Jaja idd je leest het goed ... het tussenvonnis moet nog komen. Afgelopen dinsdag was blijkbaar slechts de inleiding op de rechtbank, we moesten dus inderdaad enkel daar aanwezig zijn gedurende 5 ultra korte minuten om te horen dat er een maatschappelijk onderzoek zal volgen en dat ons tussenvonnis uitgesproken zou worden op 20 oktober. Gelukkig moeten we daar niet opnieuw voor naar de jeugdrechtbank. Vanaf 20 oktober wordt ons dossier dus overgemaakt aan het CAW dat ons maatschappelijk onderzoek zal uitvoeren. Zij nemen dan contact op met ons om 4 datums af te spreken. 4 Gesprekken waarvan 1 huisbezoek. Ik hoop dus dat het MO in november en december volledig kan plaatsvinden, dan hebben we met een beetje geluk een rechtbankdatum voor uitspraak in januari hé.
Voor het CAW hebben we 2 mogelijkheden, maar we mogen zelf niet kiezen. De eerste is 'Mozaïek', zij zijn het CAW voor Vlaams-Brabant, de meest waarschijnlijke keuze voor ons dus, maar omdat zij in Brussel zitten, zou het ook best kunnen dat er geopteerd wordt voor 'Sonar'. Dat is eigenlijk het CAW voor regio Limburg, maar gezien wij bijna op de grens van de 2 provincies wonen en Sonar gelegen is in Hasselt (korterbij als Brussel) zal het dus af te wachten zijn. De rechtbank en de eventuele wachtlijst op het CAW zelf zullen bepalen welke van de 2 het voor ons wordt. Anyway ... we shall see.
Ondertussen zijn de verbouwingen hier weer volop gestart. We willen zeker laten zien aan de maatschappelijk assistent die het huisbezoek zal uitvoeren dat wij volop bezig zijn aan ons huisje. Het zal nog lang niet klaar zijn dit jaar, maar we willen wel een bewijs leveren dat we er echt alles willen voor doen om het zo snel mogelijk in orde te hebben. Al lijkt dat soms een tienjaren plan. Verbouwen is tenslotte niet goedkoop. Maar soit ... het komt allemaal dik in orde!
Gisteren kon bibi het niet laten om toch al maar eens een mailtje te sturen naar Het kleine mirakel, dat is het adoptie-bureau dat zich bezighoud met Kazachstan. Ik wilde weten of er momenteel moeilijkheden waren met Kazachstan omdat ik zoveel mensen op diverse fora hoorde klagen over de onzekerheden en de steeds langer wordende wachttijden momenteel. Verder wilde ik ook al meer weten over het kanaalonderzoek in Oeganda, want jaja HKM is op zoek naar andere landen. Tevens had ik hen ook gevraagd hoe het afgelopen was met hun kanaalonderzoek in Rusland.
Ik kreeg gelukkig heel snel een mailtje van hen terug met het antwoord op mn verschillende vragen. Er zouden momenteel helemaal geen problemen zijn met Kazachstan, dus dat is alvast een grote geruststelling. De wachttijden ... tja die worden inderdaad langer, maar dat komt vooral doordat er steeds meer aanmeldingen zijn. Verder konden zij niet opstarten met Rusland omdat zij daarvoor nog niet lang genoeg bestaan als adoptie-bureau. Ze moeten minimum 5 jaar bestaan, maar blijkbaar zou FIAC zich nog wel bezighouden met Rusland.
Het kanaalonderzoek in Oeganda moet nog starten, volgende maand doen zij hun aanvraag hiervoor bij Kind en Gezin en ongeveer een maand of 4 tot 6 later krijgen zij bericht of ze mogen opstarten met 3 proefdossiers of niet. Fingers crossed dus hé.
Ze lieten me ook weten dat ze ook al wel met kanaalonderzoeken bezig zijn in Oekraïne en Kameroen. Dus ook daar bestaat kans dat ze, als er een goedkeuring volgt, opstarten met proefdossiers.
