny en ik al een stil vermoeden. Toen ik haar belde, deed ze een beetje verdacht ... ze vertelde anders altijd alles en nu deed ze een beetje geheimzinnig :-)) Hehehe, maar een koppeltje dat zelf zoveel jaren bezig geweest is met zwanger worden doe je niet zomaar in de doeken ... dus toen ze enkele dagen na elkaar aandrong om eens langs te mogen komen, viel onze euro al gauw. We haalden dus snel een proficiat kaartje in huis en gelijk kregen we ... Dat het er twee zouden zijn, ja dat hadden we uiteraard niet verwacht. Het was die avond dus wel een beetje feest hier thuis. Op zich komt het schitterend uit hé ... Tegen dat hun kindjes ongeveer een jaartje oud zijn, komt er hier ook vast een adoptie-kindje aan van ongeveer die leeftijd ... dus dat kon niet beter gemikt zijn hé. Dus bij deze nog eens een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dikke proficiat aan m'n zusje en schoonbroer hé! Wij duimen hier alvast mee voor een zorgeloze tweelingzwangerschap!
Bon, snipverkouden ga ik hier afsluiten, want er staat morgenvoormiddag nog heel wat op het programma, dus ik kan m'n slaap wel goed gebruiken ...
Dada
xxx
maandag 9 november 2009
De datums van het maatschappelijk onderzoek zijn er!!!
Ja hoor, jullie lezen het goed ... ons maatschappelijk onderzoek komt er nu echt aan. Vrijdag kreeg ik tijdens mijn pauze op het werk telefoon ... een beetje verward nam ik op (ik kende de nummer niet en verwachtte ook helemaal geen telefoontje). De mannenstem aan de andere kant van de lijn stelde zich voor, maar het duurde toch tot ik de woorden 'maatschappelijk onderzoek' hoorde eer ik doorhad wie ik aan de lijn had. :-) Even een spurtje naar de bureau gedaan, aangemeld op het pc'tje om dan nog niet aan mijn uurrrooster te geraken ... Ach ja ... wat maakte het ook uit, om het even welke datums deze man voor mij voorzien had ... ik zou wel zien dat het lukte!
En de eerste datum is voor ... *tromgeroffel* ... maandag 16 november! Jeej, volgende week maandag al. En jaja, de datums volgen elkaar supersnel op. Er wordt geen tijd verspild, we gaan gewoon door nu.
De datums even op een rijtje:
Maandag 16 november
Woensdag 25 november ... het huisbezoek ... spannend!
Maandag 30 november
Dinsdag 8 december
Zodus ... all I want for Christmas is ... een goedgekeurd rapport uiteraard hé! Hopelijk vieren we dit jaar de feestdagen gevuld met een mooi verslag en krijgen we het dan na nieuwjaar ook nog eens bevestigd op de rechtbank. Fingers crossed alweer hé.
Vandaag is het verder een heeeeel spannende dag ... schoonzusje krijgt haar bloedresultaat van haar afgelopen cryo, ze vreesde er wel voor het voorbije weekend, maar ik blijf toch duimen tot het resultaat bekend is hoor ... you never know!
Ook Bientje, krijgt vandaag eindelijk haar zoontje te zien. 2 weken zitten ze nu al in Kazachjesland en ze schrijft prachtige verhalen (mss een reisgids beginnen voor toekomstige adoptie ouders?) Maar vandaag is het eindelijk DE dag dat ze haar zoontje mag gaan ontmoeten! Bientje ook voor jou en Jan ... fingers crossed en geniet ervan!
Zo, nu eventjes hier in het huishouden vliegen, want afgelopen weekend was het hier uiteraard een beetje feest ... en dat laat helaas wel z'n sporen na ... ;-)
Groetjes,
Eef
En de eerste datum is voor ... *tromgeroffel* ... maandag 16 november! Jeej, volgende week maandag al. En jaja, de datums volgen elkaar supersnel op. Er wordt geen tijd verspild, we gaan gewoon door nu.
De datums even op een rijtje:
Maandag 16 november
Woensdag 25 november ... het huisbezoek ... spannend!
Maandag 30 november
Dinsdag 8 december
Zodus ... all I want for Christmas is ... een goedgekeurd rapport uiteraard hé! Hopelijk vieren we dit jaar de feestdagen gevuld met een mooi verslag en krijgen we het dan na nieuwjaar ook nog eens bevestigd op de rechtbank. Fingers crossed alweer hé.
Vandaag is het verder een heeeeel spannende dag ... schoonzusje krijgt haar bloedresultaat van haar afgelopen cryo, ze vreesde er wel voor het voorbije weekend, maar ik blijf toch duimen tot het resultaat bekend is hoor ... you never know!
Ook Bientje, krijgt vandaag eindelijk haar zoontje te zien. 2 weken zitten ze nu al in Kazachjesland en ze schrijft prachtige verhalen (mss een reisgids beginnen voor toekomstige adoptie ouders?) Maar vandaag is het eindelijk DE dag dat ze haar zoontje mag gaan ontmoeten! Bientje ook voor jou en Jan ... fingers crossed en geniet ervan!
Zo, nu eventjes hier in het huishouden vliegen, want afgelopen weekend was het hier uiteraard een beetje feest ... en dat laat helaas wel z'n sporen na ... ;-)
Groetjes,
Eef
Abonneren op:
Posts (Atom)
