Geduld is een schone deugd ... ;-)

Geduld ...

Volgens Van Dale:
dul·den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge·duld het; o vermogen om rustig af te wachten

Geduld ... een woordje waar we al vele jaren mee leren leven hebben.
Telkens weer opnieuw en opnieuw ... Alles gaat toch zo geweldig traag als je op iets wacht hé. Terwijl in werkelijkheid de tijd echt wel vliegt. Jaren lijken zo snel op elkaar te volgen, het was amper nieuwjaar en nog heel even en we zitten alweer in de zomer. En toch ... die 2 weken wachten ... vreselijk gewoon. Het lijkt wel of ze duren een eeuwigheid. In tussen is er uiteraard ook niets speciaals te vermelden hé. We wachten gewoon (jaja ... geduldig) af tot de volgende cursusdag.
Als je tegen iemand zegt 'het duurt nog tot ...' dan krijg je meestal de reactie ... 'amai, nog zooooo lang!' Maar als je aan iemand vraagt hoe het allemaal verlopen is, zeggen ze heel vaak dat het eigenlijk vrij vlot gegaan is.
Tijd is dus niet enkel relatief, tijd is vooral paradoxaal ;-)

Ik ga hieronder ook een mooi versje plakken, dat ik ooit gelezen heb op een vriendin haar profielpagina ... het is een mooi passend tekstje voor al wie ooit heeft moeten leren leven met verdriet.

Tijd heelt geen wonden.
Tijd leert je leven met verdriet.
En wachten... zeer geduldig...
tot je weer schoonheid ziet.
En tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel
dat ze de zere plekken kunnen overgroeien."
(Kris Gelaude)