Stiekem hoop ik uiteraard dat ze kort na nieuwjaar idd goedkeuring hebben en dat wij misschien wel een proefdossier kunnen worden hé. Natuurlijk heb je als proefdossier het nadeel dat er nog niets bekend is over het exacte verloop van de procedure ginds, maar anderzijds sta je niet aan te schuiven in een lange wachtlijst ergens hé. Nu ja, van de 3 mogelijke nieuwe kanalen gaat onze voorkeur vooral uit naar Oekraïne ... weer een Oostblokland hé. Ik heb hen alvast een mailtje terug gestuurd waarin ik toch al stilletjes de hint doorspeelde dat wij best geïnteresseerd zijn. ;-)
Back to afwachten nu hé ... het zal dus nog een klein maandje duren eer we de datums van het MO zullen kennen, maar ondertussen ... 'The block Scherpenheuvel' continues ... ;-)
Eef
vrijdag 25 september 2009
donderdag 17 september 2009
Lang geleden ... shame on me :-)
Het is idd weer heel lang geleden dat ik nog eens iets op mn blogje schreef hé. Nu ja, de vakantieperiode is doorgevlogen alsof het niets was. Er was ook bijzonder weinig te vertellen, en het leek me dus even beter om niets te schrijven, want net daardoor zou ik er misschien wel te hard aan blijven denken hé. Het wachten lukt nog steeds goed. Al hebben mijn kersverse echtgenoot en ik soms al wel eens een dipje omdat we de tijd anders willen indelen. Ik wilde namelijk even alles losgooien en genieten van het leven, vooral omdat we de afgelopen jaren feitelijk alleen maar leefden in functie van de IVF. Maar Kenny zag dat anders ... die wilde vooral alles heel rustig houden, spaarzaam zijn. Nu ja, mezelf kennende keert de rust bij mij ook wel weer terug als de herfst in het land komt. Ik ben nu éénmaal een zomertype en wil dan ook het maximum uit de zomer halen (vakantie, zon, zee strand, lekker drankje, BBQ met vrienden, feestje, pretpark, ...) Kortom ... een echte levensgenieter ;-) Gelukkig geraken we ook hier weer samen uit hoor. Binnenkort starten we eindelijk verder met de verbouwingswerken en dat zal me zeker deugd doen ... eindelijk weer iets om handen dat toekomstgericht is. Hoewel ik toch steeds meer denk aan een ski-vakantie in het prille voorjaar ... ;-)
Verder verloopt alles rustig hé ... onze rechtbankdatum komt stillaan dichterbij. Volgende week is het zover! Nu ja eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want we weten toch al wat de rechter gaat zeggen ... 'Ik beveel een maatschappelijk onderzoek tot het bekomen van een geschiktheidsvonnis' ... Maar het is 'the official way' dus ja ... we go along. :-)
Ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek moesten Kenny en ik een levensverhaal schrijven. Het mijne is uiteraard al een tijdje klaar ... maar eer mannen in actie schieten ... dat is een ander verhaal hé. Nu ja, morgen gaan onze verhalen op de bus zodat ze toch nog net voor onze rechtbankdatum aankomen.
Ondertussen merken we weer veranderingen bij onszelf op ... Kenny krijgt toch meer interesse in een kindje van donkere oorsprong. Maw ... onze voorkeur voor Kazachstan is niet helemaal zeker meer, hoewel Kazachstan toch wel onze eerste keuze blijft hoor. Maar we bekijken het allemaal wel, misschien valt er na ons maatschappelijk onderzoek toch nog een andere keuze ... wie weet ... Ethiopië staat dus momenteel zeker bij op ons lijstje van mogelijke landen. :-)
Ik hoop uiteraard dat we niet te lang moeten wachten op de datums voor ons M.O. want zolang er data bekend zijn, weten we waarop we wachten hé. Het moeilijkste stuk lijkt me de periode waarin je goedgekeurd en aangemeld bent, nadat al je papieren in orde zijn en je dossier vertrokken is naar het land van keuze ... want vanaf dan is je zaak echt hangende ... je hebt geen datum meer om naar uit te kijken ... enkel de wetenschap dat je nu binnen enkele maanden (jaren) kan opgebeld (of gemaild) worden met het bericht 'Er is een kindje voor u' Maar soit, zover zijn we nog niet. We hebben nu eerst een periode vol geloop en papierwerk voor de boeg.
Ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar onze andere cursusgenootjes, maar helaas heb ik van hen nog niet veel gehoord. Misschien wordt het nog eens tijd om hen een mailtje te sturen en te vragen hoe ver zij ondertussen staan. Misschien kunnen we allemaal nog een keertje afspreken om eens bij te praten hé.
Anyway ... lezertjes, ik ga vanaf nu weer trouw proberen te blijven posten en jullie op de hoogte houden hé. Als er nieuws is, dan lezen jullie het wel ... ;-)
Dikke kus,
Eef
Verder verloopt alles rustig hé ... onze rechtbankdatum komt stillaan dichterbij. Volgende week is het zover! Nu ja eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want we weten toch al wat de rechter gaat zeggen ... 'Ik beveel een maatschappelijk onderzoek tot het bekomen van een geschiktheidsvonnis' ... Maar het is 'the official way' dus ja ... we go along. :-)
Ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek moesten Kenny en ik een levensverhaal schrijven. Het mijne is uiteraard al een tijdje klaar ... maar eer mannen in actie schieten ... dat is een ander verhaal hé. Nu ja, morgen gaan onze verhalen op de bus zodat ze toch nog net voor onze rechtbankdatum aankomen.
Ondertussen merken we weer veranderingen bij onszelf op ... Kenny krijgt toch meer interesse in een kindje van donkere oorsprong. Maw ... onze voorkeur voor Kazachstan is niet helemaal zeker meer, hoewel Kazachstan toch wel onze eerste keuze blijft hoor. Maar we bekijken het allemaal wel, misschien valt er na ons maatschappelijk onderzoek toch nog een andere keuze ... wie weet ... Ethiopië staat dus momenteel zeker bij op ons lijstje van mogelijke landen. :-)
Ik hoop uiteraard dat we niet te lang moeten wachten op de datums voor ons M.O. want zolang er data bekend zijn, weten we waarop we wachten hé. Het moeilijkste stuk lijkt me de periode waarin je goedgekeurd en aangemeld bent, nadat al je papieren in orde zijn en je dossier vertrokken is naar het land van keuze ... want vanaf dan is je zaak echt hangende ... je hebt geen datum meer om naar uit te kijken ... enkel de wetenschap dat je nu binnen enkele maanden (jaren) kan opgebeld (of gemaild) worden met het bericht 'Er is een kindje voor u' Maar soit, zover zijn we nog niet. We hebben nu eerst een periode vol geloop en papierwerk voor de boeg.
Ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar onze andere cursusgenootjes, maar helaas heb ik van hen nog niet veel gehoord. Misschien wordt het nog eens tijd om hen een mailtje te sturen en te vragen hoe ver zij ondertussen staan. Misschien kunnen we allemaal nog een keertje afspreken om eens bij te praten hé.
Anyway ... lezertjes, ik ga vanaf nu weer trouw proberen te blijven posten en jullie op de hoogte houden hé. Als er nieuws is, dan lezen jullie het wel ... ;-)
Dikke kus,
Eef
maandag 24 augustus 2009
We hebben een rechtbankdatum !!!!
Even heeeeeeel kort een berichtje ... ja ik weet het ... het is al lang geleden dat ik nog iets postte ... maar ik beloof dat er snel een uitgebreider bericht volgt hoor! ;-)
Vandaag bracht de postbode de gerechtsbrief ... we worden 22 september verwacht op de jeugdrechtbank voor ons tussenvonnis!!!
Groetjes,
Eef
Vandaag bracht de postbode de gerechtsbrief ... we worden 22 september verwacht op de jeugdrechtbank voor ons tussenvonnis!!!
Groetjes,
Eef
donderdag 9 juli 2009
Verzoekschrift is ingediend!
Ja zenne, we zijn getrouwd !!!
We hebben een prachtige dag gehad. Het was stralend weer. Echt alles zat helemaal mee. Af en toe heerste er een beetje chaos, maar dat hoort nu eenmaal bij ons. ;-)
Bij deze wil ik dus ook nog een keertje iedereen bedanken voor deze mooie dag! Iedereen heeft op zijn beurt bijgedragen aan het welslagen hiervan!
Tante Ingrid, de bloemstukken waren echt fantastisch mooi. Ze staan hier nog steeds te schitteren op mn tafel.
Caroline, mercikes om mn getuige te zijn. Je hebt je werk geweldig gedaan!
Anneke, zonder jou had ik geen bruidsboeket gehad ... en het was een heeeeeeel mooi boeket!
Julle (of nu dus pa), de mustang maakte het geheel compleet, merci dat jij onze chauffeur wilde zijn met deze prachtige wagen!
Hedwig, de eerste fotootjes zien er alvast geweldig uit, als ze alle 1200 evengoed gaan zijn ... amai dan! Mercikes om onze fotograaf te willen zijn.
Bertje, jij was ook een supergetuige! Je bracht al direct sfeer tijdens de viering ;-)
Goh ja, zoveel mensen om te bedanken ... zusje(s), broertje(s), mama's, papa's, ... echt iedereen die ik hier niet persoonlijk op vermeld ook nen dikke merci! Jullie waren echt allemaal schitterend!
Anyway ... back to the adoption-world hé.
Zoals gezegd zijn we dus maandag direct naar het gemeentehuis gegaan om onze benodigde documenten te gaan aanvragen. Aangezien de burgemeester de papieren nog moest tekenen, weer naar huis dus en wachten tot woensdag. We waren dan maandag ook maar ineens in Leuven gepasseerd om een uitreksel uit onze geboorte-akte op te vragen, die kregen we wel direct mee. Woensdag dus langs het stadhuis en direct daarna door naar Leuven. Op de rechtbank aangekomen werden we wel een beetje van de ene kant naar de andere kant gestuurd. Aan de infobalie verwezen ze ons eerst naar het 2e (jeugdrechtbank), maar daar zeiden ze ons dat we ons eerst op de rol moesten laten zetten op het 1e (correctionele) ... dus zo gezegd zo gedaan. Wij daarna terug naar het 2e om daar dan te horen, dat ons verzoekschrift automatisch naar boven komt, en dat wij dus naar huis mochten. Tja ... nu is het dus afwachten geblazen hé. Nu hoorde ik vandaag wel dat je blijkbaar wel even kan bellen naar de hoofdgriffie om te vragen of ze al nieuws hebben over een datum of een richtlijn daarvan. Hm misschien morgen dan toch maar eens doen ... je kent me hé ... little miss ongeduld! ;-)
De vriendelijke dame op de jeugdrechtbank wist me wel te vertellen dat ze sowieso wel proberen om het nog bij iemand bij te krijgen in de vakantieregeling en dat het dus niet noodzakelijk pas september/oktober zou worden. Uiteraard wil ik me hierop niet vastpinnen zolang ik geen werkelijke datum hoor hé.
Dankzij een prachtig huwelijkscadeau (één van de vele) wordt nu binnenkort heel onze zolderverdieping verbouwd! Het materiaal is volledig betaald en de werkmannen zijn geregeld ... geweldig gewoon! En ik die schrik had dat er tegen ons maatschappelijk onderzoek nog steeds een lege zolder zou staan te wachten. Nee zenne ... nu komen er 2 mooie kamers, 1 toekomstige kinderkamer en een speelkamer/computerkamer! Het zal hier wel weer even stoffig zijn, maar ik kijk enkel nog naar het resultaat ;-)
Iedereen begint ook stillaan echt te merken aan me dat het beter gaat. Ik krijg heel regelmatig reacties van mensen die vinden dat ik veel optimistischer ben, veel vrolijker, veel positiever. Dat klopt ook! Zoals Christa (jaja je hebt volledig gelijk) tegen me zei ... 'Je klinkt als een zwangere vrouw' ... Idd, ik ben dan wel NIET zwanger, maar het klopt volledig. Hoe vroeg het ook nog is ... We moeten nog alles doorlopen, maar toch voelt het ook zo aan. Kenny en ik verwachten een kindje! Niet zomaar een kindje ... een bijzonder kindje dat nu mss zelfs nog niet geboren is, een kindje dat in het buitenland wacht op een liefdevol koppel dat staat te popelen om het in hun harten te sluiten. Het wachten duurt ietsje langer dan de standaard 9 maanden, maar samen kunnen we het aan!
We hebben een prachtige dag gehad. Het was stralend weer. Echt alles zat helemaal mee. Af en toe heerste er een beetje chaos, maar dat hoort nu eenmaal bij ons. ;-)
Bij deze wil ik dus ook nog een keertje iedereen bedanken voor deze mooie dag! Iedereen heeft op zijn beurt bijgedragen aan het welslagen hiervan!
Tante Ingrid, de bloemstukken waren echt fantastisch mooi. Ze staan hier nog steeds te schitteren op mn tafel.
Caroline, mercikes om mn getuige te zijn. Je hebt je werk geweldig gedaan!
Anneke, zonder jou had ik geen bruidsboeket gehad ... en het was een heeeeeeel mooi boeket!
Julle (of nu dus pa), de mustang maakte het geheel compleet, merci dat jij onze chauffeur wilde zijn met deze prachtige wagen!
Hedwig, de eerste fotootjes zien er alvast geweldig uit, als ze alle 1200 evengoed gaan zijn ... amai dan! Mercikes om onze fotograaf te willen zijn.
Bertje, jij was ook een supergetuige! Je bracht al direct sfeer tijdens de viering ;-)
Goh ja, zoveel mensen om te bedanken ... zusje(s), broertje(s), mama's, papa's, ... echt iedereen die ik hier niet persoonlijk op vermeld ook nen dikke merci! Jullie waren echt allemaal schitterend!
Anyway ... back to the adoption-world hé.
Zoals gezegd zijn we dus maandag direct naar het gemeentehuis gegaan om onze benodigde documenten te gaan aanvragen. Aangezien de burgemeester de papieren nog moest tekenen, weer naar huis dus en wachten tot woensdag. We waren dan maandag ook maar ineens in Leuven gepasseerd om een uitreksel uit onze geboorte-akte op te vragen, die kregen we wel direct mee. Woensdag dus langs het stadhuis en direct daarna door naar Leuven. Op de rechtbank aangekomen werden we wel een beetje van de ene kant naar de andere kant gestuurd. Aan de infobalie verwezen ze ons eerst naar het 2e (jeugdrechtbank), maar daar zeiden ze ons dat we ons eerst op de rol moesten laten zetten op het 1e (correctionele) ... dus zo gezegd zo gedaan. Wij daarna terug naar het 2e om daar dan te horen, dat ons verzoekschrift automatisch naar boven komt, en dat wij dus naar huis mochten. Tja ... nu is het dus afwachten geblazen hé. Nu hoorde ik vandaag wel dat je blijkbaar wel even kan bellen naar de hoofdgriffie om te vragen of ze al nieuws hebben over een datum of een richtlijn daarvan. Hm misschien morgen dan toch maar eens doen ... je kent me hé ... little miss ongeduld! ;-)
De vriendelijke dame op de jeugdrechtbank wist me wel te vertellen dat ze sowieso wel proberen om het nog bij iemand bij te krijgen in de vakantieregeling en dat het dus niet noodzakelijk pas september/oktober zou worden. Uiteraard wil ik me hierop niet vastpinnen zolang ik geen werkelijke datum hoor hé.
Dankzij een prachtig huwelijkscadeau (één van de vele) wordt nu binnenkort heel onze zolderverdieping verbouwd! Het materiaal is volledig betaald en de werkmannen zijn geregeld ... geweldig gewoon! En ik die schrik had dat er tegen ons maatschappelijk onderzoek nog steeds een lege zolder zou staan te wachten. Nee zenne ... nu komen er 2 mooie kamers, 1 toekomstige kinderkamer en een speelkamer/computerkamer! Het zal hier wel weer even stoffig zijn, maar ik kijk enkel nog naar het resultaat ;-)
Iedereen begint ook stillaan echt te merken aan me dat het beter gaat. Ik krijg heel regelmatig reacties van mensen die vinden dat ik veel optimistischer ben, veel vrolijker, veel positiever. Dat klopt ook! Zoals Christa (jaja je hebt volledig gelijk) tegen me zei ... 'Je klinkt als een zwangere vrouw' ... Idd, ik ben dan wel NIET zwanger, maar het klopt volledig. Hoe vroeg het ook nog is ... We moeten nog alles doorlopen, maar toch voelt het ook zo aan. Kenny en ik verwachten een kindje! Niet zomaar een kindje ... een bijzonder kindje dat nu mss zelfs nog niet geboren is, een kindje dat in het buitenland wacht op een liefdevol koppel dat staat te popelen om het in hun harten te sluiten. Het wachten duurt ietsje langer dan de standaard 9 maanden, maar samen kunnen we het aan!
vrijdag 3 juli 2009
Wachten tot ...
Gelukkig valt het wachten voorlopig heel goed mee, maar ja dat is vooral omdat ik een mooie afleiding heb hé. ;-)
Deze week verliep al superhectisch, de hele tijd op en af crossen om de laatste details nog te regelen. We waren ook al even langs de burgerlijke stand gepasseerd om al enkele documenten op te halen voor ons verzoekschrift, maar helaas blijkt dat we geen enkel papiertje nu op voorhand kunnen gebruiken omdat er overal 'ongehuwd' op staat dan. Dus ... afwachten maar weer. Maandag staat bibi daar weer, en pas woensdag kan ik ze dan gaan ophalen want de burgemeester moet dat naar het schijnt ook allemaal zelf tekenen. Onze geboorte akte ... al van het zelfde ... die moet je dus ophalen in de stad van geboorte. Gelukkig voor ons is dat allebei in Leuven ... daar waar we ook ons verzoekschrift moeten gaan indienen op de griffie. Dus nu ga ik strakjes eens bellen om te vragen of je die akte ineens meekrijgt of dat ze daar ook een paar dagen voor nodig hebben. Anders zou het makkelijk zijn hé ... dan haal ik woensdagmorgen de papieren hier in Scherpenheuvel op en rijd ik dan door naar Leuven voor de geboorteaktes en breng ik daarna ineens alles binnen op de griffie. Nu ja ... we zullen wel zien hé.
Deze week hebben we al heel vaak aan de adoptie gedacht, ondanks alle extra voorziene (leuke) afleidingsmanoeuvres. Eergisteren stak er ook een brief van Kind en Gezin in de brievenbus. Hierin zat een hele vragenlijst die we moeten invullen ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek. Ook moeten we beiden ons levensverhaal schrijven (maar dat wisten we al hé) ... Voor mij zal dat wel lukken om minstens 2 pagina's (max 10, jaja dat zijn de richtlijnen) vol te pennen, maar of Kenny zijn eigen verhaal op minstens 2 bladen geschreven krijgt ... meer dan een half blad vindt hij al meer dan genoeg hé ;-) Ach ja, we mogen officieel niet helpen, maar stilletjes zullen we hem wel een beetje inspireren.
Zo ... nu moet ik weer eventjes gaan verder rondvliegen ... de B&B moet nog even bezocht worden om te checken of alles in orde is voor de huwelijksnacht, mn nageltjes moeten nog bijgewerkt worden, witte linten en witte tule gaan halen voor de versiering van de wagens, thuis nog even een last-minute opruimsessie houden, valiesje klaarmaken voor onze overnachting, vanavond mn haar laten bijkleuren en al laten brushen, ... Kortom we hebben nog een drukke dag voor de boeg.
Bride to be (Eef)
Deze week verliep al superhectisch, de hele tijd op en af crossen om de laatste details nog te regelen. We waren ook al even langs de burgerlijke stand gepasseerd om al enkele documenten op te halen voor ons verzoekschrift, maar helaas blijkt dat we geen enkel papiertje nu op voorhand kunnen gebruiken omdat er overal 'ongehuwd' op staat dan. Dus ... afwachten maar weer. Maandag staat bibi daar weer, en pas woensdag kan ik ze dan gaan ophalen want de burgemeester moet dat naar het schijnt ook allemaal zelf tekenen. Onze geboorte akte ... al van het zelfde ... die moet je dus ophalen in de stad van geboorte. Gelukkig voor ons is dat allebei in Leuven ... daar waar we ook ons verzoekschrift moeten gaan indienen op de griffie. Dus nu ga ik strakjes eens bellen om te vragen of je die akte ineens meekrijgt of dat ze daar ook een paar dagen voor nodig hebben. Anders zou het makkelijk zijn hé ... dan haal ik woensdagmorgen de papieren hier in Scherpenheuvel op en rijd ik dan door naar Leuven voor de geboorteaktes en breng ik daarna ineens alles binnen op de griffie. Nu ja ... we zullen wel zien hé.
Deze week hebben we al heel vaak aan de adoptie gedacht, ondanks alle extra voorziene (leuke) afleidingsmanoeuvres. Eergisteren stak er ook een brief van Kind en Gezin in de brievenbus. Hierin zat een hele vragenlijst die we moeten invullen ter voorbereiding van het maatschappelijk onderzoek. Ook moeten we beiden ons levensverhaal schrijven (maar dat wisten we al hé) ... Voor mij zal dat wel lukken om minstens 2 pagina's (max 10, jaja dat zijn de richtlijnen) vol te pennen, maar of Kenny zijn eigen verhaal op minstens 2 bladen geschreven krijgt ... meer dan een half blad vindt hij al meer dan genoeg hé ;-) Ach ja, we mogen officieel niet helpen, maar stilletjes zullen we hem wel een beetje inspireren.
Zo ... nu moet ik weer eventjes gaan verder rondvliegen ... de B&B moet nog even bezocht worden om te checken of alles in orde is voor de huwelijksnacht, mn nageltjes moeten nog bijgewerkt worden, witte linten en witte tule gaan halen voor de versiering van de wagens, thuis nog even een last-minute opruimsessie houden, valiesje klaarmaken voor onze overnachting, vanavond mn haar laten bijkleuren en al laten brushen, ... Kortom we hebben nog een drukke dag voor de boeg.
Bride to be (Eef)
dinsdag 23 juni 2009
Fase 1 is achter de rug ... op naar de volgende stap!
Zo ... het is weer tijd om ons blogje een beetje te updaten hé ;-)
Afgelopen vrijdag was het tijd voor het panelgesprek (of cursusdag nr 4). Het was een hele drukke dag: vroege shift, naar de bruidswinkel, ventje halen en doorcrossen naar Aalst en dat terwijl het verkeer rond Brussel helemaal in de soep zat omwille van de melkboeren die staakten. Kortom na veel geloop en gestress goed en wel aangekomen. De rest van ons cursusgroepje was al bijna voltallig aanwezig. We waren een beetje onder de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk wel waren, want ook de andere cursusgroepjes uit Vlaanderen waren allemaal van de partij.
Er waren 3 sprekers voorzien; een afstandsmoeder die heel moedig haar verhaal kwam vertellen, een geadopteerde jonge vrouw uit India en een adoptievader van 3 kindjes uit Colombia. We kregen telkens hun verhaal te horen en mochten daarna allerlei vragen stellen. De avond was al gauw om. Weer was het allemaal zeer interessant, doch ook wel wat zwaar geladen en emotioneel, maar al bij al vonden we het weer een leuke ervaring om deze verhalen eens van zo dichtbij te horen.
Ons cursusgroepje had nog niet echt zin om naar huis te gaan en omdat één van de koppeltjes nog maar net in het huwelijksbootje gestapt waren, besloten we allemaal om gezellig samen een terrasje te gaan doen in Aalst. Anyway ... pas rond 1u 's nachts vertrokken we naar huis.
Vandaag was het dan al de volgende (en tevens de allerlaatste) cursusdag. Wederom was het interessant. We mochten eerst wat reflecteren over de panelavond en kregen daarna wat meer informatie over de volgende stappen die we moeten ondernemen (o.a. over het maatschappelijk onderzoek) Naar goede gewoonte werd het al snel weer heel gezellig en was de voormiddag dus zo om. Ditmaal voelde het vertrek echt vreemd ... we zouden hier niet meer terug komen. De cursus is gedaan. We kregen ons attest in handen, maar niemand leek echt geneigd om te vertrekken ... Raar, geen cursus meer, geen samenkomsten en reflecties over gevoelens en ervaringen rond adoptie, ... Onze conclusie was duidelijk: voor ons mocht de cursus zeker blijven gedurende de rest van de adoptieprocedure.
Gelukkig kregen we ondertussen wel een lijst met telefoonnummers en e-mailadressen van de andere koppels. Al lachend werden er zelfs al afspraken gemaakt om samen naar de dag van de adoptie van het VAG te gaan. Maar de e-mailkes zullen wel volgen ;-)
Kenny moest helaas gaan werken, anders hadden we zeker nog gebleven en waren we misschien wel een terrasje gaan doen, maar we spreken zeker nog eens af met de andere koppels. Samen een cursus volgen schept een zekere band ... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ieder met zijn eigen achtergrond, z'n wens en zijn verhaal, maar de richting die we opvaren is dezelfde (al is dat niet letterlijk natuurlijk)
Hoe gaat het verhaal nu verder ... tja ... voor ons zit er niks anders op dan even af te wachten tot na onze trouw omdat we voor de aanmelding bij de jeugdrechtbank in het bezit moeten zijn van onze huwelijksakte. Dus begin juli gaan we ons dossier indienen bij de griffie. Helaas wachten er dan 2 maanden stilte op ons ... de jeugdrechtbank is namelijk gesloten tijdens het 'groot verlof' Een datum om voor te komen zal dus pas voor september/oktober zijn hé.
Weer verplichte rust dus ... maar hopelijk biedt de zomer ons veel zon en dan valt dat allemaal nogal mee. Ik ga alvast wel proberen om het blogje te blijven vullen met andere leuke adoptie-dingetjes, dus zeker blijven lezen hé :-)
Groetjes,
Eef
Afgelopen vrijdag was het tijd voor het panelgesprek (of cursusdag nr 4). Het was een hele drukke dag: vroege shift, naar de bruidswinkel, ventje halen en doorcrossen naar Aalst en dat terwijl het verkeer rond Brussel helemaal in de soep zat omwille van de melkboeren die staakten. Kortom na veel geloop en gestress goed en wel aangekomen. De rest van ons cursusgroepje was al bijna voltallig aanwezig. We waren een beetje onder de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk wel waren, want ook de andere cursusgroepjes uit Vlaanderen waren allemaal van de partij.
Er waren 3 sprekers voorzien; een afstandsmoeder die heel moedig haar verhaal kwam vertellen, een geadopteerde jonge vrouw uit India en een adoptievader van 3 kindjes uit Colombia. We kregen telkens hun verhaal te horen en mochten daarna allerlei vragen stellen. De avond was al gauw om. Weer was het allemaal zeer interessant, doch ook wel wat zwaar geladen en emotioneel, maar al bij al vonden we het weer een leuke ervaring om deze verhalen eens van zo dichtbij te horen.
Ons cursusgroepje had nog niet echt zin om naar huis te gaan en omdat één van de koppeltjes nog maar net in het huwelijksbootje gestapt waren, besloten we allemaal om gezellig samen een terrasje te gaan doen in Aalst. Anyway ... pas rond 1u 's nachts vertrokken we naar huis.
Vandaag was het dan al de volgende (en tevens de allerlaatste) cursusdag. Wederom was het interessant. We mochten eerst wat reflecteren over de panelavond en kregen daarna wat meer informatie over de volgende stappen die we moeten ondernemen (o.a. over het maatschappelijk onderzoek) Naar goede gewoonte werd het al snel weer heel gezellig en was de voormiddag dus zo om. Ditmaal voelde het vertrek echt vreemd ... we zouden hier niet meer terug komen. De cursus is gedaan. We kregen ons attest in handen, maar niemand leek echt geneigd om te vertrekken ... Raar, geen cursus meer, geen samenkomsten en reflecties over gevoelens en ervaringen rond adoptie, ... Onze conclusie was duidelijk: voor ons mocht de cursus zeker blijven gedurende de rest van de adoptieprocedure.
Gelukkig kregen we ondertussen wel een lijst met telefoonnummers en e-mailadressen van de andere koppels. Al lachend werden er zelfs al afspraken gemaakt om samen naar de dag van de adoptie van het VAG te gaan. Maar de e-mailkes zullen wel volgen ;-)
Kenny moest helaas gaan werken, anders hadden we zeker nog gebleven en waren we misschien wel een terrasje gaan doen, maar we spreken zeker nog eens af met de andere koppels. Samen een cursus volgen schept een zekere band ... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ieder met zijn eigen achtergrond, z'n wens en zijn verhaal, maar de richting die we opvaren is dezelfde (al is dat niet letterlijk natuurlijk)
Hoe gaat het verhaal nu verder ... tja ... voor ons zit er niks anders op dan even af te wachten tot na onze trouw omdat we voor de aanmelding bij de jeugdrechtbank in het bezit moeten zijn van onze huwelijksakte. Dus begin juli gaan we ons dossier indienen bij de griffie. Helaas wachten er dan 2 maanden stilte op ons ... de jeugdrechtbank is namelijk gesloten tijdens het 'groot verlof' Een datum om voor te komen zal dus pas voor september/oktober zijn hé.
Weer verplichte rust dus ... maar hopelijk biedt de zomer ons veel zon en dan valt dat allemaal nogal mee. Ik ga alvast wel proberen om het blogje te blijven vullen met andere leuke adoptie-dingetjes, dus zeker blijven lezen hé :-)
Groetjes,
Eef
woensdag 10 juni 2009
Lid van het VAG
Sinds een weekje ben ik lid van het VAG (Vereniging voor Kind en Adoptiegezin)
Iemand had me dit aangeraden en uiteraard zag ik het wel zitten om zo veel mogelijk informatie te kunnen vergaren over adoptie ... dus dat was snel beslist. Even op internet rondsmurfen en enkele klikken later kreeg ik een bevestigingsmailtje dat ik na betaling van het lidgeld mn lidkaart en welkomstgeschenk mocht verwachten. ;-)
Gisteren lag er dus idd een mooie dikke envelop in de brievenbus ... het drie-maandelijkse tijdschrift, allerlei infobriefjes en mn welkomstboek.
Ik ben geen echte 'lezer' maar toch wilde ik nu zoveel mogelijk boeken lezen ivm adoptie, tenslotte is dit een keuze voor het leven hé. In de boekenwinkel vond ik helaas niet bijzonder veel, maar gelukkig kan ik er wel enkele lenen van andere adoptie-ouders en het VAG heeft ook een enorme boekenlijst waar ik vanaf nu dan ook korting op geniet hé.
Als steunend lid mocht ik een welkomstboek kiezen ... De meeste boekjes waaruit je kon kiezen waren eerder gericht aan kinderen of kleuters ... best wel hele leuke boekjes, maar daar had ik nu nog geen boodschap aan hé. Dus koos ik voor het boek van Ingrid Holla - Mijn droom van een kind. Het is een waargebeurd levensverhaal van een vrouw, die te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Na enkele IVF-pogingen raakt ze zwanger van een drieling, maar helaas worden de 3 meisjes geboren op amper 27 weken en sterven ze één voor één binnen de maand na hun geboorte. Tegelijk met de IVF was ze al wel gestart met adoptie, zo komt ze dan ook een jaar later in Sri Lanka terecht, waar ze haar eerste adoptie-dochter gaat ophalen. Later adopteert ze nog een dochter uit Sri Lanka. Het boek leest zoals een trein ... ik ben gisterenavond gestart en had het helemaal uit kunnen lezen (maar door een accident hier voor de deur heb ik het toch aan de kant moeten leggen). Maar vanavond is het zeker en vast uitgelezen. Het heeft echt wel de nodige zakdoeken nodig, want haar verhaal is soms zo triest, maar dan ook weer oooh zo herkenbaar geschreven.
Anyway ... nog een dikke 10 dagen aftellen naar de volgende cursusdag ... ik kan alweer niet wachten, gelukkig bezorgen de laatste details van mn naderende huwelijk nog voor een beetje afleiding ;-)
Grts,
Eef x
Iemand had me dit aangeraden en uiteraard zag ik het wel zitten om zo veel mogelijk informatie te kunnen vergaren over adoptie ... dus dat was snel beslist. Even op internet rondsmurfen en enkele klikken later kreeg ik een bevestigingsmailtje dat ik na betaling van het lidgeld mn lidkaart en welkomstgeschenk mocht verwachten. ;-)
Gisteren lag er dus idd een mooie dikke envelop in de brievenbus ... het drie-maandelijkse tijdschrift, allerlei infobriefjes en mn welkomstboek.
Ik ben geen echte 'lezer' maar toch wilde ik nu zoveel mogelijk boeken lezen ivm adoptie, tenslotte is dit een keuze voor het leven hé. In de boekenwinkel vond ik helaas niet bijzonder veel, maar gelukkig kan ik er wel enkele lenen van andere adoptie-ouders en het VAG heeft ook een enorme boekenlijst waar ik vanaf nu dan ook korting op geniet hé.
Als steunend lid mocht ik een welkomstboek kiezen ... De meeste boekjes waaruit je kon kiezen waren eerder gericht aan kinderen of kleuters ... best wel hele leuke boekjes, maar daar had ik nu nog geen boodschap aan hé. Dus koos ik voor het boek van Ingrid Holla - Mijn droom van een kind. Het is een waargebeurd levensverhaal van een vrouw, die te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Na enkele IVF-pogingen raakt ze zwanger van een drieling, maar helaas worden de 3 meisjes geboren op amper 27 weken en sterven ze één voor één binnen de maand na hun geboorte. Tegelijk met de IVF was ze al wel gestart met adoptie, zo komt ze dan ook een jaar later in Sri Lanka terecht, waar ze haar eerste adoptie-dochter gaat ophalen. Later adopteert ze nog een dochter uit Sri Lanka. Het boek leest zoals een trein ... ik ben gisterenavond gestart en had het helemaal uit kunnen lezen (maar door een accident hier voor de deur heb ik het toch aan de kant moeten leggen). Maar vanavond is het zeker en vast uitgelezen. Het heeft echt wel de nodige zakdoeken nodig, want haar verhaal is soms zo triest, maar dan ook weer oooh zo herkenbaar geschreven.
Anyway ... nog een dikke 10 dagen aftellen naar de volgende cursusdag ... ik kan alweer niet wachten, gelukkig bezorgen de laatste details van mn naderende huwelijk nog voor een beetje afleiding ;-)
Grts,
Eef x
Abonneren op:
Posts (Atom)
